خوزتوریسم

طبیعت روستای زراس

روستای زراس همچون نگینی در دل زاگرس و نزدیکی سد کارون سه واقع شده است. و حدودا ۳۹ کیلومتر با آن فاصله دارد.

وجود مناظر بینظیر زیبا و سرسبز زاگرس یکی از لذت‌های وصف ناپذیر است. بهار بهترین زمان برای سفر به این منطقه است چرا که چشمه‌سارهای پرآب، درختان سرسبز و هوای مطبوع آن در کنار چشم انداز بینظیری که از زاگرس دارد با آن جنگل‌های متراکم بلوطش، تجربه‌ای بینهایت زیبا از سفر به این منطقه را به شما میدهد.

مسیر رسیدن به این روستا به قدری زیبا است که بی هیچ وجه در مسیر خسته نخواهید شد. با رسیدن به روستای زراس با طبیعتی اعجاب‌انگیز مواجهه خواهید شد.

این منطقه با دریاچه‌ای صاف، کوهستان‌های پوشیده از سبزه و هوای پاک، فرصتی منحصر به فرد برای استراحت و تفریح ارائه می‌دهد. زراس با امکانات متنوعی مانند قایق‌سواری، پیاده‌روی در طبیعت و کمپینگ، هر سال گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند.

عکس:فرید محمودی/فارس

گنجینه‌های طبیعی دشت آزادگان؛ سفری به مناطق میشداغ و ام‌الدبس

دشت آزادگان در غرب خوزستان، با وجود آب‌وهوا و اقلیم خاص خود، زیستگاه مناطقی بکر و منحصربه‌فرد همچون میشداغ و ام‌الدبس است؛ این مناطق با داشتن تپه‌های شنی، دشت‌های وسیع، پوشش گیاهی خاص و حیات‌وحش متنوع، نه‌تنها از نظر زیست‌محیطی اهمیت زیادی دارند، بلکه ظرفیت بالایی برای توسعه گردشگری طبیعی دارند.

به گزارش ایرنا، در غرب خوزستان، جایی که دشت‌های وسیع و افق‌های بی‌پایان، چشم را مسحور زیبایی خاموش خود می‌کنند، مناطقی کمتر شناخته‌شده اما بی‌نهایت ارزشمند جای گرفته‌اند.

میشداغ و ام‌الدبس، هر یک با ویژگی‌های طبیعی منحصربه‌فرد، بخشی از زیست‌بوم غنی این منطقه را تشکیل می‌دهند؛ این سرزمین‌ها با تپه‌های شنی، پوشش گیاهی خاص و حیات‌وحش متنوع، نه‌تنها گنجینه‌ای برای پژوهشگران محیط‌زیست و طبیعت‌گردان هستند، بلکه ظرفیت بالایی برای توسعه گردشگری پایدار دارند.

اینجا، جایی است که پرندگان مهاجر، زمستان را در آرامش می‌گذرانند، آهوها در میان تپه‌های شنی می‌دوند و شب‌ها، صدای زوزه شغال‌ها در سکوت کویر طنین‌انداز می‌شود؛ از سرسبزی درختچه‌های کنار و گز در ام‌الدبس گرفته تا چشم‌اندازهای کویری میشداغ، این مناطق هر یک بخشی از هویت طبیعی دشت آزادگان را روایت می‌کنند.

اما در کنار این زیبایی‌ها، چالش‌هایی همچون تخریب زیستگاه، شکار غیرمجاز و کمبود زیرساخت‌های گردشگری نیز وجود دارد که لزوم حفاظت از این مناطق را بیش از پیش نمایان می‌سازد.

منطقه میشداغ؛ کویر کوچک خوزستان

منطقه میشداغ در شمال غربی خوزستان و در نزدیکی شهر بستان قرار دارد؛ این منطقه به دلیل داشتن تپه‌های شنی و ماسه‌ای، ظاهری مشابه کویرهای مرکزی ایران دارد و از این نظر به «کویر کوچک خوزستان» معروف شده است.

پوشش گیاهی و گونه‌های جانوری

میشداغ دارای پوشش گیاهی بسیار مقاومی است که شامل درختچه‌هایی مانند قیچ، تاغ و گونه‌هایی همچون استبرق، کاروان‌کش و انواع گیاهان شورپسند می‌شود. این منطقه در سال‌های اخیر شاهد اجرای پروژه‌های بیابان‌زدایی و کاشت گونه‌های مقاوم در برابر خشکسالی بوده است.

