خوزتوریسم

دزفول، شهر مرکبات

شهر دزفول به علت وجود باغات مرکبات و میوه های متنوع به شهر مرکبات معروف است.

باغات دزفول این روز‌ها پر بار‌تر از همیشه سبزو زیبا هستند با محصولاتی که کام هر کس را هم ترش و هم شیرین می‌کنند .
لیموترش، انواع نارنگی، انواع پرتقال، گریپ فروت و لیموشیرین از جمله محصولات مرکبات شهرستان دزفول هستند که خریداران زیاد در استان و کشور دارند مرکبات تولیدی دزفول خوش مزه، سالم و عاری از سموم دفع آفات نباتی هستند، باغ‌های مرکبات دزفول در فصل‌های پاییز و زمستان با توجه به شرایط آب و هوایی ظرفیت بالایی در حوزه گردشگری دارند.

۱۴ بهمن زادروز دکتر شهریار عدل

مرحوم دکتر شهریار عدل از چهره‌های شناخته شده ملی و بین‌المللی ایران در حوزه مطالعات تاریخ و فرهنگ ایران و آسیای میانه است و کارنامه درخشان زندگی او پر است از تحقیق و تلاش.

خدمات بزرگ وی در ثبت سه اثر چغازنبیل، تخت‌جمشید و میدان نقش‌جهان اصفهان در فهرست میراث جهانی، در سال‌های پر دغدغه اوآخر دهه پنجاه و با هزینه شخصی، بر هیچ فرد علاقمند به فرهنگ و تاریخ این مرز و بوم پوشیده نیست.

شهریار عدل در ۱۴ بهمن ۱۳۲۲ در تهران متولد شد. او تحصیلات ابتدایی و سه سال نخست دبیرستان خود را در تهران گذراند و از سال ۱۳۳۸ شمسی برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت.وی دیپلم خود را از مدرسه عالی علوم تاریخی سوربن دریافت کرد.

وی تحصیلات دانشگاهی خود را در مدرسه عالی علوم تاریخی در سوربن ادامه داد و همزمان تاریخ عمومی هنر، باستان‌شناسی مشرق‌زمین و تاریخ هنرهای دوره اسلامی را در مدرسه موزه لوور ادامه داد.

او به مدرسه معماری پاریس- بوزوار نیز رفت. پس از آن دکترای خود را در رشته تاریخ ایران و آسیای میانه گرفت. موضوع رساله وی فتوحات همایون بود که تاریخ جنگ‌های شاه عباس در سال ۱۷۰۷ هجری در خراسان و فتح هرات است.

پروفسور شهریار عدل، عضو موسسه ملی تحقیقات علمی فرانسه بود. او بخش عمده‌ای از جوانانی‌اش را صرف میراث فرهنگی کرد و رویکردش نگاه به ایران بود. از مهم‌ترین اقدامات وی می‌توان راه‌انداختن ثبت جهانی در ایران را مثال زد. وی مدیر تحقیقات در موسسه ملی پژوهش علمی فرانسه بود.

شهریار عدل در سال ۱۹۶۶ در یونسکو طرحی را تصویب کرد مبنی بر اینکه مطالعات و پژوهش در آسیای میانه مدنظر قرار گیرد. ده سال بعد در سال ۱۹۷۶ مجمع عمومی یونسکو طرحی را به نام طرح تدوین تاریخ تمدن‌های آسیای میانه تصویب کرد. در آن زمان شش کشور افغانستان، هند، ایران، پاکستان، مغولستان و اتحاد جماهیر شوروی عضو تمام عیار این طرح بودند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دکتر ورجاوند، دکتر عدل را به عنوان نماینده ایران و نه متخصص بین‌المللی دعوت شده از سوی یونسکو، بار دیگر به این مجمع فرستاد. بنابراین او نه تنها برای دومین بار نماینده ایران شد بلکه از طرف همه کشورهای آسیای میانه، اروپا و آمریکا به ریاست کمیته بین‌المللی تدوین این تاریخ نیز انتخاب شد.

