خوزتوریسم

سمنو پزان رسم دیرینه شیرین در آستانه نوروز

پختن سمنو با آداب خاصی انجام می‌شود و "آیین سمنوپزان" نه تنها برای درست کردن یکی از عناصر سفره هفت سین عید نوروز ، بلکه نذری برای برآورد شدن حاجات نیز به شمار می‌رود.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، شهروندان دزفولی معتقدند، صاحب اصلی مراسم سمنوپزان حضرت فاطمه زهرا (س) است، لذا با این پشتوانه اعتقادی، آیین سمنوپزان با حضور تعداد زیادی از زنان و در فضایی آکنده از معنویت انجام می‌شود.

بانی مراسم پخت سمنو و شخص نذرکننده، مواد و ابزار مورد نیاز را آماده می‌کند و با آغاز شامگاه با نام خدا دیگ‌ها بارگذاشته می‌شود و در این مرحله تا زمان تغییر رنگ آن از رنگ شیری به قهوه ای، سمنو به مدت ۴۸ ساعت با کفگیر‌های مخصوص هم زده می‌شود.

با توجه به طولانی بودن زمان پخت سمنو و فعالیت جمعی در این مراسم، بانی همزمان با پخت سمنو با درست کردن یک نوع آش یا غذا از شرکت کنندگان در این آیین پذیرایی می‌کند.

صاحب خانه که نذر دار اصلی و گاه طباخ سمنو است، کفگیر یا ملاقه بلند را با دو دست گرفته و چند بار سمنو را هم می‌زند و پس از آن بانوان حاضر در مراسم، یکایک همین کار را تکرار می‌کنند.

فرستادن صلوات بر پیامبر (ص)، خواندن زیارت نامه حضرت زهرا (س) و دعای توسل بر شکوه و معنویت این سنت می‌افزاید.

در پخت سمنو و نذری‌هایی از این دست، عده‌ای از دوستان و آشنایان که دارای نذری هستند و یا حتی حاجتی دارند، صاحب نذر و بانی پخت سمنو را از پیش خبر می‌کند و او را از نیت و تصمیمشان مبنی بر آوردن بعضی لوازم یا مواد مورد نیاز مانند بادام، گردو، پسته و فندق و یا حتی آرد، با خبر می‌کنند و بانی نیز موظف است که آن‌ها را در زمان مقرر فراخواند. 

برای تماشای گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید

پخت نان شیرین ،سنت مردم بهبهان

از جمله آداب و رسومی که با فرا رسیدن نوروز در بهبهان انجام میشه ، پخت نان شیرین است .

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، از جمله آداب و رسومی که در بهبهان دیده میشه پخت نان شیرینی سنتی که دارای قدمت است و همزمان با نزدیک شدن به نوروز اجرا می شود.

هرسال برای ایام عید هرچند ک پخت این نان کمرنگ شده، اما همچنان طرفداران بیشماری داره و وجود او در سفره‌های هفت سین کام خانواده‌ها را شیرین می‌کند.

نون شیرین بخاطر اینکه همه دور هم جمع بشیم ، نان تردی که با مواد اندک، اما با مهارت بسیار باید طبخ شود

مردم بهبهان هر ساله با پخت این نان شیرین به پیشواز نوروز می روند.

غرفه های استان خوزستان در پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و سی‌وپنجمین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی

پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع وابسته تهران. این نمایشگاه از ۹ تا ۱۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ برگزار شد و غرفه های  استان خوزستان با حضور اقوام  و فعالان حوزه در بخش های گردشگری میراث فرهنگی و صنایع دستی با نمایش دادن آداب و رسوم و پوشاک وصنایع دستی  با استقبال علاقه مندان وبازدید کنندگان قرار گرفتند

عکس: روابط عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی خوزستان

ایلراه تنگ بابا احمد یکی از ایلراهای کوچ عشایر بختیاری

 ایلراه تنگ بابا احمد یکی از ایلراهای کوچ عشایر بختیاری است که در مرز بین اندیکا و لالی قرار دارد ، وجود برخی آثار از جمله آسیاب ها و پل ها حکایت از قدمت دیرینه این ایلراه دارد .ایرنا

