خوزتوریسم

.بمناسبت پاسداشت میراث ناملموس کارگاه آموزشی پخت شیرینی قبیت در شوشتر برگزار شد.

سرپرست اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان شوشتر اعلام کرد: بمناسبت پاسداشت میراث ناملموس و معرفی بخشی از آنها برنامه ایی تحت عنوان کارگاه آموزشی پخت شیرینی قبیت توسط اداره میراث فرهنگی شوشتر برگزار شد.

داود نجارآسیابانی در این باره گفت: یکی دیگر از کارگاه های آموزشی برپا شده پخت شیرینی قبیت در شوشتر بود که در محل خانه تاریخی مستوفی شوشتر برگزار گردید.
وی افزود: ثبت در حوزه میراث فرهنگی به دو بخش میراث‌ ملموس و ناملموس تقسیم می شود و شیرینی قبیت از میراث‌ ناملموسی است که در سال گذشته به شماره ۲۷۲۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است

ایشان خاطر نشان کرد: این شیرینی بعنوان یکی از محصولات و خوراکی های شوشتر است که در گذشته بعنوان وعده غذایی نیز مورد استفاده قرار می گرفته است.
از این رو اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان شوشتر شرایطی را فراهم آورده تا بمنظور حمایت پاسدارانه از این میراث‌ناملموس در برنامه ایی نشاط آور هم معرفی لازم صورت گرفته و هم شیوه های پخت آن برای عموم اطلاع رسانی و به نمایش گذشته شود.

وی در پایان گفت: امیدوار هستیم تا با برپایی چنین کارگاه های تخصصی هم معرفی بهتر و با جزئیات بیشتری از مواریث فرهنگی این مرز و بوم داشته باشیم ضمن اینکه مشوقی برای افزایش تقاضا و نهایتا افزایش میزان تولید و عرضه آن باشد که قطعا ارتقا سطح کمی تولید این مواریث شیوه ایی برای حفاظت از این آثار فاخر می باشد.

پ.ن:

حلوای قبیت یکی از شیرینی‌های سنتی و محلی ایران است که در شهر شوشتر تولید می‌شود.
این حلوا برخلاف سایر حلواهای دیگر از رنگ سفید بهره گرفته و کشدار می باشد، حلوای قبیت در بین مردم محلی و همچنین در مناسبت‌ها و جشن‌های مختلف محبوب است و سرو می شود. این حلوا کشدار است (حلوا کشی شوشتری) طعم و عطر آن به این حلوا طعم ویژه‌ای می‌دهد که می توان حتی در وعده صبحانه همراه با نان و یا خالی مصرف کرد و یا بعنوان میان وعده استفاده کنید. البته در شهر همدان نیز حلوایی مشابه با حلوا قبیت تهیه می شود که مواد اولیه آن کمی متفاوت از حلوا قبیت خوزستانی می باشد، این حلوا طبعی گرم دارد و می تواند یک غذای کامل برای مصرف کنندگان به خصوص کودکان می باشد.

حلوا قبیت را در گذشته به عنوان غذا مصرف می‌کردند و قدیمی‌ها آن را با نان و روغن حیوانی می‌خوردند.

حلوا قبیت از ترکیب سفیده تخم مرغ و شکر و چوبک درست می‌شود.
با همکاری اداره میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی شوشتر و خانه رستوران مستوفی و پردیس سلمان و استادان برجسته صنایع غذایی سنتی شوشتر مراسم آئینی پخت حلوای قبیت در خانه تاریخی مستوفی شوشتر برگزار شد

در این آئین تاریخچه و طرز تهیه حلوای قبیت شوشتر بازگویی شد.

شیرینی قبیت از میراث‌ ناملموسی است که در سال گذشته به شماره ۲۷۲۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

آغاز به‌ کار فیلم «مثل یک اسب» با گویش شوشتری؛ روایتی سینمایی از فرهنگ و آیین شوشتر

فیلم سینمایی «مثل یک اسب» به نویسندگی و کارگردانی راد نژاد فتحی، با محوریت فرهنگ، آیین‌ها و زندگی مردمان شهر تاریخی شوشتر، رسماً وارد مرحله تولید شد.