شهریار عدل در طول سال‌های گذشته ریاست این کمیته بین‌المللی را بر عهده داشت. او همچنین یکی از ارزیابان کمیته ملی یونسکو بود.

شهریار عدل به هزینه خود برای ثبت جهانی تخت جمشید، چغا زنبیل و میدان نقش جهان اصفهان وارد عمل شد و موفق هم بود. او اوایل انقلاب به هزینه شخصی خود به دنبال میراث به تاراج رفته ایران رفت و برخی را با ارائه سند و مدارک کافی و به یاری سازمان میراث فرهنگی به ایران برگرداند.

دکتر عدل در سال ۱۳۶۱ توانست سه قطعه فیلم کوتاه از مظفرالدین شاه در آرشیو عکس‌های کاخ گلستان پیدا کند.

در ۱۳ مهر ۱۳۸۸ (۵ اکتبر ۲۰۰۹ میلادی) در مقر سازمان یونسکو در پاریس و همزمان با آغاز تشکیل مجمع عمومی سالانه کشورهای عضو یونسکو دبیرکل یونسکو مدال فرهنگ جهانی این سازمان با نام پنج قاره را به پروفسور شهریار عدل اهدا کرد. از دکتر عدل تا به حال مقالاتی در مورد تاریخ و جغرافیای تاریخی و آثار کومس (سمنان کنونی)، نقاشان و صورتگران دوره صفوی، آثار تاریخی خراسان و شهر زوزن، تاریخ عکاسی و سینما در ایران منتشر شده است.

شهریار عدل صبح روز یکشنبه (31 خرداد) پس از احساس درد در قفسه سینه در فرانسه دار فانی را وداع گفت.

مرحوم عدل دارنده‌ی مدال فرهنگ جهانی یونسکو با نام «پنج قاره» از دبیر کل یونسکو است که در 13 مهر 1388 (5 اکتبر 2009 میلادی) در مقر سازمان یونسکو در پاریس و همزمان با آغاز تشکیل مجمع عمومی سالانه کشورهای عضو یونسکو به وی اهدا شد.

دره خرسون دیگر خرس ندارد

فرشید خدادادیان

دره خرسون، گردنه‌ پازنون، تنگ شیر‌کشی، چاه کفتر‌پرون و تل بزان، نام‌های مناطق مختلف کوه‌تپه‌های خوزستان و مناطق همجوار در کوهپایه‌های زاگرس مرکزی بودند. نام‌هایی که ساکنان بومی در سال‌های قبل از حضور صنعت نفت و به‌واسطه دیده‌ها یا شنیده‌های خود به این مناطق داده بودند. اشاراتی به حضور خرس و پازن (بزکوهی) و شیر و کبوتر چاهی و... در مناطق بکر زاگرس.

پس از حضور کاوشگران نفت و شکل‌گیری و توسعه صنعت نفت نیز همین اسامی وجه تسمیه برخی مناطق عملیاتی شد. از جمله معروف‌ترین این مناطق، دره خرسون (دره خرس‌ها) در نقطه‌ای بود که با کشف نفت و فوران نخستین چاه نفت ایران و خاورمیانه در آن، شهرتی جهانی یافت، اما خرس‌های دره خرسون از شهرت و هیاهو و از دیده شدن و بدتر از آن جهانی شدن، متنفر بودند!

دره خرسون، منطقه‌ای مشجر از درختان سدر (کنارkonar) و انجیرکوهی و درختچه‌های کوچک بود که در شیار یکی از کوهپایه‌های منطقه قشلاقی بختیاری‌ها در جنوب رودخانه کارون قرار داشت. از دیرباز و هنگامی که عشایر بختیاری در آن دره، خرس مشاهده و شکار کرده بودند، این محل در گویش محلی به «دره خرسون» موسوم شده بود.