برای دیدن گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید

مراسم عید دهوا حنینا (عید کوچک) منداییان در ساحل کارون

امروز ۱۰ آبان مصادف با عید کوچک یا همان دهوا حنینا در باور صابیین مندایی است؛آنها معتقدند در این روز آب حیات روان شده، گیاهان و نباتات رشد کردند، حیوانات، پرندگان و ماهی‌ها خلق شدند و شرایط زمین برای آدم فراهم شد و فرشتگان این روز را عید گرفتند. منداییان معتقدند این روز متعلق به تکوین زمین است از این رو هر ساله در چنین روزی آن را جشن می‌گیرند. عید در زبان مندایی دهوا خوانده می‌شود و حنینا نیز به معنی کوچک است؛ دهوا حنینا از طلوع آفتاب تا طلوع آفتاب روز بعد ادامه دارد. در تمامی اعیاد روحانی مندایی در کنار غسل تعمید درفشی را برپا می‌کند. درفش نماد دینی منداییان است که فرشتگان در کره زمین پس از تکوین نصب کردند. درفش از ابریشم خالص، نی و بوته یاس است، و بدین صورت است که نی را در زمین می‌گذارند و ابریشم را روی آن می‌گذارند و سپس یاس را که بوی معطری دارد بر روی آن قرار می‎دهند.منداییان به خدای یگانه، انبیای الهی، معاد، روز رستاخیز و منجی موعود اعتقاد دارند و منتظر ظهور منجی موعود خود که به نوعی پایان دهنده پلیدی ها است به نام "ملکا ان وش اوثرا" هستند.صابئین مندایی پیروان حضرت یحیی (ع) از پیامبران بزرگ الهی هستند و عقیده دینی آنها برگرفته از عقیده حضرت آدم (ع) است که تا آخرین پیامبر آنها حضرت یحیی(ع) ادامه یافته است. دین صابئین مندایی از قدیمی ترین آیین های الهی است و اصلی ترین رکن دینی آنها غسل تعمید است. اهواز، سوسنگرد، شوشتر و ماهشهر بیشترین محل سکونت آنها در خوزستان است.

گرم ماندن تنور زندگی روستایی و عشایری با تلاش+عکس

به بهانه ۱۵ مهر روز ملی روستا و عشایر، مهمان سیاه چادر گرم عشایر دزفول شدن ،لذت بخش است .

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خوزستان ، در یک روز پاییزی با دمیدن آفتاب، سکوت کوهستان با جنب جوش مردان و زنان روستایی و عشایری شکسته می‌شود.

مردان گله را راهی کوه و دشت می‌کنند و زنان هم به امورات روزانه خود همچون آماده کردن دوغ و پخت نان، مشغول می‌شوند.

حوالی ظهر وقتی که گله از راه می‌رسد، نوبت شیر دوشی می‌شود؛ این کار نیز برعهده زنان عشایر است.

مادران ، دختران جوان را با فنونی همچون پخت شیر، تهیه دوغ، ماست و کشک برای مصرف روزانه و فروش در بازار محلی آشنا کرده اند.
فارغ از روزمرگی‌های پرمشقتی که عشایر و روستائیان در دامان طبیعت با آن خو گرفته اند، نمی‌شود بی تفاوت از سیاه چادر‌هایی که همیشه با محفل دورهمی و شاهنامه خوانی عشایر بختیاری دزفول گرم است، عبور کرد.
محفلی که قوتش صفا و صمیمیت است و رهاوردش رفع خستگی مردان و زنان غیور عشایر.
عشایر ۷ هزار و ۵۰۰ خانواری شهرستان دزفول، سالانه در تولید یک هزار و ۲۰۰ تا یک هزار و ۵۰۰ تن گوشت، همچنین یک هزار و یکصد تن شیر، تاثیرگذار هستند.
۳۶۰تن پشم نیز، حاصل پشم چینی عشایر این شهرستان از گوسفندان است که در حفظ صنعت مهمی همچون گلیم و فرش بافی بسیار موثر است.

در این بین ارائه خدماتی همچون اختصاص علوفه یارانه‌ای برای رونق دامداری عشایر و شنیدن دیگر دغدغه‌های آن‌ها ضرورتی ست که مسئولان مربوطه باید به آن توجه کنند.