راد نژاد فتحی در گفتگو با رسانه گردشگری و فرهنگی خوزستان :این اثر که با گویش محلی شوشتری ساخته می‌شود، تلاش دارد با نگاهی بومی و اصیل، گوشه‌هایی از هویت، آداب و باورهای مردم این دیار کهن را به تصویر بکشد. کارگردان در این پروژه با نگاهی هنرمندانه به عناصر فرهنگی منطقه، سعی دارد پلی میان گذشته و حال برقرار کند و مخاطب را با لایه‌های کمتر دیده‌شده‌ی زیست محلی آشنا سازد.

فیلم «مثل یک اسب» نه‌تنها ادای دینی‌ست به غنای فرهنگی شوشتر، بلکه گامی نو در مسیر تولید آثار بومی با زبان و روایت محلی در سینمای ایران به شمار می‌آید.

علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر بومی و دوست‌داران سینمای مستقل می‌توانند اخبار تکمیلی این پروژه را به‌زودی از طریق رسانه‌های رسمی دنبال کنند.

قابل ذکر است که فیلم داستانی اوسونا نیز در سال ۱۴۰۳ به کارگردانی راد نژادفتحی از میان ۳۲۸ اثر ارسالی در جشنواره فیلم چندرسانه‌ای میراث فرهنگی به عنوان فیلم برگزیده انتخاب شد.

در جشنواره لوح افتخار اثر برگزیده داستانی توسط احمدرضا درویش کارگردان و تهیه کننده با سابقه کشور و علیرضا تابش دبیر جشنواره به راد نژادفتحی اهدا شد.

فیلم اوسونا بیان کننده و به نوعی احیا کننده یکسری باورها و اعتقادات شوشتر قدیم است و هدف از ساخت آن فیلم آشنایی نسل جوان با فرهنگ‌ها، ضرب المثل‌ها و رسم و رسومات گذشته شهر و ساکنان این منطقه است.

فیلم مثل یک اسب ادامه فیلم اوسونا می باشد که در حال تولید می باشد

اکران فیلم تاریخی از نفت برای نخستین‌بار پس از یک قرن

فیلم تاریخی "صنعت نفت ایران" ساخته شده در سال ۱۳۰۳ خورشیدی توسط کمپانی نفت انگلیس و ایران با ترجمه و صداگذاری مناسب در تاریخ دوشنبه پنجم خردادماه۱۴۰۴ و به مناسبت یکصد و هفدهمین سالگرد اکتشاف نفت از نخستین چاه نفت خاورمیانه در مسجدسلیمان، در فرهنگسرای ارسباران و با حضور مشتاقان و علاقه مندان خوزستانی و مسجدسلیمانی مقیم تهران و البرز به نمایش درآمد.
پس از نمایش فیلم ، آقایان دکتر اردشیر صالح پور، مدرس دانشگاه و صاحب‌نظر حوزه هنر و سینما و دکتر فرشید خدادادیان، مؤلف و پژوهشگر تاریخ نفت و میراث صنعتی جنبه های هنری، تاریخی و میراث صنعتی فیلم را مورد بازخوانی و کنکاش قرار دادند.
نسخه اصلی فیلم‌صنعت نفت ایران صامت بوده و بیش از یک قرن قدمت دارد.این‌نخستین اکران عمومی این مستند تاریخی از صنعت نفت ایران پس از یک قرن بوده است.
در پایان این مراسم و با حضور رئیس دفتر دکتر جباری، نماینده مسجدسلیمان در مجلس از چهره های شاخص فرهنگی، هنری و اجتماعی خوزستان تقدیر بعمل آمد.