منطقه قشلاقی بختیاری‌ها از فروردین تا مهرماه سال خالی از سکنه بود و این امر باعث شده بود حیوانات مختلف و از جمله خرس‌ها، در غیاب آنها، احساس امنیت داشته باشند. امنیتی که البته در شش ماه دوم سال دچار خدشه می‌شد. «مال کنون» (جابجایی) و کوچ عشایر از ییلاق در آن‌سوی کوه‌های زاگرس، زنگ بیدار‌باش و هشیار‌باش حیات وحش قشلاق و از جمله خرس‌های دره خرسون بود و شش ماه بعد و با آغاز فصل گرم، مال‌کنون رفتن‌شان از قشلاق به سمت خنکا و علفزارهای ییلاق، زنگ راحت‌باش حیات وحش!

خرس‌های دره خرسون نیز بعد از رفتن اهالی بومی، شش ماه گرم سال را در سایه‌سار انجیرهای کوهی و زیر نی‌های کنار چشمه آب تلخ دره و بوی تیز گوگرد که از خلل و فرج دره در‌می‌آمد سپری می‌کردند. بوی گاز، همزاد دره خرسون بود و تابستان به همراه گاز و قیر طبیعی از خلل و فرج سنگ‌ها بیرون می‌آمد.

دره خرسون هر غروب روزهای بهار، محل بازی توله‌خرس‌هایی بود که اواخر زمستان با نگرانی مادران باردارشان به دنیا می‌آمدند و با جثه‌های کوچک چند‌ماهه‌شان میان بوته‌ها و کنار چشمه آب تلخ بازی می‌کردند و با تقلید از والدین‌شان سعی می‌کردند که از درختهای انجیر کوهی، انجیر بچینند و در نیزارها ساقه‌های نی را برای خوردن مغز آن به دندان بکشند.

از شکارچیان چیره‌دست با تفنگ سرپر خبری نبود و خرس‌ها می‌توانستند به راحتی در طبیعت زیبا و بکر بازی کنند و نظاره‌گر پدر باشند که با لاشه بزی شکارشده از ارتفاعات بالای دره که اهالی بومی به آن «تل بزان» (tol-bozan) می‌گفتند، باز‌می‌گشت. پدر می‌دانست توله خرس‌ها علاوه بر انجیر و مغز ساقه نی، به گوشت نیز نیاز دارند.

بهار آن سال اما، شرایط دیگری بود! صدای لرزش زمین، ناشی از چرخش مته حفاری انسان‌ها از زمستان پیش خواب خرس‌ها را آشفته کرده بود و رفت و آمد آدم‌ها و الاغ‌ها و اسب‌ها و هر از گاه هیولاهای متحرک آهنی که انسان‌ها به آنها «اتول» می‌گفتند، آرامش دره را برهم زده بود. بعد از قطع کردن درختان سدر و انجیر، آدم‌ها درخت آهنی بزرگی درست کرده بودند و مشغول کندن جایی بودند که از سوراخ آن گاز و قیر و بوی گوگرد بیرون می‌آمد. آدم‌ها مصمم بودند به گنج نهفته در آن دره بدبو، دست پیدا کنند.

خرس‌ها دیگر نه از صدای تفنگ سرپر شکارچی‌های فصلی، بلکه از صدای غرش نفت در آسمان دره در هراس بودند. دره خرسون دیگر جای امنی برای ماندن نبود! درختی نبود تا پشت آن پناه بگیرند و گودالی نمانده بود تا بتوانند در آن زندگی کنند. چشم‌آبی‌ها درخت‌ها را بریده بودند و با تجهیزات آهنی درخت‌های آهنی ساخته بودند که در گویش خود که نه خرس‌ها از آن چیزی می‌فهمیدند و نه انسان‌های محلی میزبان، آن‌را کریسمس‌تری (درخت کریسمس) می‌خواندند. درختی که چوبی نبود، سبز نبود و شاخ و برگ و میوه‌ای هم نداشت.

دیگر جای ماندن نبود! خرس‌های کوچولوی بهار 1287 سایه به سایه پدر و مادرشان شیب دره را به سمت بالا می‌پیمودند تا به «تل‌بزان» برسند و از آنجا شاید به رودخانه کارون و به دشت و کوهپایه‌های امنی که بختیاری‌ها آن را «شیمبار» و «بازفت» می‌خواندند.