عشایر ایران زمین، تجلی غیرت و میهن پرستی

جمعیت عمده‌ای از ساکنان سرزمین ایران، که حدود ۴ میلیون نفر، میشوند، زندگی قومی، ایلی و عشیره‌ای دارند. مفهوم ایل همیشه با کوچ، همزاد شبانان و رمه گردانان بوده و شبانان می‌بایست به دنبال یافتن مراتع و علفزار‌های جدید که به آن طلای سبز هم گفته می‌شود، از این طرف به آن طرف رفته و خطرات این کار را با سرنوشت و خاطرات خود در هم می‌آمیزند

به گزارش گروه عکس خبرگزاری صدا و سیما؛ ایران بنا به موقعیت جغرافیایی خاص خود و همجواری با اقوام کوچ نشین، بویژه از سمت شمال و شمال شرقی پذیرای کوچ نشینان بوده و از اینرو یکی از مهمترین مناطق کوچ نشین در جهان محسوب می‌شود.

پانزدهم مهرماه که در تقویم رسمی کشور به عنوان روز عشایر نامگذاری شده فرصت مناسبی است برای یادآوری این موضوع مهم که روستا‌ها و مناطق عشایری گنجینه‌های بی بدیلی در خلق ثروت و ایجاد توسعه و رسیدن به خودکفایی هستند.

روستاییان و عشایر به عنوان قشری شریف و بیشتر محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی متحمل شده‌اند؛ آن‌هایی که کمتر دستخوش تغییرات گسترده شده و به همین علت پاسدار فرهنگ و تمدن ایرانی و استمراربخش زندگی اجتماعی ایرانیان بوده‌اند و نقش پررنگی در تولید و توسعه اقتصادی دارند.

زیست بوم عشایری محدوده‌ای است که سرزمین و قلمرو رده‌های ایلی، علی الاصول شامل ییلاق، قشلاق و مسیر بین این دو است که از حیث جغرافیای طبیعی و مراحل کوچ دارای وحدت و همگنی نسبی باشد. کوچ عشایری نیز به معنای حرکت خانوار‌های عشایری از نقطه‌ای به نقطه دیگر با هدف استفاده از مراتع برای چرای دام که معمولاً با همه اعضای خانوار، باروبنه، سرپناه قابل حمل و همراه با ایل، طایفه یا رده‌هایی از آن انجام می‌گردد.

کوتاه یا بلند بودن مسیر کوچ تغییری در مفهوم کوچ نمی‌دهد. این قشر شریف و بعضاً محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی را متحمل گردیده اند و در کنار آنان نیز عشایر، این مردمان غیرتمند و صبور که امام آنان را ذخائر این مملکت نامیده اند، در راه داشتن وطنی سرافراز جان فشانی‌ها و ایثارگری‌های فراوانی از خود نشان داده اند.

عکاس :رضا کمالی دهکردی

حصیر بافی ؛ هنری عجین شده با نخل های خوزستان + فیلم

حصیربافی خوزستان علاوه برجنبه های مصرفی ، انعکاس دهنده ی فرهنگ ، روحیات و بخشی از هویت مردم خوزستان است .

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز خوزستان ؛ تاریخ نگاران، پس از سنگ تراشی ، سبدبافی با رشته‌های گیاهی را کهن‌ترین صنعتی می‌دانند که انسان با آن آشنا شده است و نمونه‌های حصیر یافت شده در عراق، که احتمالا ً متعلق به ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است بازگو کننده قدمت حصیر بافی است.

در مناطق عرب نشین به علت فراوانی درختان نخل، هنر صنعت حصیر بافی به موازات شغل کشاورزی رواج یافته است و انواع سبد‌ها، محصولات کاربردی و زیرانداز‌ها با کاربرد نوار‌های تهیه شده از برگ درخت خرما تولید می‌شود.

در گذشته هیچ گاه حصیر بافی خوزستان، به عنوان حرفه اصلی مردم مطرح نبود و همواره کشاورزان به این حرفه به عنوان کار جانبی در نظر می‌گرفتند و از درآمد مختصر آن به گردش چرخ اقتصاد خانواده کمک می‌کردند.