از نظر جانوری، میشداغ زیستگاه انواع خزندگان همچون مار شاخدار، بزمجه، لاک‌پشت و آگاما است. در کنار آن، پرندگانی مانند هوبره، زاغ بور و چکاوک بیابانی نیز در این منطقه دیده می‌شوند. پستاندارانی مانند روباه شنی، خرگوش و گاهی آهو نیز در این منطقه مشاهده شده‌اند.

اهمیت تاریخی و گردشگری

میشداغ علاوه بر جذابیت‌های طبیعی، از نظر تاریخی نیز اهمیت دارد، زیرا در دوران جنگ تحمیلی به‌عنوان یکی از مناطق عملیاتی استفاده می‌شد. امروزه، برخی از یادمان‌های دفاع مقدس در این منطقه حفظ شده‌اند که می‌توانند برای گردشگری فرهنگی و تاریخی جذاب باشند. همچنین، رمل‌های ماسه‌ای میشداغ مقصدی مناسب برای کویرنوردی و آفرودسواری است.

منطقه ام‌الدبس؛ بهشت پنهان حیات‌وحش خوزستان

منطقه ام‌الدبس در غرب خوزستان و نزدیکی مرز ایران و عراق قرار گرفته و به دلیل موقعیت خاص خود، از جمله مناطقی است که کمتر مورد توجه گردشگران قرار گرفته، اما اهمیت بالایی در اکوسیستم منطقه دارد.

این منطقه یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های پرندگان مهاجر در خوزستان است. در فصل مهاجرت، پرندگانی مانند فلامینگو، حواصیل، درنا و اردک‌های وحشی به این منطقه سفر می‌کنند. همچنین پرندگان شکاری همچون عقاب طلایی و سارگپه نیز در ام‌الدبس مشاهده می‌شوند. از پستانداران موجود در منطقه می‌توان به گراز، روباه، گرگ و شغال اشاره کرد.

منطقه‌ام الدبس تا چند دهه پیش به‌ عنوان یکی از مناطق بیابانی ایران شناخته می‌شد و یک بیابان مملو از تل‌های رمل و تپه های شنی بود اما از سال ۱۳۶۸ این ناحیه شامل طرح تثبیت طرح شن زدایی قرار گرفت به همین جهت هزاران درخت در این منطقه کشت شد. از جمله این درختان می‌توان به پانی کوم، آکاسیا، ویکتوریا، گز شاهی، کهور، استبرق، پنی زتوم و اسکنبیل اشاره کرد و همین مورد باعث شده است تا یک جنگل سرسبز و زیبا در دل کویر ایجاد شود.

تقریبا یک‌چهارم از وسعت این بیابان یعنی حدود ۲۵ هزار هکتار به‌وسیله این درختان پوشیده شده است؛ البته قبل از آن نیز به صورت معدود در این ناحیه درختانی وجود داشت.

ظرفیت‌های گردشگری و حفاظت از منطقه

مهم‌ترین مولفه‌ای که گردشگران را به سمت این ناحیه جذب می‌کند، تلاقی کویر و جنگل با همدیگر است که این موضوع به نوبه خود بسیار نایاب است.

ام‌الدبس به دلیل طبیعت بکر و حیات‌وحش متنوع، ظرفیت بالایی برای گردشگری طبیعی و پرنده‌نگری دارد. با این حال، عدم وجود زیرساخت‌های مناسب باعث شده که این منطقه کمتر مورد بازدید قرار گیرد. حفاظت از این منطقه و جلوگیری از شکار غیرمجاز، می‌تواند در حفظ تعادل اکوسیستم و افزایش پتانسیل گردشگری آن نقش مهمی داشته باشد.

ضرورت حفاظت و توسعه پایدار

مناطق میشداغ و ام‌الدبس هر یک با ویژگی‌های خاص خود، بخشی از گنجینه‌های طبیعی دشت آزادگان را تشکیل می‌دهند. این مناطق نه‌تنها از نظر اکوسیستمی ارزشمند هستند، بلکه با برنامه‌ریزی صحیح می‌توانند به مقاصد گردشگری مهمی تبدیل شوند.

توسعه گردشگری پایدار، ایجاد زیرساخت‌های مناسب و حفاظت از حیات‌وحش این مناطق، می‌تواند ضمن حفظ محیط‌زیست، فرصت‌های اقتصادی و تفریحی جدیدی برای منطقه ایجاد کند.

تالاب شادگان؛ بهشت گمشده‌ای در دل خوزستان

تالاب شادگان، یکی از بزرگترین و ارزشمندترین تالاب‌های ایران، در جنوب استان خوزستان و در نزدیکی شهر شادگان واقع شده است؛ این تالاب با تنوع زیستی بی‌نظیر، نه تنها مکانی برای تفرج و طبیعت‌گردی است، بلکه به عنوان یک منطقه حفاظت‌شده با ارزش‌های اکولوژیک و محیط‌زیستی ویژه شناخته می‌شود.

