خوزتوریسم

مهمان‌های پل سفید

یکی از مناطق دیدنی کلان‌شهر اهواز که دارای قدمتی حدود یک قرن دارد، پل سفید یا معلق اهواز می‌باشد. این پل قدیمی که بر روی رودخانه کارون ساخته شده است، همه ساله با شروع فصل سرما و میزبان پرندگان مهاجر است.

حضور این پرندگان زیبا در کنار پل سفید اهواز و وجود رودخانه کارون و هوای دلپذیر موجب شده است مردم زیادی برای تماشای این پرندگان به پل معلق بیایند.

همه ساله با شروع فصل سرما بیش از یک میلیون پرنده از سراسر دنیا برای زمستان گذرانی به رودخانه‌ها، تالاب‌ها و آبگیرهای خوزستان مهاجرت می‌کنند.

پل معلق یا پل هلالی اهواز یکی دیگر از پلهای زیبای شهر اهواز می‌باشد که توسط یک خانواده مهندس آلمانی در سال 1315 برروی رودخانه زیبای کارون با دوقوس بتنی ۱۲ و ۲۰ متری ساخته شد.
این پل که به پل سفید نیز معروف است ،کمتر از پنجاه سال پس از احداث و افتتاح پل بروکلین ( اولین پل فلزی جهان ) ، در شهر اهواز بنا نهاده شد و امروز نماد و مظهر زیبایی شهر به شمارمی آید.
پل هلالی اولین پل ماشین رو و عابر پیاده بود که اهواز قدیم و جدید را به هم متصل می‌کرد.
در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۱۳ قراردادی در ۱۲ ماده بین میرزا علی خان منصور وزیر طرق و شوارع ایران و اسکار لیندال نماینده شرکت سوئدی « سونسکا انترپر ناداکتی » پولاکت ( سنتاب ) منعقد گردید و طبق این قرارداد پنج میلیون و هفتصد و هشت ریالی ، مسئولیت احداث پل کارون اهواز ، امتحان زمین و تهیه نقشه‌های اصلی به شرکت مذکور واگذار شد و بانک ملی موظف شد طی 12 فقره چک هزینه قرارداد را تامین نماید .
در اوایل مهر ماه سال 1313 موقعیت خط وسط پل بر روی رود کارون تعیین و تا تیر ماه 1314 هر هفت پایه آن شالوده ریزی شد.
قطعات فلزی پل که در کارخانه مولارک استاد سوئد ساخته شده بودند به هم متصل گردید و در روز 18 مرداد 1314 اولین قطعه پل فلزی اهواز بالا کشیده شد. آزمایش پل ،چهار ساعت و نیم به درازا کشید و سرانجام در ساعت ده و سی دقیقه 30 شهریور سال 1315 با بیش از هفت ماه تاخیر به ناحیه راه آهن جنوب تحویل داده شد و در تاریخ 15 آبان ماه 1315 افتتاح رسمی گردید .

کلیسای مسیحیان اهواز

اگرچه در شهر اهواز سه کلیسا وجود دارد، اما یکی از این اماکن کلیسای مسیحیان کلدانی، آشوری و کاتولیک یا همان کلیسای "مارشمعون" است.

این کلیسا بیش از یکصد سال قدمت دارد که توسط کشیش فیلیپوس در سال ۱۹۶۴ تجدید بنا شد. تا قبل از ۱۹۶۴، این کلیسا، یک بنای کوچک بود که به دلیل مهاجرت مسیحیان کلدانی آشوری به اهواز به‌منظور اشتغال در صنایع نفتی و طرح‌های سدسازی و تبدیل این کلیسا به محلی برای استقرار خلیفه‌گری مستقل باید توسعه می‌یافت تا جوابگوی خانوارهای متعدد کلدانی و آشوری که در محلات مختلف اهواز سکونت داشتند باشد.

عکس‌های قدیمی و برجای مانده از کلیسا گویای آن است که این کلیسا از یک درب کوچک با سردری سنگی برخوردار بود که در سال ۱۹۶۴ و در نتیجه‌ی تجدیدبنا بزرگتر می‌شود تا تردد افراد ساده‌تر شود.

بنای اصلی کلیسا از یک تالار اصلی، صحن مقدس، دو اتاق جانبی و یک بالکن برخوردار است. در محوطه کلیسا همچنین بناهای جانبی برای انجام امور اداری و نیز کتابخانه، سالن اجتماعات و اقامت وجود دارد. کلیسای مسیحیان کلدانی آشوری کاتولیک اهواز در سال ۱۳۹۴ مرمت شد و برخوردار از ویژگی‌های ثبت بنا است.