امروزه محصول حصیرخوزستان به عنوان یک هنر صنعت در اغلب مناطق ایران شناخته شده است.
شیوه‌ی مشابه حصیر بافی خوزستان، در کشور‌های عربی همجوار نیز رواج دارد.

اهمیت فرهنگی و اقنصادی محصول حصیر باعث شده است در سال‌های اخیر تولید کنندگان فعال در استان خوزستان به ویژه در مناطق عرب نشین توجه ویژه‌ای به این هنر صنعت داشته باشند.

پراکندگی جغرافیایی مراکز حصیر بافی در خوزستان
شهرستان‌های شادگان ، آبادان ، خرمشهر ، دشت آزادگان ، هویزه ، شوش ، دزفول مهم ترن مراکز حصیر بافی خوزستان محسوب می‌شوند.
این نوع حصیر بافی در سال‌های اخیر در شهرستان‌های اهواز و کارون نیز رونق گرفته است.

محصولات حصیر بافی خوزستان

هنرمندان حصیر باف خوزستانی، با استفاده از برگ‌های جوان درخت خرما به صورت دستی با فرم‌ها، اندازه‌ها، و کاربرد‌های گوناگون تولید می‌شود و اغلب دارای طرح‌های ساده هندسی است.

در بافت محصول حصیر خوزستان، رشته‌های خوص (برگ‌های جوان درخت خرما) به تناوب از زیر و روی یکدیگر می‌گذرند و در اثر پیوستگی و درگیری آن‌ها با یکدیگر، نوعی حصیر نازک تولید می‌شود.

در گذشته اغلب عشایر و روستائیان در مناطق عرب نشین خوزستان از زیر انداز حصیری به عنوان کف پوش منازل خود استفاده می‌کردند و امروزه نیز استفاده از زیرانداز حصیری در برخی مناطق همچنان کاربرد دارد.

در برخی مناطق از زیرانداز حصیری برای پوشش دهی دیوار‌ها و یا سقف کپر‌ها و خانه‌ها استفاده می‌شد.
جارو ، سبد، زنبیل ، سفره و بادبزن حصیری از انواع محصولات پر کاربرد حصیرخوزستان است.

دست بافته هایی که به برگ های نخل جان می دهند

منال بیش از ۶۰ سال سن دارد و از وقتی یادش می‌آید حصیر بافته است.

دستان توانای او با مهارت خاصی سفره ، کلاه ، زنبیل و بادبزن را می‌بافد تا جایی که چشم‌ها از حرکت دست‌ها عقب می‌ماند.

این هنرمند شادگانی می‌گوید: خانواده ما همگی حصیرباف هستند و از این راه امرار معاش می‌کنیم و حصیر‌های بافته شده را به مناطق مختلف کشور ارسال می‌کنیم.

او مواد اولیه حصیر بافی را، خوص (برگ درخت خرما)، گلب (مرکز شاخه‌های نخل)، حضانه، بردلایه (خوص دارای رنگ سبز)، سعفایه (خوص با کیفیت پایین برای تولید جارو) عنوان کرد.

منال درباره مراحل کارش می گوید : پس از برداشت محصول خرما (ماه‌های مرداد و شهریور) برگ‌های نخل را از درخت جدا می‌کنیم و مراحل کار آغاز می‌شود:
- چیدن خوص‌ها
- رنگرزی
- خیساندن خوص‌ها
- تهیه نخ گیاهی
او در ادامه گفت: بعد از اتمام این مراحل، حصیر باف بافت ابتدا نوار حصیری را می‌بافد و در مرحله بعد نوار‌های حصیری را متصل می‌کند و در مرحله آخر به یکپارچه سازی محصول اقدام می‌کند.

خوص‌های به دست آمده از نخل را پیش از استفاده باید کاملاً خشک کرده و در هنگام حصیر بافی، آن‌ها را دوباره خیس کرد.

او در ادامه گفت : خوص‌ها در چند رنگ کرم، سفید مایل به سبز و سفید مایل به زرد یافت می‌شود و برای تولید هر محصول حصیری معمولا ازخوص‌های بارنگ یکسان استفاده می‌شود.

