خوزتوریسم

هنر چوقابافی

چوقا یا چوخا، بالاپوش مردان و عشایر لر بختیاری در جنوب غرب ایران است که همواره بدون آستین است و به‌دست زنان بختیاری و از پشم گوسفند بافته می‌شود

. این پوشش فقط مخصوص مردان است و در بین مردم شهرنشین این قوم نیز در مراسم گوناگون استفاده می‌شود.

مردان در تابستان در زیر چوقا، پیراهن و در زمستان لباس گرم می‌پوشند.

چوقا در لر‌های ساکن استان لرستان کمتر به کار گرفته می‌شود و بیشتر در میان لر‌های بختیاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. نه پوششی سفید است و نه سیاه؛ بلکه پوششی است با دو رنگ سیاه و سفید.

معمولاً بلندی چوقا باید به حدی باشد که تا زیر زانو برسد. در نقش آن خطوط سیاه به صورت عمودی وارد خطوط سفید می‌شوند.

آستین کوتاه چوقا بیشتر حالت نمایشی دارد و به عنوان جیب نیز می‌توان از آن استفاده کرد. برای بافت این پوشش مردانه از دار خوابیده استفاده می‌کنند و تکنیک بافت آن نیز مانند تکنیک گلیم بافی است با این تفاوت که خیلی ریز بافت‌تر است و تار و پود نازک دارد.

طول پارچه مخصوص چوقا ۲٫۵ الی ۳٫۵ متر و عرض آن ۵۰ الی ۷۰ سانتیمتر است و با تاری از جنس پنبه (گاه پشم) و پود پشمی بافته می‌شود.

ظاهر ساده و زیبای چوقا بافی بختیاری با دیگر لباس های محلی مانند پوشاک رنگارنگ زنان لر ایرانی ، هماهنگ بوده و زیبایی ویژه ایی به پوشش این مردمان عزیز کشورمان می دهد.

اموزش چوقا بافی در ایران معمولا محلی و سینه به سینه انجام می گردد.

برای بافت چوقا لوازم و وسایلی استفاده می‌شود که بسیار به وسایل گلیم‌ بافی شباهت دارد. برای این صنایع دستی باید یک دارِ چوقا بافی آماده گردد و در ادامه، الیاف از میان تار و پودهای آن عبور داده می شود.

از الیاف پنبه و پشم طبیعی برای این صنعت و هنر محلی استفاده می شود.نمی ‌توان گفت که در بافت چوقا، طرح و نقش ‌های متنوعی وجود دارد، چرا که این بالاپوش ها مخصوص قبایل و اقوام بختیاری هستند و به یک سبک و روش تهیه می‌شوند.

مردان عشایر بختیاری در منطقه خوزستان این بالاپوش ها را می پوشند و همراه با کلاه نمدی سیاه رنگ، مشغول به کار و فعالیت می شوند. برای مراسم جشن یا مراسم محلی، لباس های چوقا بافی در ایران جزو لباس رسمی و هماهنگ مردان بختیاری محسوب می شود

بانوی حصیرباف خوزستان، کارآفرین برتر ملی شد/

سهیلا جلیل‌زاده در گفت‌وگو با میراث‌آریا: با تکیه بر ریشه‌های بومی و باور به زنان شادگان، راه توسعه را گشودم

در آیین ملی تجلیل از کارآفرینان برتر، سهیلا جلیل‌زاده، بانوی پیشکسوت، هنرمند و کنشگر اجتماعی خوزستانی، به‌واسطه سال‌ها تلاش در عرصه آموزش، تولید و کارآفرینی در حوزه صنایع‌دستی، شایسته‌ تقدیر شناخته شد.

به گزارش خبرنگار میراث‌آریا، در مراسم ملی تجلیل از کارآفرینان برتر که با حضور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و جمعی از مدیران ملی برگزار شد، سهیلا جلیل‌زاده، از چهره‌های برجسته صنایع‌دستی کشور، به‌عنوان یکی از برترین کارآفرینان ایران مورد تقدیر رسمی قرار گرفت.

این بانوی هنرمند، که بیش از دو دهه از زندگی خود را وقف تولید، آموزش و ترویج صنایع‌دستی در شهرستان شادگان کرده، نقش بی‌بدیلی در توانمندسازی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زنان منطقه ایفا کرده است.