به بهانه آغاز سال نو میلادی نگاهی خواهیم داشت به تصاویری از این بنای صدساله.

عکس :»سپیده سلمانوندی

کشف تازه در شوش

درحالی‌که معاون پارلمانی وزارت میراث فرهنگی به تازگی از بازنگری حریم و عرصه‌ میراثی شوش سخن گفته است، باستان‌شناسان در کاوش‌های تازه در چهارراهی در شهر شوش، بقایای یک کوره ذوب فلز، دو سکه اشکانی و یک سرپیکان مفرغی را کشف کرده‌اند.

به گزارش ایسنا، گمانه‌زنی باستان‌شناسان در تقاطع ورودی چهار راه شهر شوش به آشکار شدن آثاری از جمله بقایای یکپارچه یک کوره ذوب فلز منجر شد که با توجه به نتایج کاوش‌های سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ در نزدیکی این محدوده، می‌توان این کورۀ ذوب فلز را به اواخر دوران تاریخی یا اوایل سده‌های نخست اسلام متعلق دانست.

مهدی امیدفر ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی شوش ـ درباره این یافته جدید گفت: شوش یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی جنوب‌غربی آسیا است که در شمال دشت خوزستان قرار دارد. این محوطۀ منحصربه‌فرد، از پشته‌های متعددی تشکیل شده که تپه‌های آکروپل، آپادانا، شهر شاهی و محدودۀ شهر صنعتگران، از مهمترین قسمت‌های آن به شمار می‌آیند.

این باستان‌شناس یادآور شد: به دنبال کاوش‌های باستان‌شناسان انگلیسی و فرانسوی در شوش، استقرار جوامع انسانی در این محوطه از نیمه دوم هزاره پنجم پیش‌ از میلاد آغاز شده و تقریباً به طور پیوسته تا سده‌های میانه اسلامی ادامه داشته است.

امیدفر ادامه داد: با پایان حضور هیأت باستان‌شناسی فرانسوی و همزمان با انقلاب اسلامی در ایران، پژوهش‌های باستان‌شناسی در شوش با وقفه‌ای طولانی روبرو شد. از آن پس، کاوش‌های محدود انجام شده توسط هیأت‌های ایرانی در محوطه باستانی شوش، بیشتر با ماهیت نجات‌بخشی صورت گرفت که گمانه‌زنی در تقاطع چهارراه ورودی شهر شوش در منتهی‌الیه شرقی شهر صنعتگران نیز از آن جمله به شمار می‌رود.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی شوش همچنین گفت: از پروژه‌های عمرانی چالش‌برانگیز شهر شوش در دهۀ گذشته، برچیدن سازۀ پل روگذر محور ترانزیت اهواز- اندیمشک به منظور ایجاد مسیر زیرگذر بوده است. این پل، یکی از سازه‌های جدید در محدوده عرصۀ محوطه شوش به‌شمار می‌آمد که برچیدن آن موجب سازگار شدن شرایط این محدوده با ضوابط مصوب عرصه و حریم محوطۀ باستانی از سوی نهادهای متولی شد.

گمانه‌زنی باستان‌شناسان در چهارراه شوش که به کشف بقایای یک کوره ذوب فلز منجر شد

او افزود:‌ بر اساس نتایج کاوش‌های اخیر و ضوابط حاکم بر عرصه محوطۀ باستانی شوش، امکان احداث مسیر زیرگذر در جادۀ اهواز- اندیمشک (محور شمال به جنوب) در محل تقاطع چهارراه ورودی شهر شوش، به‌دلیل آسیب رساندن به یکپارچگی و ماهیت باستانی این بخش از محوطه وجود نداشت. از این رو، پروژۀ احداث مسیر زیرگذر در محور شمال به جنوب جادۀ اهواز-اندیمشک از سوی مسؤولان شهری و استانی با برنامه‌ریزی برای ایجاد یک سازه در محور دزفول- شوش (شرق به غرب) جایگزین شد که کاهش مشکلات ترافیکی و سامان‌دهی این محدوده از شهر را در پی خواهد داشت.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی شوش ادامه داد: با پیشنهاد این طرحِ جایگزین از سوی مسؤولان شهری به پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، گمانه‌زنی به منظور بررسی احتمال آشکار شدن بقایای فرهنگی در محدودۀ مورد نظر در دستور کار هیأت باستان‌شناسی پایگاه میراث جهانی شوش قرار گرفت. محدودۀ پیشنهادی برای ایجاد سازۀ جایگزین در چهارراه ورودی شهر شوش در شمال شرقی تپه شهر صنعتگران، در حرائم درجه یک و دو محوطۀ میراث جهانی شوش قرار دارد.