به بالای دره که رسیدند برای آخرین بار پشت سرشان را نگاه کردند و دیدند بیشه کوچک دره خرسون تبدیل به جنگلی از آهن و تاسیسات نفتی شده!

دره خرسون دیگر خرس ندارد! همچنان که تل‌بزان، بز ندارد و گردنه پازنان، پازن! اما تاریخ مناطق نفتخیز ایران این نام‌ها را در گذر ایام، از خاطر نخواهد برد.

اولين چاه نفت آغاجاري

آغاجاري از نخستين مناطقي بود كه بعد از مسجد سليمان، كاوش براي نفت در آن آغاز شد. حفاري ها براي نفت و گاز در آغاجاري در سال 1305، يعني حدودا يك دهه، پس از مسجد سليمان شروع شد و نخستين بار در سال 1317 نفت از چاه شماره يك آغاجاري فوران كرد.

تا سال 1329، با حفر 16 حلقه چاه در اين منطقه، معادل نيمي از حجم فرآورده هاي نفتي ايران در ميدان نفتي آغاجاري توليد مي شد. تصوير  چاه شماره يك آغاجاري را در سال هاي نخست توليد نشان مي دهد.

کَپو هنری از جنس طبیعت در دزفول + عکس

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خوزستان ، کپو­بافی یکی از صنایع­ دستی شهرستان دزفول است که در لغت دزفولی به سر یا کله و اصطلاحاً هر شی کروی یا چمباتمه زده گفته می­ شود و در تعریف این هنر ظروفِ در­دار ِکرویِ بافته­ شده را می گویند.

این هنر در دسته‌ی بافته­‌های حصیری قرار می­ گیرد که با پیچیدن برگ خرما به دور نی ­هایی که کِرتَک نام دارد به شکل فتیله­‌ای بافته می­ شود.
کرتک گیاهی خودرو است و در مناطق باتلاقی و گرمسیر به ­وفور رشد می­ کند. ساقه ­های این گیاه شبیه به ساقه ­های گندم و مانند نی بندبند است.

این گیاه خوراک هیچ حیوان یا حشره­ ایی نیست و دچار آفت نیز نمی­ شود که این امر دوام محصولات بافته شده با این چوب را صدچندان می­ کند.

از کرتک برای مغز ردیف­‌های بافته شده در کپو استفاده می­ شود. این صنایع­ دستی به­ دست زنان با ذوق و هنرمند دزفول بافته می­ شود و کلیه‌ی مواد تشکیل ­دهند‌ه‌ی آن از طبیعت تامین می ­شود. در سال­‌های اخیر برخی هنرمندان این منطقه برای اضافه کردن رنگ به آثارشان از کاموا‌های رنگی نیز در مراحل بافت استفاده می ­کنند.
برگ خرمایی که در بافت کپو استفاده می­ شود از دسته برگ­‌های جوان درخت است و به همین دلیل به رنگ سفید است چرا که هنوز در معرض نور خورشید قرار نگرفته است.برگ­‌های جوان درخت خرما را برای بافت به مدت یک­ روز در آب خیس می ­کنند.

انواع کپو را از نظر مواد به کار رفته در آن دسته ­بندی می­ کنند که عبارتند از:

۱- تمام­ پیش به این معنا که در بافت آن از کاموا استفاده نشده است و فقط با پیش (نام برگ درخت خرما) بافته می­ شود.

۲- تمام کاموا به این معنا که در بافت آن از پیش استفاده نشده و فقط از کاموا استفاده شده است.

۳- ترکیب پیش و کاموا. کپو‌ها در گذشته دراندازه­‌های بزرگ، متوسط و کوچک ساخته می­ شد، اما امروزه به دلیل تنوع بخشیدن و نیاز بازار در ابعاد نقلی، زیر متوسط و خیلی بزرگ نیز بافته می­ شود.

این محصولات شامل ظروفی، چون گلدان، جا­ دستمالی، زیر­کتری، زیر قوری، میوه­ خوری و انواع دیگر محصولات حصیری است.