پنج اثر مرتبط با دفاع مقدس در خرمشهر ثبت ملی شدند

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خرمشهر گفت: همزمان با سالروز آزادسازی خرمشهر، پنج اثر تاریخی و فرهنگی مرتبط با دوران دفاع مقدس در فهرست آثار ملی ایران ثبت و احکام ثبتی آن‌ها ابلاغ شد.

سجاد پاک‌گهر روز پنجشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار اظهار کرد: هشت اثر تاریخی و فرهنگی مرتبط با دفاع مقدس در خرمشهر، سوم خرداد ماه جاری به ثبت ملی رسیدند که این آثار شامل پنج اثر جدید و سه اثر پیشین بود که قبلاً به تایید وزارت میراث فرهنگی رسیده بود و هم اکنون احکام ثبتی آن‌ها ابلاغ شد.

وی ضمن تشریح روند تهیه پرونده‌های ثبت ملی این آثار، ثبت این آثار را گامی بلند در راستای حفظ و معرفی میراث ماندگار مقاومت خرمشهر عنوان کرد.

به گفته رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان خرمشهر، میدان راه‌آهن خرمشهر، ایستگاه راه‌آهن حسینیه، مسجد انگالی‌ها، محل اسارت شهید جاویدالاثر امیر رفیعی، یادمان شهدای شیمیایی بهبهان پنج اثر ثبت ملی جدید در شهرستان خرمشهر و یادمان بایندر و حماسه شهریور ۱۳۲۰، کتابخانه مرکزی خرمشهر، مدرسه ولیعصر سه اثر ابلاغ‌شده پیشین هستند.

وی با بیان اینکه ثبت ملی این آثار از جنبه‌های مختلفی حائز اهمیت است، توضیح داد: این اقدام به حفظ هویت تاریخی و فرهنگی دفاع مقدس کمک می‌کند و مانع از فراموشی رشادت‌های مردم و رزمندگان می‌شود.

پاک‌گهر افزود: این مکان‌ها به‌عنوان مدارک ملموس تاریخ، روایت‌های مقاومت را برای نسل‌های آینده زنده نگه می‌دارند. به عبارتی ثبت این آثار موجب تقویت گردشگری دفاع مقدس می‌شود و امکان انتقال ارزش‌های ایثار و پایداری را از طریق بازدیدها و برنامه‌های آموزشی فراهم می‌کند.

وی ادامه داد: علاوه بر این، این اقدام نوعی احترام به خون شهدا و مجاهدت‌های مردم خرمشهر است و روحیه ملی و انقلابی را تقویت می‌کند.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان خرمشهر یادآور شد: این ثبت‌ها به تثبیت خرمشهر به‌عنوان نماد مقاومت در سطح ملی و بین‌المللی کمک می‌کند و آن را به قطب فرهنگی-تاریخی دفاع مقدس تبدیل می‌کند.

وی بیان کرد: بدون شک، چنین اقداماتی در حفظ میراث معنوی جنگ تحمیلی و ترویج فرهنگ مقاومت نقش کلیدی ایفا خواهند کرد.

پاک‌گهر خاطرنشان کرد: در سال‌های اخیر، گردشگری دفاع مقدس به یکی از حوزه‌های پویای صنعت گردشگری ایران تبدیل شده است. با توجه به افزایش استقبال مردم از بازدید یادمان‌های جنگ، آمار بازدیدکنندگان از این مکان‌ها رشد چشمگیری داشته است. برنامه‌ریزی هدفمند و ایجاد زیرساخت‌های مناسب، به‌ویژه در سال‌های گذشته، زمینه را برای جذب بیشتر گردشگران داخلی و خارجی فراهم کرده است.

وی تاکید کرد: برگزاری تورهای تخصصی دفاع مقدس، راه‌اندازی موزه‌های شهدا و توسعه سایت‌های تاریخی مرتبط با جنگ، نقش مهمی در این رشد ایفا کرده‌اند. این روند نه‌تنها موجب زنده ماندن یاد شهدا شده، بلکه به رونق اقتصادی مناطق جنگی نیز کمک شایانی کرده است.