بعد به گوشه‌ای رفت و ابزار‌های کار حصیر بافی مثل مِسِل (سوزن) ، مِنیل (داس)، مقراض (قیچی) و سچین (چاقو) را به ما نشان داد.

انواع حصیرهای خوزستان

محصول حصیر ممکن است از لحاظ ساختاری دارای کف، بدنه، درپوش و دسته باشد.

بر اساس دانشنامه صنایع دستی خوزستان، انواع حصیر خوزستان از نظر ساختار:

حصیر مسطح: به صورت مسطح و یکنواخت بافته می‌شود، مانند: سفره

حصیر حجمی: دارای حجم است و به صورت درب دار و یا بدون درب بافته می‌شود، مانند انواع زنبیل و سبد

البته در سال‌های اخیر با رویکرد تازه و خلاقانه به دست بافت‌های حصیری از برخی محصولات حصیر در معماری داخلی به عنوان عنصر تزئینی استفاده می‌شود.

پژوهش‌های صورت گرفته اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان انواع محصولات حصیراز نظر بافت را به ۵ نوع بافت تقسیم بندی کرده است.

حصیر ساده: بدون نقش بوده ودر ساختار آن فقط از رنگ طبیعی استفاده می‌شود.

حصیر نقش دار: دارای نقش بوده و علاوه بر رنگ طبیعی از خوص‌های رنگ رزی شده برای تزئین استفاده می‌شود.

حصیر با بافت نواری: بافت این نوع حصیر شامل نوار‌های حصیری بافته شده به یکدیگر است.

حصیر با بافت بل: نوار‌های بافته شده دراین نوع حصیر دارای بافت شطرنجی است.

حصیر با بافت بادبزن:این نوع حصیر به صورت یکپارچه و پیوسته بافته می‌شود.

دراین محصولات کاربرد‌های مصرفی بر جنبه تزئینی پیشی گرفته است.

درمیان انواع نژاد‌های نخل موجود در استان خوزستان، خوص‌های حاصل از نژاد برحی ، زاهدی ، گنتار، خوصفائیه ، بلیانی و بریم به ترتیب دارای کیفیت مرغوب هستند.
متاسفانه خشکسالی و نمکی شدن آب و زمین‌های کشاورزی منطقه در سال‌های اخیر منجر به کوتاه شدن درازا و کاهش کیفیت خوص‌ها در استان خوزستان شده و این مسئله بر کیفیت محصولات حصیری خوزستان تاثیر منفی گذاشته است.

عیب های ظاهری محصول حصیر
یکنواخت نبودن ردیف‌های بافت شده ، رنگ پس دادن ، ساییدگی ، نمایان شدن نخ‌های اتصال دهنده از لا به لای نوار‌های حصیر، شکستگی خوص‌ها ، در پوش نامتناسب با دهانه محصول ، چند رنگی و جلوه نازیبای محصول از جمله عیب‌ها ظاهری محصول به حساب می‌آید.

بسته بندی مناسب ، حلقه مفقوده زنجیره ارزش آفرین

معاون اداره کل میراث فرهنگی خوزستان با بیان این که به منظور ارتقا سطح حصیر بافی استان ، بیست محصول جدید با حفظ اصالت‌های بومی طراحی شد گفت: از مجموع بیست محصول جدید، ده نمونه‌ی آن‌ها توسط استاد کاران حصیر باف، نمونه سازی شده است.

صلاحی، بسته بندی را حلقه مفقوده زنجیره ارزش آفرین صنایع دستی دانست و گفت: هنرمندانی که قصد صادرات محصولات تولیدی

خود را دارند حتماً به الزامات بسته بندی محصول توجه کنند.

محصول حصیر باید در کیسه‌ی پلی اتیلن بی رنگ و سالم و سپس در مقوای مقاوم بسته بندی شود.

وی خاطر نشان کرد: نشانه گذاری بسته بندی ، برچسب و راهنمای نگه داری محصول از ملزومات برند سازی و ایجاد ارزش افزوده در محصول است.

آسیب جدی کرونا به تولید کنندگان صنایع دستی

حیدری یکی از این صنعتگران حصیر بافی استان خوزستان است او می‌گوید: به علت همه گیری ویروس کرونا و قرنطینه بودن، مردم مثل گذشته سفارش نمی‌دهند یا اینکه برای تحویل سفارشات قبلی خودشان از منزل خارج نمی‌شوند.