تالاب شادگان، که در فاصله حدود ۹۰ کیلومتری از اهواز و در حاشیه روستای صراخیه قرار دارد، به عنوان یکی از تالاب‌های بین‌المللی ایران در فهرست رامسر به ثبت رسیده است.

این تالاب با مساحتی بیش از ۴۰۰ هزار هکتار، یکی از مهمترین زیستگاه‌های آبی ایران محسوب می‌شود و به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود، نقطه‌ای حیاتی برای انواع گونه‌های گیاهی و جانوری است.

پوشش گیاهی و اکوسیستم تالاب

تالاب شادگان با پوشش گیاهی متنوعی همچون نی‌زارها، گیاهان آبزی و درختان مانگرو (حرا) پوشیده شده است؛ این گیاهان، علاوه بر حفظ اکوسیستم تالاب، نقش مهمی در کاهش فرسایش خاک و حفاظت از سواحل ایفا می‌کنند.

درختان حرا که در حاشیه تالاب رشد می‌کنند، به عنوان یک زیستگاه مهم برای پرندگان مهاجر و دیگر موجودات آبزی شناخته می‌شوند؛ گیاهان آبزی دیگر نیز محیط مناسبی برای تکثیر ماهیان و سایر جانداران آبزی فراهم می‌آورند.

گونه‌های جانوری

تالاب شادگان، به‌ویژه برای پرندگان مهاجر، یکی از زیستگاه‌های مهم به شمار می‌رود؛ در این منطقه بیش از ۲۵۰ گونه پرنده شناسایی شده که شامل گونه‌های مهاجری همچون فلامینگو، چنگر، غاز و انواع اردک‌ها می‌شود.

علاوه بر پرندگان، تالاب شادگان میزبان انواع ماهیان، خرچنگ‌ها و دیگر موجودات آبزی است که در این محیط غنی زندگی می‌کنند. این تالاب همچنین به عنوان یک زیستگاه حیاتی برای گونه‌های در معرض خطر و در حال انقراض، مانند گوزن زرد ایرانی و مارال شناخته می‌شود.

با وجود ارزش‌های اکولوژیکی بالا، تالاب شادگان با چالش‌هایی نیز روبه‌رو است. کاهش منابع آبی، تغییرات اقلیمی و آلودگی‌های صنعتی از جمله تهدیدات جدی این تالاب به شمار می‌آیند؛ کاهش ورودی آب به تالاب به دلیل سدسازی‌ها و برداشت‌های بی‌رویه آب از رودخانه‌ها و کانال‌ها، باعث شده است که بخش‌هایی از این تالاب خشک شوند و زیستگاه‌های طبیعی موجودات آسیب ببینند.

اقدامات حفاظتی و مدیریت

با توجه به اهمیت اکولوژیکی تالاب شادگان، اقدامات حفاظتی متعددی در این منطقه انجام شده است. ایجاد مناطق حفاظت‌شده، کنترل شکار غیرمجاز و نظارت بر فعالیت‌های صنعتی و کشاورزی در حاشیه تالاب، از جمله اقداماتی است که برای حفظ این اکوسیستم ارزشمند انجام می‌شود.

علاوه بر این، آگاهی‌رسانی به مردم و گردشگران در خصوص اهمیت تالاب و نیاز به حفاظت از آن، می‌تواند در حفظ این منابع طبیعی کمک کند.

تالاب شادگان به عنوان یکی از جاذبه‌های طبیعی خوزستان، با مناظر بکر و تنوع زیستی شگفت‌انگیز خود، همواره مورد توجه دوستداران طبیعت و محققان محیط‌زیست قرار دارد. این تالاب نه تنها به عنوان یک پارک طبیعی و زیستگاه مهم پرندگان، بلکه به عنوان یک منبع حیاتی برای جامعه محلی و اکوسیستم‌های آبی، نیازمند توجه و مراقبت بیشتر است تا نسل‌های آینده نیز بتوانند از این گنجینه طبیعی بهره‌برداری کنند.

روستای صراخیه؛ مقصدی محبوب برای قایق‌سواری و تجربه طبیعت بکر تالاب شادگان

روستای صراخیه در نزدیکی تالاب شادگان، یکی از مقاصد جذاب گردشگری خوزستان است که سالانه میزبان بسیاری از مسافران علاقه‌مند به قایق‌سواری و تجربه طبیعت بکر این منطقه می‌باشد. این روستا به دلیل موقعیت خاص خود در حاشیه تالاب و امکانات گردشگری مناسب، به مکانی ایده‌آل برای علاقه‌مندان به فعالیت‌های آبی تبدیل شده است.