«در دل نخلستان‌های شادگان، با وجود تمامی محدودیت‌ها، باور داشتم که ریشه‌های توسعه از دل فرهنگ و هنر بومی می‌روید؛ زنان این سرزمین، سرمایه‌های پنهان ما هستند.»

این بخشی از گفت‌وگوی جلیل‌زاده با میراث‌آریا است؛ بانویی که امروز، نماد پایداری، هویت و کارآفرینی در جنوب ایران شناخته می‌شود.

وی با اشاره به ظرفیت‌های طبیعی و فرهنگی شادگان افزود: شادگان، به‌واسطه برخورداری از صدها هزار نخل و تنوع زیستی در تالاب بین‌المللی خود، بستر ارزشمندی برای خلق محصولات حصیری و جذب گردشگران داخلی و خارجی دارد. ما توانستیم این ظرفیت را به یک جریان پویا و پایدار در اقتصاد محلی بدل کنیم.

سهیلا جلیل‌زاده، یکی از بازیگران اصلی در فرآیند ثبت ملی شادگان به‌عنوان «شهر ملی حصیربافی»، امروز نیز در خط مقدم آموزش و اشتغال روستایی قرار دارد و با راه‌اندازی کارگاه‌های بومی، ده‌ها خانواده را به استقلال مالی و مهارت‌آموزی رسانده است.

او، بی‌تردید، چهره‌ای الهام‌بخش برای سیاست‌گذاران فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کشور است؛ تجسم عینیِ این حقیقت که توسعه پایدار، از دل فرهنگ بومی و توانمندسازی جامعه محلی می‌گذرد.

به‌مناسبت روز جهانی صنایع دستی؛

دومین کلک‌خیال در تالار ایران فرهنگستان هنر برگزار شد

به گزارش روابط‌عمومی فرهنگستان هنر، دومین همایش «کلک‌خیال‌انگیز» به مناسبت روز جهانی صنایع دستی، با حضور هنرمندان، مسئولان و اصحاب رسانه در تالار ایران فرهنگستان هنر برگزار شد و در طی آن از 12 هنرمند در این حوزه تجلیل به عمل آمد؛ همچنین کارگاه و نمایشگاهی از صنایع دستی در رواق هنر افتتاح شد.

در این مراسم همچنین غفور اسکندری سبزی از ایذه خوزستان ، درباره خوشنویسی به خط تعلیق به سخنرانی پرداخت و از استادانی که از گذشته به این نوع خط می‌پرداختند، یاد کرد.

پایان مراسم با حضور علیرضا اسماعیلی، دبیر فرهنگستان هنر، ناهید عبدی، معاون پژوهشی فرهنگستان هنر، مهدی مکی‌نژاد، دبیرعلمی همایش، محمدعلی رجبی، عضو پیوسته و محسن طباطبایی، معاون یاس پارسه، از غفور اسکندری سبزی (خط تعلیق)، حسین تنکابنی (آرایه‌های معماری)، محمد ذهب صنیعی (زیور آلات سنتی)، ماشاء‌الله روزپور (هنگر و قفلسازرمزدار)، حسینعلی سعادتی‌راد (نوازنده کرنا و سُرنا)، مسعود شیشه‌گر (کاشی‌ساز)، حاج محمد قماش‌باف (نازک‌باف و پارچه باف)، حسن مشکین‌فام (پژوهشگر هنر‌های سنتی، نقاش و موزه‌دار)، اسدالله مریم‌آبادی (خیمه‌دوز و پوش‌دوز)، سمیه اربابی (ملیله‌کار) و محمد سررشته (زرین فام) تجلیل شد.

گشایش بخش کارگاهی هنرهای سنتی و صنایع دستی در رواق هنر فرهنگستان هنر آخرین بخش این همایش بود که این کارگاه تا 30 خرداد 1404 ادامه دارد.

گزارش کامل در لینک زیر:

https://honar.ac.ir/index.aspx?&siteid=1&pageid=2427&newsview=11258

صنایع‌دستی خوزستان تجلی‌گاه هنر و خلاقیت اقوام است

مدیرکل میراث‌‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان در پیامی فرارسیدن ۲۰ خرداد روز جهانی صنایع‌دستی و آغاز هفته صنایع‌دستی را تبریک گفت.