امیدفر گفت: این پروژه، ۳۸۰ متر از بخش غربی محدوده پیشنهادی که نوار سبز ورودی شهر شوش را در بر می‌گیرد، مورد گمانه‌زنی باستان‌شناختی قرار گرفت. گذشته از کاوش در وضعیت آب و هوایی نامناسب تابستان، پروژه با چالش‌های جدی دیگری نیز روبرو بود که از آن میان می‌توان به برخورد با لوله‌های قطور انتقال آب برای آبیاری فضای سبز، حوض‌های آبنما، جعبه‌های کنترل و کابل‌های برق تیرهای روشنایی و کابل‌های فیبر نوری در محدوده گمانه‌زنی اشاره کرد.

او افزود: بخش غربی این محدوده به مراتب با مشکلات کمتری نسبت به بخش شرقی، اعم از برخورد با زیرساخت‌های شهری یا موانع دیگری از این دست، رو به رو بود.

این باستان‌شناس گفت: در این فصل، جمعاً هفت گمانه در ابعاد ۳×۳ متر ایجاد شد که از مهمترین آثار به‌دست آمده از آن‌ها می‌توان به آشکار شدن بقایای یکپارچه یک کوره ذوب فلز در دو کارگاه کاوش اشاره کرد.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی شوش اظهارکرد: اگرچه یافته فرهنگی شاخصی در ارتباط با این پدیدار به دست نیامد که پیشنهاد تاریخ دقیق برای آن را امکان‌پذیر کند، اما با توجه به نتایج کاوش‌های سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ در نزدیکی این محدوده، می‌توان این کورۀ ذوب فلز را متعلق به اواخر دوران تاریخی یا اوایل سده‌های نخستین اسلامی دانست.

امیدفر همچنین گفت: این فرضیه با آشکار شدن ۲ سکه و یک سرپیکان مفرغی (در لایه‌های پایین‌تر از کوره ذوب فلز) از دورۀ اشکانی درکارگاه‌های دیگر گمانه‌زنی، بیش از پیش پشتیبانی می‌شود.

این یافته‌های جدید باستانی درحالی به دست آمده که جواد واحدی ـ معاون پارلمانی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ‌به تازگی گفته است: «حریم و عرصه‌های میراثی شوش نیاز به بازنگری داشته و وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز بر حل مشکلات این شهرستان تاکید دارد. میراث فرهنگی و گردشگری نباید برای مردم و سرمایه‌گذاران مشکلات و زحماتی را ایجاد کند، برخی کج‌فهمی در دوران‌های گذشته باعث ایجاد مزاحمت‌هایی برای مردم و سرمایه‌گذاران حوزه میراث فرهنگی و گردشگری شده است.»

محوطه باستانی شوش در حدود ۱۲۰۰ هکتار وسعت داشت، اما بعدها پیشنهادهایی برای محدود کردن آن به ۴۰۰ هکتار مطرح شد که مخالفت‌های گسترده باستان‌شناسان را به دنبال داشت. در نهایت سال ۱۳۹۴ فرهاد نظری ـ مدیرکل ثبت آثار تاریخی ـ خبر داد که عرصه وحریم شهر تاریخی شوش با در نظر گرفتن ۷۰۰ هکتار ابلاغ شده است. اکنون پس از گذشت حدود هشت سال از کوچک‌سازی حریم محوطه باستانی شوش، دوباره اصلاح حریم این منطقه باستانی با حدود هفت‌هزار سال قدمت، از سوی متولیان میراث فرهنگی مطرح شده است.

انتهای پیام

تصویب پرونده ۵ اثر طبیعی خوزستان در شورای ملی ثبت

پرونده ۵ اثر طبیعی خوزستان برای ثبت در شورای ملی ثبت آثار تصویب نهایی شد.

، سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی خوزستان گفت: با مطالعه و تدوین پرونده‌های متعدد و با توجه به چارچوب‌ها و معیار‌های ثبت در فهرست آثار طبیعی، پرونده پنج اثر طبیعی، پس از تصویب در شورای ثبت استان، سرانجام در جلسه شورای ملی ثبت که در ۲۲ آذرماه ۱۴۰۱ در تهران برگزار شد، مطرح و به ثبت نهایی رسید.
غلامرضا سلمانپور با اشاره به اینکه آثار یادشده به‌زودی و پس از انجام مراحل صدور حکم ثبت به استان ابلاغ می‌شوند، افزود: این آثار شامل درخت بلوط کهنسال روستای قلعه‌سرد در شهرستان دزپارت، درخت توت کهنسال منطقه آرپناه شهرستان لالی و غار سزار، دره چال‌کندی و دره توبیرون در شهرستان دزفول هستند.
او در ادامه از درخت بلوط قلعه‌سرد به عنوان یکی از شاخص‌ترین و مرتفع‌ترین درختان بلوط ایرانی، یاد کرد و گفت: ثبت آثار طبیعی شاخص در فهرست آثار ملی، یکی از مهم‌ترین راهکار‌های حفاظت از این منابع طبیعی ارزشمند است که این اقدامات علاوه بر این‌که باعث مراقبت بیشتر از این داشته‌های خدادادی می‌شود، بلکه در حوزه گردشگری نیز نتایج مثبتی را به‌دنبال خواهد داشت.

پدر قیصر امین پور شاعر نامی ایران درگذشت

رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گتوند گفت: مراد امین پور پدر قیصر امین پور شاعر نامی ایران امروز شنبه جان به جان آفرین تسلیم کرد.

حمید بهداروندی شنبه شب در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با تسلیت درگذشت مراد امین پور پدر مرحوم قیصر افزود: ایشان به دلیل کهولت سن بعد از چند روز بستری در بیمارستان ظهر امروز دار فانی را وداع گفت.

وی ادامه داد: مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر مرحوم امین پور فردا یکشنبه ساعت ۱۵ در آرامستان گتوند برگزار می‌شود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان نیز در پی درگذشت مراد امین پور، پدر شاعر فرهیخته و نام آشنای ایران اسلامی قیصر امین پور پیام تسلیتی صادر کرد.

رضا کلاه کج در این پیام عنوان کرد: خبر درگذشت مرحوم امین پور، پدر شاعر فرهیخته ایران اسلامی موجب تأثر فراوان شد.

در این پیام آمده است: بی شک روح آن انسان آزاده که پرورش گرانمایگانی چون قیصر شعر انقلاب حاصل زندگی پربرکت وی است، دارای جایگاهی برین نزد خداوند متعال بوده و مشمول رحمت واسعه الهی خواهد بود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان عروج آن مرحوم را به خانواده و جامعه فرهنگ و هنر استان تسلیت گفت و از درگاه خداوند متعال برای ایشان رحمت و غفران واسعه مسئلت نمود.

به گزارش ایرنا، قیصرامین پور متولد دوم اردیبهشت ۱۳۳۸گتوند، پس از مصدوم شدن در حادثه رانندگی، بامداد سه‌شنبه هشتم آبان ۱۳۸۶ در بیمارستان دی تهران در گذشت و در زادگاهش گتوند خوزستان به خاک سپرده شد.

تنفس صبح و در کوچه آفتاب (۱۳۶۳)، آینه های ناگهان (۱۳۷۲)، گل ها همه آفتابگردانند (۱۳۸۰) و دستور زبان عشق (۱۳۸۶) از مجموعه های شعر قیصر هستند.

توفان در پرانتز (نثر ادبی) و منظومه ظهر روز دهم (برای نوجوانان) (۱۳۶۵)، سنت و نوآوری در شعر معاصر (۱۳۸۳) و شعر و کودکی (۱۳۸۶)، از دیگر آثار این شاعر نام آشناست.

مجموعه «علامه شیخ جعفر شوشتری» شناسنامه دینی خوزستان است.

مجموعه تاریخی علامه شیخ جعفر شوشتری فرصتی است که بها دادن به آن، ماندگار کردن مجاهدت‌های نسلی عالم و عالم‌پرور در این دیار است.