روستای صراخیه، واقع در حاشیه تالاب شادگان، یکی از روستاهای گردشگری استان خوزستان است که سالانه پذیرای هزاران گردشگر و مسافر از نقاط مختلف کشور می‌باشد. این روستا به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود در نزدیکی تالاب شادگان و زیبایی‌های طبیعی بی‌نظیرش، تبدیل به یک مقصد محبوب برای گردشگران علاقه‌مند به قایق‌سواری و فعالیت‌های آبی شده است.

روستای صراخیه در فاصله‌ای کوتاه از تالاب شادگان قرار دارد و با دسترسی آسان از شهر اهواز و آبادان، به‌راحتی می‌توان به آن رسید. این روستا به‌ویژه در فصل‌های پرآب سال، با مناظر زیبا و آب‌های آرام تالاب، فرصتی مناسب برای بهره‌برداری از فعالیت‌های آبی فراهم می‌کند.

قایق‌سواری و جاذبه‌های طبیعی

یکی از اصلی‌ترین جاذبه‌های گردشگری روستای صراخیه، قایق‌سواری در تالاب شادگان است؛ گردشگران می‌توانند با قایق‌های موتوری و سنتی، به اعماق تالاب رفته و از مناظر طبیعی زیبای آن لذت ببرند.

در این سفرها، بازدیدکنندگان قادر خواهند بود از نزدیک به تماشای حیات وحش تالاب، از جمله پرندگان مهاجر، ماهیان و پوشش گیاهی منحصر به‌فرد تالاب بپردازند.

همچنین، این روستا به دلیل نزدیکی به درختان حرا و نی‌زارها، محیطی آرام و دل‌نشین برای گردشگران فراهم می‌آورد که علاقه‌مندان به عکاسی و طبیعت‌گردی می‌توانند در آن لحظات به‌یادماندنی ثبت کنند.

موزه تالاب شادگان

موزه تالاب شادگان، واقع در روستای صراخیه و حاشیه این تالاب بین‌المللی ، یکی از جاذبه‌های فرهنگی و آموزشی مهم استان خوزستان است که به معرفی اکوسیستم‌های تالابی و اهمیت حفظ آن‌ها می‌پردازد؛ این موزه به بازدیدکنندگان اطلاعات ارزشمندی درباره گونه‌های گیاهی و جانوری تالاب، از جمله پرندگان مهاجر، ماهیان، و گیاهان آبزی ارائه می‌دهد.

همچنین، موزه تالاب شادگان به‌عنوان یک مرکز آموزشی، نقش مهمی در آگاهی‌رسانی به عموم مردم و گردشگران درباره چالش‌ها و تهدیدات محیط‌زیستی این منطقه ایفا می‌کند.

در داخل موزه، بازدیدکنندگان می‌توانند از مجموعه‌ای از نمایشگاه‌ها و آثار هنری مربوط به تالاب، همچنین ماکت‌های زیستگاه‌های مختلف و تصاویر مستند از حیات وحش تالاب شادگان دیدن کنند؛ این موزه فرصتی مناسب برای آشنایی با زندگی بومیان منطقه، اهمیت تالاب‌ها در اکوسیستم‌های جهانی، و تلاش‌های حفاظت از این منابع طبیعی فراهم می‌آورد. همچنین، موزه تالاب شادگان به‌عنوان یک مکان مناسب برای تحقیق و پژوهش، به محققان و دانشجویان حوزه‌های محیط‌زیست و علوم طبیعی نیز خدماتی ارائه می‌دهد.

تجربه فرهنگ و زندگی روستایی

مسافران همچنین می‌توانند با ورود به روستای صراخیه، از نزدیک با سبک زندگی مردم بومی آشنا شوند؛ زندگی ساده و سنتی مردم این روستا، مهمان‌نوازی گرم و مهربانانه آنان، و همچنین محصولات محلی همچون خرما، ماهی‌های تازه و صنایع دستی، تجربه‌ای فرهنگی و متفاوت را برای گردشگران رقم می‌زند

با توجه به ظرفیت‌های موجود، روستای صراخیه می‌تواند با توسعه زیرساخت‌های گردشگری، از جمله ساخت اقامتگاه‌های بوم‌گردی و فراهم کردن امکانات رفاهی بیشتر، به یکی از مقاصد اصلی گردشگری در خوزستان تبدیل شود.