براساس این گزارش، میدان راه‌آهن خرمشهر (نبرد تن و تانک)، صحنه نبرد بی‌نظیر رزمندگان ایرانی است که با از خودگذشتگی در روزهای ابتدایی جنگ (۹ مهر ۱۳۵۹) و خلق حماسه، ۴۵ تانک عراقی را در ابتدای شهر زمین‌گیر کردند.

ایستگاه راه‌آهن حسینیه از مراکز پشتیبانی و مقاومت در دوران جنگ تحمیلی است.

مسجد انگالی‌ها، از جمله مقرهای نیروها در بخش جنوبی شهر و در زمان سقوط خرمشهر است.

محل اسارت شهید جاویدالاثر امیر رفیعی، میدان فرمانداری سابق، نماد مقاومت تا پای جان و جایی است که شهید امیر رفیعی تا آخرین نفس جنگید و به عنوان آخرین رزمنده قبل از سقوط شهر به اسارت نیروهای بعثی درآمد. فیلم این اسارت در همان روزها (آبان ۱۳۵۹) از شبکه‌های عراقی پخش شد.

یادمان شهدای شیمیایی بهبهان، یادبود ۹۰ شهید گردان فجر بهبهان است که با حملات شیمیایی گاز خردل و گاز سیانور در ۱۹ دی‌ماه ۱۳۶۵ به شهادت رسیدند.

یادمان بایندر و حماسه شهریور ۱۳۲۰، نماد مقاومت نیروی دریایی ایران در برابر تجاوز خارجی است که یادآور روحیه استقامت در برابر دشمن است.

مدرسه ولیعصر، از پایگاه‌های مهم دوران دفاع مقدس بود که نقش مؤثری در سازماندهی مقاومت داشت.

کتابخانه مرکزی خرمشهر نیز مکانی است که شاهد شهادت جمعی از تکاوران نیروی دریایی بود و اکنون به نمادی از ایثار تبدیل شده است. تصویری از خرداد ۱۳۶۱، چند روز پس از آزادسازی خرمشهر، موجود است که شهید بهروز مرادی پیکر شهدای تکاور را در حال خارج کردن از کتابخانه نشان می‌دهد که به‌عنوان مکان تفحص پس از آزادسازی نیز نامگذاری شده است.

موسیقی و رنگ در عروسی بختیاری

لباس‌های سنتی با رنگ‌های شاد، آوای خوش کرنا و دهل در کنار صدای ناب خواننده‌ای که نوایی شاد و عاشقانه می‌خواند بیش از هر چیز عروسی عشایر بختیاری را به یاد می‌آورد، بختیاری‌هایی که پایبندی به سنت‌ها و رسوم گذشته برایشان باارزش است و در طول سال‌ها به خوبی توانسته‌اند این میراث خود را حفظ کنند.

عروسی بختیاری در روز و با پذیرایی از مهمانان آغاز می‌شود، با شنیدن صدای سرنا و دهل مهمانان آماده‌ی استقبال و دیدن عروس و داماد می‌شوند

نوازندگان بومی با لباس‌های محلی مانند چوخا و دبیت و ... می‌نوازند و می‌خوانند و زنان و مردان با لباس‌های رنگین پایکوبی می‌کنند، چوب‌بازی نیز از رسوم قدیمی عروسی میان مردان می‌باشد، بازی‌های مردانه که به جشن عروس و داماد رونق می‌دهد.

عروسی بختیاری با همدلی اعضای خانواده‌ی عروس و داماد برگزار می‌شود و گرچه در سال‌های اخیر اندک گرایشی به عروسی‌های امروزی یافته اما همچنان رسوم و پوشاک سنتی به آن رنگ‌ و جلایی متفاوت می‌بخشد.