به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، در پیام محمد جوروند آمده است: «در استان زرخیز و کهن خوزستان صنایع‌دستی متنوع و زیبایی وجود دارد که بیانگر سابقه تاریخی و فرهنگی این منطقه است؛ امروزه باتوجه به فعالیت بیش از ۱۰ هزار نفر هنرمند و عرضه‌کننده صنایع‌دستی در گستره استان خوزستان، نباید فراموش کنیم که صنایع‌دستی را در قالب سه حوزه هنری، تولیدکنندگان محصولات صنایع‌دستی و فعالان و صادرکنندگان باید شناخت که همگی می‌توانند در کنار میراث‌های ملی و جهانی خوزستان در قالب صنعت پرتوان گردشگری به عنوان یکی از مهمترین بخش‌های تولید در کشور، جایگزین بسیار مناسبی به‌جای درآمدهای نفتی باشند و این در حالی است که در حوزه فرهنگ نیز هنرهای دستی و سنتی اصیل ایرانی می‌تواند معرف فرهنگ و هویت ایرانی در سطح جامعه جهانی باشد.

صنایع‌دستی خوزستان، تجلی‌گاه بخش قابل ملاحظه‌ای از هنر و خلاقیت اقوامی است که با این صنایع سر و کار دارند. صنایع‌‎دستی، در گذشته، بیش و کم، روایتگر زیبایی و حقیقتی بوده که آدمی همواره در جست و جوی آن است.

خوزستان امروز ، دارای شهر جهانی کپو بافی (دزفول)، ۴ شهرهای ملی ( شوشتر شهر ملی احرامی، اهواز شهر ملی مینا، رفیع شهر ملی بوریا بافی، ایذه شهر ملی گلیم بافی است که همه آن نشان دهنده فرهنگ غنی، مهارت استادانه و احساس زیبایی و نبوغ این سرزمین است .

اینجانب روز جهانی صنایع‌دستی و آغاز هفته‌ی نکوداشت صنایع‌دستی و هنرهای سنتی را به همکاران محترم در حوزه صنایع‌دستی به‌ویژه به تمام خالقان هنرهای سنتی و صنایع‌دستی، سمن‌ها و تشکل‌های مردم‌نهاد، فعالان و حامیان این حوزه، تبریک عرض نموده و از درگاه خداوند متعال برای این عزیزان توفیق و سربلندی بیش از پیش مسئلت می‌کنم.»

میناکاری صبی؛ هنری کهن در اهواز

در بازارهای قدیمی اهواز، هنری جریان دارد که کمتر کسی از راز و ریشه‌اش باخبر است؛ میناکاری صبی، میراثی ۷۰۰ ساله از قوم مندایی، بر صفحه طلا و نقره حک می‌شود؛ نه‌فقط برای زینت، بلکه برای زنده نگه‌داشتن آیینی که نسل‌به‌نسل در حال خاموشی است.

میناکاری صبی با آنچه در شهرهایی مانند اصفهان مرسوم است، تفاوت‌هایی بنیادین دارد.

در این شیوه، هنرمند نه بر ظروف مسی یا سفالی، بلکه مستقیماً بر سطح فلزات گران‌بهایی مانند طلا و نقره نقش می‌زند. تمامی مراحل از طراحی و حکاکی گرفته تا لعاب‌گذاری و پخت، به‌صورت دستی انجام می‌شود.

دمای کوره‌ها نیز پایین‌تر از حالت معمول نگه داشته می‌شود تا به بافت فلز آسیبی وارد نشود. این ویژگی فنی، در کنار ظرافت اجرایی بالا، جلوه‌ای بی‌بدیل به آثار می‌بخشد؛ آثاری که نه‌تنها زیورآلاتی هنرمندانه، بلکه حامل مفاهیم عمیق دینی و فرهنگی هستند.

نقوش به‌کاررفته در این آثار، برگرفته از باورهای آیینی و نمادهای بومی منطقه‌اند. طرح‌هایی چون نخل، قایق، شتر، ستارگان و آب‌های روان، هر یک معنایی ورای ظاهر خود دارند و در آیین صابئین، پیروان حضرت یحیی (ع)، حامل پیام‌های روحانی و معنوی به شمار می‌روند.

تولیدات این هنر شامل دستبند، گردنبند، سینه‌ریز، گوشواره، انگشتر و حمائل (آویزهای مذهبی) است که اغلب به‌صورت سفارشی برای مشتریان در اهواز ساخته می‌شوند و حتی به کشورهای عراق، کویت و استرالیا نیز صادر شده‌اند.