روستای صراخیه با امکانات مناسب برای قایق‌سواری و دسترسی آسان به تالاب شادگان، به یکی از مقاصد جذاب گردشگری در جنوب کشور تبدیل شده است. این روستا با جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی خود، فرصت بی‌نظیری برای مسافران فراهم می‌آورد تا از زیبایی‌های طبیعت بهره‌برداری کرده و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی داشته باشند

طبیعت زیبای به همراه برداشت گل روستای شبیشه، از توابع شهرستان حمیدیه

گلهای سنبل، زنبق و همیشه بهار از جمله گل‌هایی هستند که در استان خوزستان، با رنگ‌ها و عطرهای بینظیرشان، نویدبخش آغاز فصل بهار محسوب می‌شوند.

این گل‌ها در اواخر زمستان و با نزدیک شدن به اسفندماه، آخرین ماه سال، در باغ‌های سرسبز روستای شبیشه، از توابع شهرستان حمیدیه، به شکوفایی می‌رسند. باغداران محلی در این زمان، با شور و نشاط خاصی، برداشت گلهای زیبا و خوشبو را آغاز می‌کنند و طبیعت منطقه را با رنگهای زنده و جذابشان زینت می‌بخشند.

ابوشهاب (احمد سیداوی)، یکی از باغداران با تجربه و پرتلاش این منطقه، سالهاست که در کنار خانوادهاش به کشت و پرورش این گلهای زیبا مشغول است.

او محصول خود را در کنار زمین زراعیاش به فروش می‌رساند و با استقبال گرمی از سوی خریداران و بازدیدکنندگان مواجه می‌شود. هر ساله، با نزدیک شدن به فصل بهار، باغ‌های او میزبان مهمانانی از نقاط مختلف است که هم برای خرید گلهای تازه و هم برای لذت بردن از زیبایی خیرهکننده این مزارع رنگارنگ به روستای شبیشه میآیند.

این مناظر طبیعی و سرشار از زندگی، نه تنها برای مردم محلی، بلکه برای گردشگران نیز جذابیت ویژهای دارد و یادآور شکوه و زیبایی طبیعت در فصل بهار است.

عکس:مهر/سید خلیل موسوی

⁵

ماجرای بازگشت لک‌لک‌ها به باغ قدیمی روستا

باغ لک‌لک‌ها در روستای بن جعفر، زیستگاهی قدیمی و پر رمز و راز، داستانی از سفر، عشق و بازگشت دارد که در هر گوشه آن روایت می‌شود.

در دل روستای کوچک و آرام بِن جعفرِ دزفول، باغی قرار دارد که صدای زندگی از آن می‌جوشد. اینجا نه فقط مکانی برای پرندگان مهاجر است، بلکه نمایشی از هماهنگی انسان و طبیعت در قلب خوزستان است. باغ لک‌لک‌ها، زیستگاهی قدیمی و پر رمز و راز، داستانی از سفر، عشق و بازگشت دارد که در هر گوشه آن روایت می‌شود.وقتی وارد روستای بن جعفر می‌شوی، صدای بال‌زدن پرنده‌ها به گوش می‌رسد؛ گویی کسی در آسمان نقاشی کشیده باشد. باغ لک‌لک‌ها، با درختان بلند و خشکیده اکالیپتوس که همچون ستون‌های خاموش به سمت آسمان ایستاده‌اند، خانه‌ای است برای لک‌لک‌های سفید، پرندگانی که مردم محلی آن‌ها را «حاجی لک‌لک» می‌نامند.هوا بوی خاک باران خورده و شکوفه‌های نارنج دارد. آفتاب نرم و طلایی صبحگاهی بر زمین باغ می‌تابد و سایه‌های درختان را روی علف‌های خشک پهن می‌کند. درختان اکالیپتوس کهنسال، با تنه‌های ترک‌خورده و شاخه‌های پیچ‌خورده، گویی داستان نیم‌قرن همزیستی خود با این پرندگان را روایت می‌کنند.لک‌لک‌ها روی لانه‌های بزرگشان که از شاخه‌های درهم‌تنیده ساخته شده، آرام گرفته‌اند. برخی در حال تماشای زمین‌اند و برخی دیگر جوجه‌های تازه‌متولدشده‌شان را با نوک‌های قرمز و بلند خود نوازش می‌کنند.

تاریخچه‌ای زنده

حدود پنجاه سال پیش، اولین لک‌لک‌ها به این باغ آمدند. مردی از اهالی روستا به نام «حاج اسماعیل»، که حالا در میان محلی‌ها افسانه شده، نخستین بار داستان این پرندگان را تعریف کرد: یک روز صبح، دیدم که چند لک‌لک روی درخت‌های باغ نشستند. همان روز فهمیدم که این پرنده‌ها برای لانه‌گذاری به اینجا آمده‌اند. از آن روز، هر بهار منتظر آمدنشان بودم.حاج اسماعیل دیگر در میان ما نیست، اما یاد او و داستان‌هایش در خاطره‌های مردم بن جعفر زنده است. هر سال با آمدن بهار، پرندگان بازمی‌گردند، انگار که وعده‌ای نانوشته دارند.