عکس: ایرنا/مریم آل مومن دهکردی

بازدید پژوهشگر اسپانیایی‌تبار از موزه باستان‌شناسی ایذه

پژوهشگر اسپانیایی‌تبار همزمان با آخرین روز از هفته میراث‌فرهنگی از موزه باستان‌شناسی ایذه دیدن کرد.

به‌گزارش میراث آریا، ایزابل بلانکو دل‎پینال که به منظور تالیف کتابی در خصوص نقش‌مایه‌های نقش‌برجسته‌های سنگی ایذه سفری سه‌روزه به ایذه داشت در بازدیدش از موزه نسخه‌ای از کتاب خود با نام «ایران و آندلس؛ سازه‌های آبی و باغ‌های بهشتی در ایران باستان» (“Iran und Al-Andalus Wasserbau und Paradiesische Gärten im Alten Persien”) را که به زبان آلمانی تألیف شده در مراسمی با حضور جمعی از هنرمندان صنایع‌دستی و انجمن‌های دوستدار میراث فرهنگی به موزه باستانشناسی ایذه اهدا کرد.

زینب سهرابی، مدیر موزه باستانشناسی ایذه، نیز در این مراسم با اهدای نمونه‌ای از صنایع‌دستی ایذه از این پژوهشگر قدردانی کرد.

دل‎پینال در بازدید از موزه باستان‌شناسی ایذه گفت: تصور نمی‌کردم در ایذه این همه ظرفیت فرهنگی و تاریخی وجود داشته باشد. ایذه در تمام زمینه‌های فرهنگی، تاریخی، گردشگری و صنایع‌دستی حرف برای گفتن دارد و شهری مثال‌زدنی است که نیازمند توجه بیشتر و کاوش‌های گسترده علمی است.

‎او در این سفر از روستاهای شمی، کلچندار، برافتو، فالح و آثار تاریخی کول‌فره، اشکفت‌سلمان، خنگ ‌اژدر، خنگ‌ کمال‌وند و یارعلیوند و قنات راسفند دیدن کرد.

دل‎پینال همچنین در یادداشتی نوشت: «سفری ۱۲ ساعته از تهران به ایذه، قدیمی‌ترین بخش ایران امروزی که مدت‌ها قبل از اینکه بسیاری از اقوام در فلات ایران واحه‌ای تشکیل دهند محل شکل‌گیری تمدن عیلام (نزدیک به ۳ هزارتا ۶۵۰ پیش از میلاد مسیح) است، داشتم؛ محل کشف ظروف طلا و نقره، انواع کوزه، کاسه و حتی اسباب‌بازی‌های کودکان که از طلا ساخته شده بودند، یک کالسکه کوچک دواسبه... این پرسش همواره مطرح است: چه کسی چرخ را ابداع کرد؟ کالسکه‌ای بزرگ از دوره عیلامی، از نوع جنگی یا تشریفاتی، در موزه ملی ایران موجود است.

پر واضح است که تمامی پیشرفت‌های فرهنگی و فنی از «هلال حاصلخیز» سرچشمه گرفته‌اند که به مواردی از قبیل اختراع چرخ به‌عنوان وسیله حمل‌ونقل، احداث نخستین مدرسه، نخستین کتابخانه بزرگ (لوح‌های گلی بخت‌نصر)، نخستین شعر و نخستین شهرهای جهان با نام‌های «اور» و «اوروک» می‌توان اشاره کرد.

سه روز را در ایذه گذرانم و توانستم سفری کم‌وبیش باورنکردنی به ریشه‌های ایران داشته باشم. میراث تاریخی عیلامی در قالب سنگ‌نگاره‌ها بسیار تاثیرگذار است و پایه‌ای برای درک تمام پادشاهی‌های بعدی ایران محسوب می‌شود. گورستان‌هایی بسیار قدیمی در منطقه کوهستانی زاگرس دیدم که برای فهم توسعه جامعه دینی بسیار جالب توجه است.