او گفت: سفارشات روی دست من و باقی صنعتگران مانده است و شرایط برای صنعتگران سخت شده است .

خسارت میلیاردی کرونا به صنایع دستی استان خوزستان

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی خوزستان گفت: میزان خسارت ناشی از شیوع کرونا دراین استان در سال گذشته ۱۸ میلیارد تومان تخمین زده شده است و البته ممکن است خسارت‌ها بیش از این باشد.

شکر الله قاسمی با بیان این که در حال حاضر ۱۷۶۴ کارگاه انفرادی و ۳۲ کارگاه تولیدی صنایع دستی در استان خوزستان موجود است گفت: در حوزه حصیر بافی خوزستان ۸۰ کارگاه و بیش از ۲۰۰ نفر صنعتگر فعال مشغول به کارند.

قاسمی تصریح کرد: شیوع این ویروس هم به تولید کنندگان و هم به فروشندگان صنایع دستی آسیب جدی وارد کرده است.

معاونت صنایع دستی استان خوزستان افزود: در راستای جبران بخشی از خسارت‌های ناشی از ویروس کرونا اقدام به پرداخت تسهیلات به صنعتگران و تولید کنندگان صنایع دستی در استان شده است.

وی عنوان کرد: این اقدامات در قالب عناوین مختلف و به صورت کمک‌های بلا عوض و با تسهیلات کم بهره به تمامی صنعتگران واجد شرایط در این حوزه صورت گرفته است.

قاسمی تصریح کرد: از ابتدای شیوع کرونا مجموعاً مبلغ ۸ میلیارد تومان تسهیلات که ۴ میلیارد آن با نرخ بهره ۴ درصد و ۴ میلیارد مابقی نیز با نرخ بهره ۱۲ درصد محاسبه شد، پرداخت شد ه است و همچنین ۱۸۴ میلیون تومان تسهیلات بلا عوض در استان خوزستان تا کنون پرداخت شده است.

گام نهادن در مسیر توسعه پایدار

محصولات حصیر خوزستان علاوه برجنبه های مصرفی ، انعکاس دهنده ی فرهنگ روحیات و بخشی از هویت مردم خوزستان است .

با شناسایی جنبه های مختلف این صنعت و تعیین نقاط ضعف و قوت آن می توان در مسیر حفاظت ، رونق و توسعه پایدار گام های موثری برداشت و برای بازارهای بعد از دوران کرونا از هم اکنون اندیشید .

نویسنده : زهراکیانی

برای گزارش خبری روی تصویر زیر کلیک کنید

آیین سنتی سینی‌گردانی حضرت قاسم(ع) در اهواز

یکی از جلوه‌های عشق و ارادت مردم خوزستان به صاحب این روزها، حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع)، آیینی است که به سینی‌گردانی حضرت قاسم(ع) شهرت دارد. این آیین در نقاط بسیاری از استان خوزستان برگزار می‌شود و به سبب قدمتی که میان مردم بندر ماهشهر دارد، به نام مردم این شهر به ثبت ملی رسیده است. این آیین به شماره ۱۴۴۵ در تاریخ ۱ مهر ۱۳۹۶ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شد.

مراسم عروسی قاسم در اکثر شهرهای خوزستان در روز هشتم ماه محرم برگزار می‌شود. به این مراسم  در زبان محلی «عرس القاسم» می‌گویند. مراسم عروسی حضرت قاسم مردانه و زنانه برگزار می‌شود. مجلس زنانه معمولاً در یکی از خانه‌های محل یا حسینیه اجرا می‌شود؛ به این صورت که یک حجله نصب می‌شود و هنگام اجرای مراسم، بانوان سینی‌های خود را در تاریکی که فقط شمع‌های سینی روشن هستند به دور حجله می‌چرخانند و سایر بانوان با سینه‌زنی آن‌ها را همراهی می‌کنند.