آن‌ها سفیر بهار هستند

مردم روستای بن جعفر همیشه باغ لک‌لک‌ها را بخشی از زندگی خود دانسته‌اند. آن‌ها می‌دانند که این پرندگان مهاجر، از راه‌های طولانی عبور می‌کنند تا به اینجا برسند. یکی از کشاورزان روستا می‌گوید: وقتی لک‌لک‌ها می‌آیند، انگار بهار زودتر می‌رسد. بودنشان برای ما برکت است. ما هیچ‌وقت به لانه‌هایشان دست نمی‌زنیم. حتی اگر یکی از درخت‌ها خراب شود، آن را با دقت ترمیم می‌کنیم تا به پرنده‌ها آسیبی نرسد.اما همه چیز به این سادگی نیست. توسعه شهری و تغییرات اقلیمی تهدیدی جدی برای این باغ و ساکنانش است. در سال‌های اخیر، چندین درخت خشکیده بریده شدند و برخی از لانه‌ها از دست رفتند. یکی از محیط‌بانان محلی با نگرانی می‌گوید: ما هر سال تلاش می‌کنیم که وضعیت این باغ را حفظ کنیم. اما بدون همکاری مسئولان و مردم، آینده این زیستگاه در خطر است.

روایتی از عهدی نانوشته

لک‌لک‌ها هر سال، از آستانه بهار تا اواسط پاییز، در باغ لک‌لک‌ها زندگی می‌کنند. آن‌ها مهاجرانی‌اند که بازگشت را می‌شناسند؛ به همان اندازه که سفر را.جوجه‌های تازه‌متولدشده، در میان شاخه‌های بلند و درهم، زیر نگاه محبت‌آمیز مادرانشان بال گشوده و برای اولین بار پرواز را تجربه می‌کنند. صدای آن‌ها که با وزش باد در میان درختان گم می‌شود، یادآور داستانی است که از نسل‌ها پیش در این باغ جریان دارد.هرکس که باغ را ترک کند، تصویری از آن در ذهنش می‌ماند: درختانی که انگار پاییز را از یاد برده‌اند، آسمانی که با بال‌های گشوده لک‌لک‌ها پر شده، و مردمی که در سکوتی پر از احترام، زندگی این موجودات مهاجر را نظاره می‌کنند.باغ لک‌لک‌ها چیزی بیش از یک زیستگاه است. اینجا نشان می‌دهد که چگونه انسان می‌تواند به جای تخریب، حافظ طبیعت باشد.

اینجا خانه آن‌هاست

وقتی آخرین لک‌لک‌ها در پاییز باغ را ترک می‌کنند، چیزی از حضورشان باقی می‌ماند؛ نه فقط در لانه‌های خالی روی درختان، بلکه در دل مردمی که هر سال برای بازگشتشان چشم‌انتظارند.حالا دوباره صدای پای بهار به شهر نزدیک می‌شود. صبح است و باغ لک‌لک‌ها بیدار شده. صدای بال‌زدن پرندگان و جیک‌جیک جوجه‌ها در هوا پیچیده است. یک لک‌لک روی شاخه‌ای بلند ایستاده و به دوردست نگاه می‌کند، انگار که سفر طولانی خود را به یاد می‌آورد.

آن سوی دیوار باغ لک‌لک‌ها، کودکی با اشتیاق به پرنده‌ها خیره شده و فریاد می‌زند: ببینید، دوباره برگشتن!پیرمردی خمیده با لبخندی آرام زیر لب پاسخ می‌دهد: مثل هر بهار، اینجا خانه آن‌هاست..

خانه پرندگان در آبراه شط علی

خوزستان بهشت پرندگان ایران است و باید آن را شاهراه پرندگان مهاجر بدانیم. با توجه به جغرافیای طبیعی و اقلیم استان خوزستان، شاهد حضور پرندگان مختلف مهاجر و همچنین پرندگان بومی در منطقه هستیم. خوزستان پرتنوع‌ترین استان از لحاظ گونه‌های پرنده است و از ۵۳۰ گونه شناسایی شده در ایران ۳۸۵ گونه در خوزستان است.از مهم‌ترین گونه‌های پرندگان در استان می‌توان به اردک مرمری، تنجه، غاز، فلامینگو اشاره کرد که برخی از این پرندگان در تالاب‌های شادگان، هورالعظیم، خوریات اقدام به تولیدمثل و لانه سازی می‌کنند.