از مهم‌ترین مراکز کپو­بافی می­ توان به روستای پامِنار که بنام شهر کپو نامگذاری و ثبت ملی شده است ، در منطقه شهیون دزفول نام برد.

معاون گردشگری کشور خبر داد

نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع‌دستی تهران به‌صورت حضوری و مجازی اسفندماه برگزار می‌شود

معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گفت: «نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع‌دستی تهران، ماه آینده با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در همزیستی با ویروس کرونا به صورت حضوری و مجازی برگزار می‌شود.»

​​​​​​​

به گزارش میراث‌آریا و به نقل از مرکز روابط‌عمومی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، ولی تیموری با بیان این خبر گفت: «طبق تصمیم‌گیری شورای سیاست‌گذاری نمایشگاه‌های گردشگری کشور و برنامه‌ریزی به‌عمل آمده، مقرر است "نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع‌دستی تهران" از تاریخ ۵ لغایت ۸ اسفندماه ۱۳۹۹ (۲۶-۲۳ فوریه ۲۰۲۱) به دو شکل حضوری و مجازی برگزار شود.»

او با بیان اینکه اطلاع‌رسانی لازم به ذینفعان داخلی و خارجی برای حضور و مشارکت در نمایشگاه انجام گرفته است، افزود: «به‌منظور عمل به پروتکل‌های بهداشتی ابلاغی از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا و به دنبال انجام هماهنگی‌های لازم با دستگاه‌های مرتبط در این زمینه، رعایت دستورالعمل‌های برگزاری نمایشگاه‌ها در دوران شیوع بیماری و حفظ سلامت غرفه‌داران و بازدید‌کنندگان، بازدید حضوری از نمایشگاه فوق‌الذکر به شکل کنترل شده و با انجام پیش‌ثبت‌نام در قالب سهمیه‌های محدود روزانه امکان‌پذیر خواهد بود.»

معاون گردشگری در تشریح چگونگی برگزاری نمایشگاه به صورت مجازی گفت: «در حال حاضر پلتفورمی به صورت دو بعدی و سه بعدی برای شرکت‌کنندگان در قالب غرفه‌دار و بازدید‌کننده در نظر گرفته شده است و همانند نمایشگاه حقیقی، امکان ثبت‌نام، آشنایی با تعرفه‌ها، طراحی و غرفه‌آرایی، تبادل اطلاعات، امکان گفت‌وگوی آنلاین و غیره مهیا شده است.»

تیموری همچنین در خصوص امکان برگزاری حضوری نمایشگاه تاکید کرد: «در طراحی یکسان غرفه‌ها جداسازی بین بازدید‌کنندگان و غرفه‌داران ملاحظات لازم مدنظر قرار گرفته است. همچنین نیاز است بازدید‌کنندگان قبلا در سایت مجری نمایشگاه ثبت‌نام کرده و ضمن احراز هویت با صدور کارت بارکددار بر اساس ظرفیت هر سالن امکان بازدید داشته باشند.»

او با اشاره به اینکه ۱۲هزار متر برای غرفه‌های نمایشگاه گردشگری و صنایع‌دستی تهران پیش‌بینی شده است، تاکید کرد: «طبق هماهنگی به‌عمل آمده با سازمان بین‌المللی نمایشگاه‌ها، اصول و پروتکل‌های برگزاری نمایشگاه در شرایط خاص بحران کرونا در سطح جهانی دریافت و در دستور کار قرار گرفته است.»

تیموری در ادامه خاطرنشان کرد: «اغلب نمایشگاه‌هایی که در ایام انتشار بحران کرونا برگزار می‌شود، ویژه متخصصین است. در نمایشگاه پیش رو نیز به دلیل رعایت پروتکل‌ها، بیشتر بخش‌هایی که امکان برگزاری نیست قطعا حذف می‌شوند و نمایشگاه بیشتر  جنبه تخصصی خواهد داشت.»