موزه‌ای برای روایت میراث صنعتی ایران؛ رونمایی از سناریوی محتوایی طرح موزه نفت مسجدسلیمان

در آستانه صد‌و‌هفدهمین سالروز کشف نفت در ایران، طرح موزه نفت مسجدسلیمان، زادگاه صنعت نفت خاورمیانه، رونمایی شد؛ طرحی که با هدف احیای یکی از کهن‌ترین میراث صنعتی کشور و بازتاب شکوه روزگاری که طلای سیاه، سرنوشت ایران را دگرگون کرد، شکل گرفته است.

مسجدسلیمان، شهری که نخستین فوران نفت را در سال ۱۲۸۷ هجری شمسی تجربه کرد، بار دیگر در کانون توجه قرار گرفته است؛ این بار نه با چاه‌های شعله‌ور، بلکه با تلاشی فرهنگی برای نگهداری و بازخوانی تاریخچه‌ای پر فراز و نشیب. هم‌زمان با روز ملی اکتشاف نفت، طرح اولیه موزه نفت این شهر تاریخی به ثمر نشست.

این طرح، با بهره‌گیری از دانش نوین موزه‌داری و ابزارهای دیجیتال، کوشیده است تا روایت‌گر مسیری باشد که نفت، از دل کوه‌های زاگرس تا قلب صنعت و اقتصاد ایران پیموده است. در این مسیر، از جانمایی آثار و اسناد تاریخی تا ساختار نمایشگاه‌ها، همگی با نگاهی هنرمندانه و تاریخی طراحی شده‌اند.

با تشکیل گروهی از کارشناسان و صاحب‌نظران حوزه میراث صنعتی، فرآیند تکمیل فاز نخست این موزه آغاز شده و انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک، مسجدسلیمان نه‌تنها مهد تولد صنعت نفت، بلکه نگارخانه‌ای زنده برای مرور خاطره‌ها، فرازها و فرودهای آن باشد. جزئیات کامل‌ این طرح، به‌زودی در قالب گزارشی جامع منتشر خواهد شد؛ اما آنچه روشن است، بازگشت دوباره نگاه‌ها به شهری است که نفت را به ایران معرفی کرد و اکنون در تدارک پاسداشت آن میراث گران‌سنگ است.

تجلیل از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی میراث فرهنگی شوشتر

آیین تجلیل از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی فعال در حوزه میراث فرهنگی در پایگاه میراث جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان، این آیین همزمان با گرامیداشت هفته میراث‌فرهنگی به شکل دیدار سرپرست پایگاه میراث جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر و گفت‌وگوی او با سرمایه‌گذاران بخش خصوصی فعال در حوزه میراث فرهنگی این شهرستان به اجرا درآمد.

میثم حسین‌زاده در این آیین با قدردانی از تلاش‌های آنان در حفظ و ترویج میراث فرهنگی شوشتر اظهار داشت: بخش خصوصی نقش کلیدی در پروژه‌های مرمت، احیا و معرفی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر، حفاظت از این میراث جهانی و تقویت گردشگری فرهنگی منطقه ایفا می‌کند.

او تاکید کرد: پایگاه میراث جهانی شوشتر نیز از طرح‌های خلاقانه و پایدار سرمایه‌گذاران حمایت خواهد کرد.

حسین‌زاده ادامه داد: این رویداد فرصتی ارزشمند برای تبادل نظر و بررسی ظرفیت‌ها و همکاری‌های آینده را فراهم آورد.

در این رویداد همچنین از سرمایه‌گذارانی که با اجرای پروژه‌های ماندگار در زمینه مرمت بناها، توسعه زیرساخت‌های گردشگری و ترویج فرهنگ غنی شوشتر به ارتقای جایگاه این مجموعه جهانی کمک کردند با اهدای لوح تقدیر و هدایای فرهنگی قدردانی شد.