در گذشته میناکاری بر روی احجام نیز صورت می‌گرفته، اما اکنون بیشتر بر روی زیورآلات انجام می‌شود. مینای صبی در سال ۱۳۹۱ با شماره ثبت ۵۱۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و در مردادماه ۱۳۹۸ نیز شهر اهواز به عنوان شهر ملی مینای صُبی ثبت گردید.

صابئین» در زبان عبری به معنای غوطه ور در آب و «مندا» در زبان آرامی به معنای دانش، آگاهی و معرفت است.

صابئین مندایی پیروان دین حضرت یحیی (ع) هستند و حدود دو هزار سال پیش از اورشلیم (فلسطین کنونی) وارد خاک ایران و عراق شدند. دین و مذهب صابئین در ایران به رسمیت شناخته شده است و آیین و مراسم آن ها پیوند خاصی با آب دارد و اغلب در کنار رود کارون برگزار می شود.

شغل اصلی صابئین در اهواز، زرگری و میناکاری است و صابئین در زبان محلی خوزستان به صورت «صُبّی» تلفظ می شود. به همین دلیل هنر خاص و منحصربفرد این مردم، به «میناکاری صُبّی» معروف شده است و اهواز را به عنوان شهر ملی مینای صبی می شناسند.

خیابان خسروی و نظری شهر اهواز به دلیل سکونت این هنرمندان، به محله صبی ها معروف شده است

عکس:علی معرف /ایرنا

پیام مریم جلالی معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی کشور به مناسبت روز جهانی صنایع دستی

به نام خالق هنر و زیبایی

روز ملی صنایع دستی فرصتی ارزشمند است برای گرامیداشت هنرهای اصیل و سنتی ایرانی که نمادی برجسته از فرهنگ و هویت ملی ما به شمار می رود.
صنایع دستی نه تنها بازتابی از ذوق و خلاقیت هنرمندان این سرزمین است بلکه بخش مهمی از اقتصاد هویت بنیان را تشکیل می دهد که می تواند با حفظ و ترویج میراث فرهنگی به توسعه پایدار و اشتغال زایی کمک شایانی کند.

در این روز فرخنده ضمن تقدیر از تلاشهای هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی بر اهمیت حمایت همه جانبه از این هنر و توجه به ظرفیتهای بالقوه آن در توسعه اقتصاد هویت بنیان تاکید میکنم این هنر اصیل سرمایه ای ارزشمند است که علاوه بر حفظ فرهنگ می تواند زمینه ساز رونق تولید داخلی و ارتقاء جایگاه ایران در عرصه های ملی و بین المللی باشد.

امید است با همکاری و همدلی مسئولان هنرمندان و فعالان این حوزه راه برای رشد و شکوفایی بیشتر صنایع دستی هموار شود و این هنر ارزشمند همچنان زنده و پویا باقی بماند.
روز صنایع دستی را به همه هنرمندان صنعت گران و دوستداران فرهنگ و هنر ایران زمین تبریک عرض میکنم و آرزوی موفقیت و سلامت برای همگان دارم.

مریم جلالی

معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی

تجلیل فرهنگستان هنر از استاد غفور اسکندری سبزی هنرمند ایذه ای و احیاگر خط تعلیق

استاد غفور اسکندری سبزی در سال ۱۳۵۳ در روستای سبزی شهرستان ایذه چشم به جهان گشود. وی به هنر خوشنویسی علاقه مند شد و این هنر را نزد استاد ایوب کیانی، منوچهر امیرزاده علی حسین صانعی، ایرج خواجوی و استاد حسین کی منصور فرا گرفت، سپس به تهران رفت و بعد از آشنایی و راهنمایی های زنده یاد هاشم ابوالقاسمی هنرمند و شاعر به محضر استاد محمدرضا یزدانی راه یافت و در مدتی کوتاه دوره ممتاز خط را نزد ایشان طی کرد و دوباره به ایذه برگشت و به ترویج و تدریس هنر خوشنویسی پرداخت و دیری نگذشت که دوباره به تهران عزیمت کرد و خط شکسته را در محضر استاد یدالله کابلی خوانساری آموخت.

استاد سخن دری دارای نشان درجه دو هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و مدیر مؤسس و مدرس آموزشگاه آزاد هنری سبز است که سابقه سه دهه تدریس و تعلیم بیش از ۵۰ هنرجوی خوش نویس ممتاز را در کارنامه فعالیتهای خود به ثبت رسانده است.