شط علی نام آبراه، اسکله و روستایی در منطقه هور العظیم است که در هم‌جواری مرز ایران و عراق قرار دارد. این منطقه در جریان بمباران‌های شیمیایی گسترده عملیات خیبر و بدر، به‌عنوان اولین نقطه هدف حملات شیمیایی دشمن قرار گرفت و در نتیجه، شمار زیادی از رزمندگان کشورمان در آنجا مصدوم یا شهید شدند. پس از جنگ نیز هور العظیم با مشکلاتی نظیر بهره‌برداری از چاه‌های نفت، خشکسالی و آلودگی مواجه شد. احداث جاده‌ها زخم‌های دیگری بود که به این زیست‌بوم وارد شد. اما با وجود همه این سختی‌ها، هور العظیم همچنان زنده است و به حیات خود ادامه می‌دهد. هور نه محل جنگ است و نه مکانی برای استخراج نفت؛ اینجا خانه پرندگان است.

شد.

خوزستان دبیرخانه پرنده‌نگری کشور

آذردخت نوذری دبیر کارگروه طبیعت‌گردی خوزستان:

استان خوزستان در جنوب‌ غربی ایران به دلیل گستردگی نسبی و ویژگی‌ها و مختصات اقلیمی و جغرافیایی و زیستگاه‌های متنوع از ساحل دریاهای آزاد در خلیج‌فارس تا ارتفاع ۳۷۵۴ متری کوه کینو در زاگرس بختیاری دارای تنوع بالای گونه‌های پرنده است تا جایی که حدود ۴۰۰ گونه پرنده در استان خوزستان (حدود ۷۷ درصد گونه‌های کشور) را در این منطقه می‌شود مشاهده کرد.

خوزستان، شاهراه مهاجرت پرندگان سه قاره‌ اروپا، افریقا و آسیا است و به عنوان محل زمستان‌گذرانی و تابستان‌گذرانی و ایستگاه عبور پرندگان مهاجر، نقش ویژه‌ای در جهان دارد و در مجلات تخصصی پرنده‌شناسی و پرنده‌نگری به عنوان بهشت پرنده‌نگری و تنوع زیستی خاورمیانه معرفی شده است

قابل ذکر است:در نشست مشترک گردشگری داخلی و کمیته‌ کارگروه ملی طبیعت‌گردی که در سالن جلسات معاونت گردشگری وزارت میراث‌ فرهنگی در تهران برگزار شد، استان خوزستان به‌صورت رسمی به‌عنوان دبیرخانه پرنده‌نگری کشور معرفی شده است.

عکس:عرفان سامان فر/ایرنا

نگین درخشان خوزستان در روز جهانی تالاب‌ها

در روز جهانی تالاب‌ها، تالاب شادگان به عنوان یکی از مهم‌ترین تالاب‌های ایران و خاورمیانه، جایگاه ویژه‌ای دارد. این تالاب نه تنها به عنوان یک زیست‌گاه طبیعی برای گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری شناخته می‌شود، بلکه نقش مهمی در حفظ تعادل اکولوژیکی منطقه ایفا می‌کند.

تالاب بین‌المللی شادگان یکی از تالاب‌های بزرگ ایران است که در جنوب غربی کشور و در استان خوزستان واقع شده است .آب این تالاب بین‌المللی که از لحاظ رتبه‌های ثبت شده در یونسکو در گذشته در رتبه پنجم جهانی قرار داشت، از رودخانه‌های جراحی و کارون همچنین جزر و مد خلیج فارس تأمین می‌شود که ب‍ه رغ‍م فصلی بودن ب‍خ‍ش آب ش‍ی‍ری‍ن آن، آب ش‍ور ت‍‍الاب ب‍ه دل‍ی‍ل م‍ت‍ص‍ل ب‍ودن به خ‍وره‍‍ا و خ‍ل‍ی‍ج ف‍‍ارس، دائ‍م‍‍ی است.

تالاب شادگان محل مناسبی برای محققان در زمینه پرنده نگری نیز به حساب می‌آید به طوری که گردشگران و علاقمندان به گونه‌های مختلف پرنده برای انجام تحقیقات و عکاسی از این تالاب بازدید می‌کنند.
ماهیگیری در تالاب شادگان نیز از دیگر جاذبه‌های توریستی تالاب محسوب می‌شود. وجود اسکله تفریحی در روستای صراخیه در حاشیه تالاب شادگان باعث شده زیرساختهای گردشگری در اطراف تالاب شادگان توسعه یابند. گردشگران می‌توانند به جزیره کوچکی که داخل تالاب است بروند و از خوراکی‌های تالاب ازجمله انواع ماهی‌ها استفاده کنند.