معاون گردشگری همچنین گفت: «در صورت وقوع شرایط فوق‌العاده و عدم امکان برگزاری حضوری نمایشگاه پیش رو، مبتنی بر شرایط حاکم بر انتشار ویروس کرونا و مصوبات ستاد مقابله با کرونا در آن ایام خاص، امکان انعطاف در برگزاری نمایشگاه لحاظ شده است تا تحت این شرایط تمرکز اصلی بر بخش مجازی باشد.»

لازم به ذکر است متقاضیان و علاقه‌مندان برای ثبت‌نام همزمان در دو بخش حضوری و مجازی نمایشگاه می‌توانند به تارنمای مربوطه به آدرس www.ihcx.ir مراجعه و یا برای کسب اطلاعات تکمیلی با شرکت مادرتخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی به شماره ۹-۸۸۶۷۸۹۴۶ تماس بگیرند.

ششم بهمن گرامیداشت سالروز ثبت معبد چغازنبیل

پنجاه و یک سال پیش, معبد چغازنبیل به شماره 895 در فهرست آثار ملی ثبت گردید تا آنچنان که درخور این بنای باستانی است دقیق تر معرفی گردد, مسئولانه تر حفاظت شود و موشکافانه تر شناخته شود

چغازنبیل یکی از برجسته ترین نیایشگاههای مذهبی ایران است که ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد مسیح در دوران عیلامی ها ساخته شد. چغازنبیل در نزدیکی شهر باستانی شوش در استان خوزستان و در نزدیکی منطقه باستانی هفت تپه قرار گرفته است.این سازه در سال ۱۹۷۹ به عنوان اولین اثر تاریخی از ایران بود که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.این بنا در ۵ طبقه به ارتفاع ۵۲ متر ساخته شده بود که امروزه فقط ۲ طبقه از آن با ارتفاعی نزدیک به ۲۵ متر باقی مانده است.مسیر دستیابی به چغازنبیل از طریق جاده اهواز به شوش است که از شهرهای شوش و شوشتر و کناره رود دز می گذرد.این نیایشگاه توسط اونتاش ناپیریش پادشاه ایلام و برای ستایش ایزد باستان اینشوشیناک الهه نگهبان شوش ساخته شد. در حدود سالهای ۱۹۳۵ زمانی که کارکنان شرکت نفت ایران و انگلیس مشغول حفاری های نفتی بودند آجری کتیبه دار یافتند و متوجه تپه ای بزرگ در منطقه ای مرتفع شدند که بعدها توسط رومن گیرشمن باستان شناس فرانسوی طی سالهای ١٩٥١ تا ١٩٦٢ میلادی باعث کشف چغازنبیل شد و اطلاعات زیادی از آن منطقه و زیگورات بدست آمد.

در محوطه اصلی چغازنبیل سه بنای آجری وجود دارد که به شکل دایره ای ساخته شده اند و اطلاعات بدست آمده گویای این است که آنها چیزی شبیه به ساعت آفتابی هستند.از این سه بنا تنها یکی از آنها تا حدودی سالم مانده است.در بعضی کاوش ها ذکر شده که این بناها پایه ای برای مجسمه ها بوده اند که در چهار طرف چغازنبیل وجود داشته اند اما با کمی دقت می توان فهمید که از آنها برای تشخیص زمان استفاده می شده است. این بناها در کنار یکدیگر مجموعه واحدی را تشکیل می دادند، در واقع یک رصد خانه یا تقویم آفتابی برای حساب سال و سالشماری و استخراج تقویم و یا تشخیص روزهای اول و میانی هر فصل سال یا اعتدالین بهاری و پاییزی و همچنین تعیین انقلاب های پاییزی و زمستانی بوده است. تغییرات بین زاویه های آفتاب سنج ها با تغییرات زاویه طلوع خورشید در آغاز هر یک از فصل های سال برابر است.در واقع آفتاب سنج ها کاربردی برای تشخیص سایه ها در هنگام طلوع و غروب خورشید داشته اند.آجرهای استفاده شده برای ساختن این آفتاب سنج ها نیز اختصاصا برای همین کاربرد ساخته و قالب ریزی شده اند و دارای شکل هشت ضلعی می باشند.