میراثی که مرور، مطالعه و مرمت آن به منزله بازیافتن شناسنامه و هویت فرهنگی و دینی ما است

علامه شیخ جعفر شوشتری، از علمای گذشته شوشتر و خوزستان است. شیخ عباس قمی درباره مقام علامه شیخ جعفر شوشتر می‌نویسد «جلالت شأنش زیاده از آن است که ذکر شود.» او صاحب کتاب معروف «خصائص الحسینیه» است که برخی پژوهشگران معاصر درباره آن گفته‌اند «کتابی است که بیشتر درون خواننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد تا ذهن او را و به‌طور کلی شیوه شیخ سخن گفتن با دلهاست و به همین دلیل، کشش ویژه‌ای در کلام اوست» (سنگری، عاشورا نگاران، ج ۲، ص ۵۲، ۶۸ و ۶۹). همچنین گفته شده بخشی از اطلاعاتی که در کتاب‌های آیت‌الله شیخ جعفر شوشتری موجود است، محصول الهام‌های او هستند.

در مجالس و منابر باقی مانده از شیخ و همین‌طور کتاب خصائص این نکته را برای خواننده به خوبی روشن می‌سازد. مرحوم حاج شیخ جعفر، از بزرگان علما و مشاهیر دانشمندان عصر خود بود. او در سال ۱۲۳۰ شوشتر متولد شد و پس از خواندن مقدمات و ادبیات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در این شهر و همچنین در کربلا از محضر علمای آن دوران بهره برد و چند سالی نیز از درس شیخ مرتضی انصاری استفاده کرد.

او بعد از بازگشت به شوشتر مرجع تقلید مردم خوزستان شد. در شوشتر حسینیه‌ای بنا کرد که تاکنون نیز موجود است. در سال ۱۳۰۳ هجری قمری یعنی در ۷۳ سالگی وفات یافت و پیکر او در نجف اشرف به خاک سپرده شد.

هم‌اکنون در شوشتر، مجموعه‌ای شامل خانه، حسینیه و مسجد از علامه شیخ جعفر شوشتری موجود است، مجموعه‌ای بزرگ و کم‌نظیر که مرمت آن از سال ۹۶ آغاز شده است.

علی‌محمد چارمحالی، کارشناس حفاظت و مرمت شوشتر در گفت‌وگو با ایکنای خوزستان درباره مجموعه تاریخی شیخ جعفر شوشتری گفت: این بنا در سال ۱۲۵۵ قمری حدود ۲۰۰ سال پیش توسط حاج شیخ جعفر شوشتری ساخته شد.

این بنا در چهار طبقه طراحی شده و معماری آن از سنگ و آجر است. تزئینات مختلفی در این بنا به کار رفته و زیباترین قسمت آن تزئینات کار شده روی چوب و سنگ در قسمت ورودی خانه است. علاوه بر آن، تزئینات بسیار زیبایی در پیشانی ایوان خانه شیخ جعفر شوشتری داریم که جالب توجه و دیدنی است.

چهارمحالی خانه شیخ جعفر شوشتری یک خانه کاملاً ایرانی از نظر فرم معماری است. بعد از ورودی خانه چندین ساباط قرار دارد، بعد از آن یک حسینیه است که پیش از این مدرسه بود. این خانه شبستان زیبایی دارد. در سطح پایین‌تر شَوادون قرار دارد که محل استراحت خانواده بود. محله میدان شیخ یکی از مجموعه‌های تاریخی شوشتر است که به عنوان مجموعه حاج شیخ جعفر شوشتری می‌شناسیم و شامل مسجد، خانه، چندین ساباط و حسینیه است که در دل میدان شیخ قرار دارد. مسجد کنونی، قبل از زمان حاج شیخ جعفر، خانقاه بود که تبدیل به مسجد شد. به نظر می‌آید علامه در دوران جوانی این بنا را ساخته‌اند. تاریخ وفات حاج شیخ جعفر شوشتری ۱۳۰۳ قمری است که بعد از سفر به عتبات به تهران می‌آید، در مسجد سپه‌سالار تهران نماز می‌خواند و بعد از نماز ملاقاتی با ناصرالدین شاه قاجار دارد و در خصوص رعایت حقوق مردم و رعیت مکاتباتی نیز با او انجام می‌دهد. بعد به خراسان می‌رود و نرسیده به عتبات در کرمانشاه وفات می‌کند.

پیکر او به نجف منتقل می‌شود و در آنجا به خاک سپرده می‌شود. در دوره خود این بنا از مراکز علمی معروف در شوشتر بود که بسیاری از بزرگان استان از جمله آیت‌الله جزایری، نماینده سابق ولی‌فقیه در استان در حسینیه آن درس خوانده است.