بهره‌بردار خانه مستوفی شوشتر مطرح کرد؛

هر خانه تاریخی، یک فرصت است/ روایتی از احیای پایدار در شوشتر

علیرضا صدر بهره‌بردار خانه مستوفی شوشتر گفت: شوشتر در کنار طبیعت و معماری، در حوزه خوراک هم حرف زیادی برای گفتن دارد. از شیر گاومیش و لبنیات محلی گرفته تا نان چرب و خورش آلو و کلوچه شوشتری، می‌توان یک برند ملی از غذاهای این منطقه ساخت.

به گزارش صابتا، علیرضا صدر، بهره‌بردار خانه مستوفی شوشتر گفت: مرمت یک بنای تاریخی پایان ماجرا نیست، بلکه آغاز فرآیندی است که باید به‌صورت دائمی ادامه پیدا کند.
صدر ادامه داد: مرمت تنها «آغاز احیا» است و نه پایان کار. ساختمان‌های تاریخی در گذر زمان، درگیر فرسایش طبیعی، تغییرات اقلیمی و آسیب‌های ساختاری می‌شوند و بدون پایش منظم و رسیدگی مداوم، مرمت اولیه کارکرد خود را از دست می‌دهد.
بهره‌بردار خانه مستوفی شوشتر اضافه کرد: در خانه مستوفی، که پیش‌تر هم تجربه بهره‌برداری توسط گروه دیگری را پشت سر گذاشته بود، مرمت اساسی از پاییز آغاز شد و نزدیک به یک سال به طول انجامید.
صدر توضیح داد: بخش زیادی از تمرکز ما روی زیرساخت‌ها بود؛ تأسیسات برق، گاز، آب و فاضلاب به‌طور کامل بازسازی شدند. به‌ویژه در بخش دفع فاضلاب، مسیرهای قبلی که نزدیک دیوارها قرار داشتند جمع‌آوری و مسیرهای جدیدی طراحی شد که از بنا فاصله ایمن داشته باشند تا از نفوذ رطوبت جلوگیری شود.

استانداردسازی زیرساخت در دل میراث فرهنگی

صدر افزود: در پروژه خانه مستوفی، تیم ا تلاش کرد که همه تاسیسات با رویکرد کم‌تهاجمی و با رعایت ضوابط میراثی نصب شوند. در بخش آشپزخانه، یکی از چالش‌برانگیزترین فضاها، سقف کاذب، سیستم تهویه صنعتی، فن و هود حرفه‌ای نصب شد تا هم الزامات بهداشتی رعایت شود و هم آسیبی به ساختار تاریخی وارد نشود. همین حساسیت در انتخاب مصالح، ایزولاسیون فضاهای مرطوب و طراحی مسیر تاسیسات در سراسر پروژه اعمال شده است.
او ادامه داد: در پشت‌بام مجموعه، مرمت دوره‌ای با کاهگل‌کاری هر دو تا سه سال یک‌بار انجام می‌شود. آخرین مرحله در آبان‌ماه و با حضور استادکاران بومی انجام شد و حدود ۷۰۰ متر مربع را پوشش داد. استفاده از نیروی کار محلی هم در حفظ اصالت فنی و هم در تقویت حس تعلق اهالی به پروژه مؤثر بوده است.

گزارش کامل در ادامه مطلب

نخستین چاه نفت ایران در مسجد سلیمان

در سحرگاه پنجم خرداد سال ۱۲۸۷ خورشیدی، چرخ تاریخ در دل زاگرس چرخید؛ جایی که مته حفاری چاه شماره یک مسجدسلیمان به نفت رسید و نخستین فوران نفت در ایران و خاورمیانه رقم خورد. این رخداد، نه فقط نقطه آغازی بر استخراج تجاری نفت بود، بلکه سرآغاز عصری تازه در اقتصاد، صنعت و سیاست منطقه به شمار می‌رود؛ عصری که همچنان سایه‌اش بر مناسبات جهانی سنگینی می‌کند. این گزارش تصویری، نگاهی دارد به آن لحظه تاریخی و تأثیر ژرف آن بر آینده ایران و خاورمیانه.

منبع :شانا