پ.ن:
تالاب بین‌المللی شادگان با وسعت ۴۵۰ هزار هکتار و اکوسیستمی گسترده در جنوب شهر شادگان واقع شده است و طبق مصوبه کنوانسیون رامسر جزو ۲۴ تالاب بین‌المللی جهان محسوب می‌شود.
مردم روستاهای شادگان معیشت خود را از طریق صیادی و دامداری در کنار این تالاب می‌گذرانند. تالاب شادگان علاوه بر ظرفیت‌های اقتصادی، فرصتی برای گردشگری و علاقه مندان به طبیعت است.

برداشت گل‌های تزئینی در خوزستان

برداشت گل‌های تزئینی مانند آفتابگردان و نرگس، جلوه‌ای از زیبایی طبیعت را در باغ‌های روستای شبیشه، از توابع شهرستان حمیدیه، به نمایش می‌گذارد. این روستا با باغ‌های سرسبز و هوای مطبوع، مکانی ایده‌آل برای پرورش این گل‌های رنگارنگ است و منبع درآمدی مهم برای کشاورزان سخت‌کوش منطقه محسوب می‌شود. برداشت گل‌ها در فصل زمستان و در دو نوبت (اوایل و اواخر فصل) انجام می‌گیرد. امسال به مناسبت روز پدر و میلاد با سعادت امام علی (ع)، برداشت زودتر از موعد معمول آغاز شده است.

عکس:سید خلیل موسوی/مهر

طبیعت و سبک زیبای زندگی اهالی احمد فدالله دزفول

احمد فداله، نام دهستانی در بخش شیهون از توابع شهرستان دزفول است. این دهستان در دل رشته‌کوه‌های زاگرس قرار گرفته و بخش عمده پوشش گیاهی آن را درختان بلوط تشکیل می‌دهند.

منطقه احمدفداله در ۱۵۰ کیلومتری شمال شهرستان دزفول قراردارد.منطقه ای با پراکندگی جغرافیایی که از شمال به کوه کینو وازمغرب به استان لرستان و رودخانه دز واز مشرق به کوه های شمال شهرستان لالی منتهی می شودودارای طبیعتی زیبا و کوهستانی وصعب العبور ودارای راه ارتباطی خاکی که در زمستان اکثر گردنه ها برف گیر بوده وتردد را با مشکل مواجه می کند.تردد منطقه امامزاده ای به همین نام هم وجود دارد که از قرار معلوم روی گنبد آن دو درخت موجود است و منطقه‌ای بکر و سرشار از ظرفیت‌های طبیعی و خدادادی بوده است.

دره‌های عمیق، پرتگاه‌های ترسناک، پیچ های خطرناک و شیب های بسیار تند، دل هر رهگذری را خالی می کرد اما با این حال گردشگران برای دیدن این مناظر طبیعی رهسپار احمد فداله می شوند تا از طبیعت بکر آن بهبه ببرند.

ارتفاعات بلندی قله اطراف احمد فداله به حدود ۲۸۰۰ متر می رسد که پوشش گیاهی و جنگلی زیبا، بیننده را خیره و انگشت به دهان می کند.

احمد فداله منطقه ای بکر با چشم اندازهای بی نظیر در اطراف رشته کوه زاگرس است که در تمام طول با آغوش باز پذیرای مسافران و میهمانان خود است

مردم این منطقه با سبک زیبای زندگی عشایر و ساده سالهاست با طبیعت خو گرفته اند و جلوه ای آداب و رسوم و فرهنگ و هنر را با تمام دشواربها و کم و کاستی ها به نمایش گذاشتند

عکس:امین نظری/ایسنا

گشت و گذار آهوی «ریم» در جنوب ایران

آهوی «ریم» در جنوب ایران که مدت‌ها تصور می‌شد منقرض شده است به همت مردم بومی منطقه بستان، از خطر انقراض نجات پیدا کرد.

«آهوی ریم کرخه» یا «آهوی شنی بین‌النهرین» گونه خاصی از آهو است که تفاوت‌های زیادی با آهو‌های دیگر موجود در ایران و سایر نقاط جهان دارد. رنگ این آهو نسبت به آهو‌های دیگر موجود در ایران روشن‌تر است. همچنین بر خلاف غزال‌های دیگر که گردنی خمیده دارند، ریم کرخه، گردنی صاف و کشیده دارد. زندگی این آهوی زیبا داستان پر فراز و نشیبی در جنوب کشور دارد.