همچنین کارگاه زنده نویسی خط تعلیق در بخش جنبی کنگره ملی بزرگ داشت خواجه اختیار منشی گنابادی در سال ۱۳۹۷ شرکت در نمایشگاههای گروهی و اختصاصی ثبت بیش از ده مقام اول استانی منطقه ای و کشوری در خط شکسته از دیگر فعالیتهای وی محسوب میشود. رساله خط سخن دری؛ نظم و نثر، چاپ ۱۳۹۴ و ۱۳۹۶ نشر الیما و نگار اندیش؛ نقوش مفهومی؛ چاپ ۱۴۰۰ نشر کنکاش (اصفهان) نیز از تألیفات وی به شمار می آید.

فرهنگستان هنر روز جهانی صنایع دستی را با برگزاری رویداد کلک خیال‌انگیز به همراه نمایشگاه و کارگاه گرامی می‌دارد. در این مراسم اساتید برجسته هنر ایران مورد تجلیل قرار می‌گیرند.

احیای هنری دوم بافی در شوشتر

*احیای هنری دوم بافی در شوشتر*

دست بافته ای مخصوص زنان به نام دُوم Doum

به گزارش خوزتوریسم به نقل از داود نجارآسیابانی سرپرست اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان شوشتر:

احیای هنری دوم بافی در شوشتر

سرپرست اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شوشتر با اعلام این خبر گفت: دُوم نوعي تور تزئيني و بخشي از لباس محلي بانوان در شوشتر و دزفول بوده و همراه با کلاه (كُلهچه) بر روي سر گذاشته مي‌شده است که رفته رفته مهارت بافت آن از بین رفته بود.

وی افزود: برای بافت دُوم از قز یا همان ابريشم مطلق و به صورت خام استفاده می شده و‌ ظرافت بافت آن نشانه مرغوبیت بیشتر و مورد استفاده های خانواده‌هاي اعيان تر بوده است.

نجارآسیابانی در ادامه افزود: در زمانهای گذشته بافندگی دوم (تور تزئینی سر) بیشتر توسط زنان انجام می گرفته و نخ آن نیز در خانه ها ریسیده و رنگ رزی گیاهی می شده است. دار آن به صورت عمودی و از چوب ساخته می شده و در

انواعی مختلفی همچون دُوم های ساده، گل‌همه‌رنگ، گل‌نخودي و پولکی تولید می‌شده که می توانسته هر کدام کاربرد مختلفی داشته باشد.

ایشان در پایان افزود: این هنر پس از سالها توسط اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان شوشتر
به عنوان یکی از هنرهای نساجی این دیار احیا گردیده که به عموم مردم معرفی و در مراسمی رونمایی خواهد شد.

البته در پی این رخداد مهم مقرر است در دومین مراسم پاسداشت روز جهانی صنایع دستی، ویژه بزرگداشت هنر و هنرمندان ایران زمین توسط فرهنگستان و پژوهشکده هنر، موسسه صبا، معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی نیز از سرکار خانم زهره رکابی بعنوان هنرمند این حوزه و مهندسین علی‌محمد و علیرضا چهارمحالی بعنوان کارشناسان احیا گر این صنعت منسوخ شده قدردانی بعمل آید.

پ.ن: دومین مراسم پاسداشت روز جهانی صنایع دستی، با عنوان کلک خیال‌انگیز ویژه بزرگداشت هنر و هنرمندان ایران زمین، روز چهارشنبه مورخ ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ در تالار ایران فرهنگستان هنر برگزار می‌شود. در این برنامه که با دبیری علمی مهدی مکی‌نژاد، و سخنرانی اصحاب فرهنگ و هنر همراه خواهد بود، یازده هنرمند پیش‌کسوت و فعال در حوزه صنایع دستی غفور اسکندری سبزی (خط تعلیق)، حسین تنکابنی(آرایه‌های معماری)، محمد ذهب صنیعی(زیور آلات سنتی)، ماشاء‌الله روزپور(آهنگر و قفلسازرمزدار)، حسینعلی سعادتی‌راد(نوازنده کرنا و سُرنا)، مسعود شیشه‌گر (کاشی‌ساز)، زهره رکابی (دوم بافی ) ،حاج محمد قماش باف نازک باف و مارچه بافی از شوشتر ( حسن مشکین‌فام(پژوهشگر هنرهای سنتی، نقاش و موزه‌دار)، اسدالله مریم‌آبادی(خیمه‌دوز و پوش‌دوز)، سمیه اربابی(ملیله‌کار) و محمد سررشته(زرین فام) از جمله هنرمندانی هستند که در این مراسم مورد تجلیل قرار می‌گیرند.