تصاویری از دهه ۲۰ و ۳۰ شمسی از این مدرسه برجای مانده که نشان می‌دهد این مجموعه در آن زمان همچنان پابرجا بود. تا زمانی که حاج شیخ محمدکاظم شوشتری، نوه شیخ جعفر زنده بود، مدرسه و حسینیه رونق داشت. هم‌اکنون حسینیه صرفاً برای برگزاری مراسم عزاداری استفاده می‌شود. چهارمحالی از دیگر شخصیت‌های مؤثر این خاندان، شیخ مرتضی دیگر نوه علامه شیخ جعفر (برادر شیخ محمدکاظم و فرزند شیخ محمدعلی) است. شیخ مرتضی در جوانی توسط عمال انگلیس در شوشتر ترور می‌شود.

او علیه سیاست‌های انگلیس در خوزستان و شوشتر جبهه‌گیری می‌کرد لذا تصمیم گرفتند او را از سر راه بردارند. به دنبال آن از طریق پشت‌بام منزل شبانه در حسنیه او را ترور می‌کنند. نیاز است که درباره انگلیس‌ستیزی خانواده شیخ جعفر شوشتری فصل جداگانه‌ای باز شود چرا که این خانواده با سیاست‌های انگلیس در شوشتر مبارزات جدی داشتند. چهارمحالی در بخش دیگری از سخنان خود درباره بازسازی خانه شیخ جعفر شوشتری با بیان اینکه میراث فرهنگی از نظر اعتبارات تهی است، گفت: میراث فرهنگی جزو پایین‌ترین دستگاه‌ها از جهت اعتبارات است. متأسفانه از آنجایی که از نظر اعتبارات بسیار ضعیف هستیم در این زمینه با مشکل مواجهیم. می‌طلبد یک فکر جدی برای این موضوع اندیشیده شود. آثار مذهبی اسلامی و حتی آثار قبل از اسلام فراوانی در شوشتر وجود دارد که جزو بناهای بی‌نظیر در جهان هستند، اما این بناها با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند و در حال تخریب هستند. چارمحالی اعتبارات قطره‌چکانی وارد میراث می‌شود. به عنوان کارشناس حفاظت و مرمت آینده بسیار بدی برای اماکن تاریخی و مذهبی شوشتر پیش‌بینی می‌کنم. به دلیل شکستگی لوله‌های شهری این بناهای تاریخی وضعیت ناپایداری دارند و با توجه به اعتبارات کم و اتفاقات خطرآفرین، آینده خوبی در انتظار آنها نیست.

در شهرهایی مثل شوش و شوشتر تمدن بشری رشد کرده است. گوشه به گوشه این شهر آثار مذهبی وجود دارد. علاوه بر آن آثاری از قبل از دوره اسلام در این شهر وجود دارد که حرف‌های زیادی از نظر اجتماعی و فرهنگی برای گفتن دارند. در همین خانه شیخ جعفر شوشتری هشتی ورودی خانه حاکی از فرهنگ مردم این شهر است که آداب اسلامی آنها را در مراودات نشان می‌دهد. چارمحالی کلون‌های مردانه و زنانه‌ای که روی درهای خانه نصب شده است حکایت از فرهنگ اینجا دارد که در معرض نابودی است. از همکارانم در اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تشکر می‌کنم اما اعتبارات موجود برای شهرستان شوشتر ناچیز است. نسبت به این بناها مهربان باشیم. میراث مذهبی و تاریخی را به عنوان تهدید نگاه نکنیم. این‌ها می‌توانند باعث جذب گردشگر شوند و بیانگر فرهنگ خوزستان هستند. علامه شیخ جعفر شوشتری جایگاه بلندی ین مردم شوشتر و استان دارد؛ این جایگاه مرهون وسعت علم، وارستگی، محبت و معرفت عمیق و گسترده او به اهل بیت(ع) و آثار ماندگار او برای قرآن و اهل بیت(ع) است. مجموعه تاریخی علامه شیخ جعفر شوشتری در صورت مرمت و بازسازی کامل می‌تواند جلوه‌ای از این میراث معنوی را در مقابل دید گردشگران داخلی و خارجی به نمایش بگذارد و پایگاهی برای مرور تمدن دیرینه این دیار باشد. میراث علامه شیخ جعفر شوشتری، فرصتی است که بها دادن به آن، بها دادن و ماندگار کردن مجاهدت‌های نسلی عالم و عالم پرور در این دیار است. میراثی که مرور و مطالعه و مرمت آن، به منزله بازیافتن شناسنامه و هویت فرهنگی و دینی ما است.

منبع:خبرگزاری ایکنا