محتویات این سینی‌ها عبارت بود از پارچه سبز که نماد پاکی و قداست است و همچنین لباس رزم اهل بیت(ع) در روز عاشورا که به رشادت یاران امام حسین(ع) اشاره دارد. حنا،  نماد زینت و آراستگی برای عروس در زمان قدیم و اشاره به دامادی حضرت قاسم در واقعه عاشورا دارد. شمع نمادی از روشنایی و پاکی و جاودانگی است و به مظلومیت یاران امام اشاره دارد.

 گلاب نیز نماد تازگی و طراوت و نماد باروری و تداوم زندگی است و به ازدواج حضرت قاسم(ع) در واقعه عاشورا اشاره دارد. برگ‌های گل یاس یا به نام محلی «موم»، نماد راستی، صداقت، عشق، دوستی و معصومیت است که به عشق پاک و معصومیت حضرت قاسم(ع) اشاره دارد. اسپند(اسفند) نیز برای جلوگیری از چشم زخم در این سینی‌ها گذاشته می‌شود. محتویات دیگر سینی‌ها شامل تنقلاتی همچون کیک و کلوچه، بیسکوییت، شیرینی، میوه و... است که بین کودکان تقسیم می‌کنند.

بعد از تزیئن سینی‎ها، آن‌ها را به ردیف قرار داده و با پارچه سبز روی سینی‌ها را می‌پوشانند.

به رسم دیرینه و هرساله به یاد این جوان شهید دشت کربلا به صورت نمادین مراسم «سینی حضرت قاسم» در شامگاه هشت محرم برگزار می‌شود

محمد آهنگر

۱

در ۲ نامه‌ جداگانه از سوی دکتر مونسان انجام شد

ابلاغ مراتب ثبت ملی ۱۳ اثر میراث ناملموس به استاندار خوزستان

مراتب ثبت ۱۳ اثر در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس ملی در دو نامه جداگانه از سوی وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به استاندار خوزستان ابلاغ شد.

به‌گزارش روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان، در نامه دکتر علی‌اصغر مونسان خطاب به قاسم سلیمانی دشتکی آمده است: 

«در اجرای ماده یک از قانون تشکیل سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری مصوب سال ۱۳۸۲ و مواد ۱۱ و ۱۲ از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی حفظ میراث‌فرهنگی ناملموس مصوب سال ۱۳۸۴ و مواد دو و سه آیین‌نامه اجرایی قانون مذکور مصوب ۱۳۸۷/۱۱/۶ هیئت‌وزیران و با رعایت مقررات آیین‌نامه اجرایی مذکور، میراث‌فرهنگی ناملموس با عنوان «مهارت پخت نان امطبگ عربی خوزستان» به شماره ۲۲۵۷، «مهارت پخت عیش تمن (نان برنج) عربی» به شماره ۲۲۵۸، «مهارت تهیه حلاوه تمر (حلوای خرما) عربی خوزستان» به شماره ۲۲۵۹، «مهارت ساخت بیگک؛ عروسک محلی هندیجان» به شماره ۲۲۶۰، «مهارت ساخت لیلی یک – دومایک عروسک محلی بندر ماهشهر» به شماره ۲۲۶۱، «مهارت خوون چینی (آجرچینی سنتی)» به شماره ۲۲۶۲، «مهارت ساخت بی‌لکی (عروسک بومی دزفول)» به شماره ۲۲۶۳، «مهارت تهیه هیس (شیرینی خرما) عربی خوزستان» به شماره ۲۲۶۴ در تاریخ ۱۳۹۹/۱۰/۳۰ در فهرست ملی میراث‌فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است. هرگونه اقدام که موجب حفظ و احیای این میراث شود، مورد تأکید است. هرگونه اقدام که موجب حفظ و احیا گردد مورد تاکید است. »

همچنین در نامه‌ای جداگانه مراتب ثبت ملی «فناوری تولید قلم‌نی دزفول» به شماره ۱۹۹۲، «نمایش آیینی علم بازی (علم‌داری، علم‌گردانی) محرم» به شماره ۱۹۹۳، «روش پخت قلقل (حلیم سنتی شوشتر)» به شماره ۱۹۹۴ و «نصب بیرق شب اول محرم در شوشتر» به شماره ۱۹۹۵ و «دانش سنتی فرآوری خریط در جنوب خوزستان» به شماره ۱۹۹۶ در تاریخ ۱۳۹۸/۴/۵ اعلام شد.