این مراسم با همکاری فرهنگستان هنر و پژوهشکده هنر، موسسه صبا، معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی، شرکت آرانیک و یاس نوین پارسه از ساعت ۹ تا ۱۲ روز ۲۱ خرداد برگزار می‌شود و نمایشگاه و کارگاه‌های جنبی آن از ۲۰ تا ۳۰ خردادماه ۱۴۰۴ در رواق هنر فرهنگستان هنر ادامه خواهد داشت

با سپاس از مهندس‌چهارمحالی کارشناس مرمت آثار و بناهای تارخی و پژوهشگر

مطالب و تصاویر مربوط به پژوهشی است ارزشمند از خانم شهلا امام جمعه

پنجمین جشنواره «خاطرات فراموش شده خوزستان» برگزار می‌شود

معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز (انجمن علمی دانشجویی تاریخ و کانون ایران‌شناسی و گردشگری) با همکاری انجمن ایرانی تاریخ «شعبه خوزستان» و موسسه بین‌المللی میراث صلح، پنجمین جشنواره «خاطرات فراموش شده خوزستان» را برگزار می‌کند.

به گزارش روابط عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان، پنجمین جشنواره «خاطرات فراموش شده خوزستان» همزمان با روز جهانی موزه‌ها، هفته میراث‌فرهنگی و گرامیداشت روز خرمشهر و دزفول، اول تا دوم خردادماه امسال، ساعت ۱۸ تا ۲۱، در نگارخانه معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار می‌شود و بازدید برای عموم آزاد است.
در این رویداد اموال قدیمی و یادمانه‌های مجموعه‌داران خصوصی به نمایش درمی‌آید.

یادی از مرحوم استاد حاج رجبعلی فروان‌زاده پیشکسوت احرامی‌بافی شوشتر

زنده‌یاد فروزان‌زاده از چهره‌های برجسته صنایع‌دستی استان و از بازنشستگان صاحب دانش اداره صنایع‌دستی شوشتر محسوب می‌شد که پس از دوران بازنشستگی هرگز از تلاش و فعالیت هنری دست نکشید و همواره در دوران حیات خود، در موضوع آموزش و تولید، بانی خدمات بسیاری بود

به گفته مهندس چهارمحالی کارشناس و پژوهشگر میراث فرهنگی و صنایع دستی شوشتر با توجه به تلاش‌های زنده‌یاد فروزان‌زاده در دوران بازنشستگی، به جرأت می‌توان گفت که بخش زیادی از صنعتگران و دانش‌آموختگان نسل جدید احرامی‌بافی در شهرستان شوشتر از شاگردان این هنرمند پیشکسوت هستند که به عنوان مدرس عمر خود را در حوزه آموزش وقف کرده‌اند.

مهندس چهارحالی با اشاره به این موضوع که زنده‌نام فروان‌زاده مدت‌های مدیدی در محل آسیاب‌های آبی و سرای افضل با احداث کارگاه بافندگی میزبان علاقه‌مندان و هنرجویان بسیاری بود، افزود: جدای از برگزاری دوره آموزشی احرامی‌بافی برای مندائیان اهواز، یکی از عمده‌فعالیت‌های قابل توجه این هنرمند خوزستانی، مرمت و ترمیم درفش مندائیان خوزستانی است؛ این درفش ابریشمی که مدت‌ها به شکل مندرس و رهاشده به فراموشی سپرده شده بود، سرانجام با اقدامات این هنرمند خوزستانی مرمت نهایی شد.

او بیان کرد: ساخت دستگاه‌ها و راه‌اندازی خانه احرامی‌بافی و ملافه‌بافی، تلاش برای ثبت شهر ملی احرامی‌بافی، ساخت بسیاری از دستگاه‌های بافندگان خانگی، برگزاری دوره‌های آموزشی برای اداره میراث‌فرهنگی، کمیته امداد، امور عشایر و افراد کم‌بضاعت درشوشتر، کمک برای فروش محصولات دختران روستایی و یاری رساندن به علاقه‌مندان به یادگیری، بخشی از فعالیت‌های این هنرمند خوزستانی است.

متأسفانه استاد فروزان‌زاده ، نهم آبان 1401 در بیمارستان خاتم شوشتر دیده از جهان فروبست. روحش شاد