این می تواند برای تمام جهانیان شگفتی برانگیز باشد که در هزاران سال پیش ایرانیان به فکر استفاده از ابزار و بناهایی بودند که بتوانند حساب سال و تقویم خویش را داشته باشند.

معبد چغازنبیل یکی از 24 میراث ثبت جهانی ایران در یونسکو است. زیگورات چغازنبیل یکی از اولین آثار تاریخی ایران است که در فهرست یونسکو ثبت شده است 

پدر باستان‌شناسی ایران

عزت‌الله نگهبان، عزت باستان‌شناسی ایران

درباره عزت‌الله نگهبان در دنیای باستان‌شناسی ایران حرف‌های بسیاری گفته شده و جایگاه حقیقی ایشان در تاریخ باستان‌شناسی ایران به خوبی مشخص و هویداست.

به گزارش خبرنگار حوزه میراث فرهنگی گروه علمی فرهنگی هنری خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری؛ سوابق فعالیت‌ها و از خود گذشتگی‌های ایشان به درستی وی را در جایگاه پدر باستان‌شناسی ایران نشانده است به صورتی که علم باستان‌شناسی در ایران را می‌توان به دو دوره قبل و بعد از نگهبان تقسیم کرد.
آقای دکتر بهروز عمرانی رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری درباره دکتر عزت‌الله نگهبان نوشت:

عزت‌الله نگهبان که بود؟

نگهبان در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در اهواز متولد شد؛ پدرش مرحوم عبدالامیر میرنگهبان از بزرگان و نویسندگان خوزستان بود و در دو سالگی به جهت شغل پدر به تهران مهاجرت کرد و دبستان و دبیرستان خود را در این شهر به اتمام رساند. پس از استخدام در راه‌آهن در ۱۶ سالگی و سفر‌های متعدد به استان‌های مختلف و بازدید‌های متعدد و مکرر از موزه ایران باستان به جهت نزدیکی به محل کار؛ شیفته باستان‌شناسی شد و در سال ۱۳۲۵ خورشیدی در رشته باستان‌شناسی از دانشگاه تهران، مشغول به تحصیل شد. رشته باستان‌شناسی در آن دوران به خوبی تبیین نشده بود و بیشتر دروس شامل تاریخ، هنر، زبان فارسی و ... می‌شد که موجب دلزدگی دانشجویان این رشته می‌شد و همیشه جای فعالیت میدانی باستان‌شناسی در میان واحد‌های درسی؛ احساس می‌شد.

گزارش کامل در ادامه نوشته

برداشت گل نرگس- بهبهان

خوی زمستانی مردم خوزستان با رویش گل نرگس در بهبهان و طنین زیبای آن در کشور بهارانه می شود و طراوت و تازگی را به دل هرعاشقی ارمغان می دهد.مساحت ۳۶۰ هکتاری نرگس زارهتی بهبهان در نوع خود بینظیر است و انواع مختلف آن اعم از شصت پر، پنجه گربه ای، شهلا و مسکین نشان از شمیم مست انگیز آن دارد.

 میلاد خراسانی/تسنیم

ر

استاندار خوزستان: ۷۰ روستا برای بومگردی در نظر گرفته ایم /

روستای طویبه حمیدیه در حال تبدیل شدن به روستای نمونه گردشگری است

استاندار خوزستان گفت: بر اساس برنامه ۷۰ روستا برای بوم گردی در نظر گرفته ایم که امیدواریم تا پایان دولت بیش از نیمی از آنها به بهره برداری برسد.

به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستانبه نقل از پایگاه اطلاع رسانی استانداری خوزستان غلامرضا شریعتی استاندار خوزستان روز جمعه ۳ بهمن ماه در حاشیه بازدید از روستای گردشگری طویبه از توابع شهرستان حمیدیه و آئین کلنگ زنی خانه بومگردی این روستا گفت: امروز این توفیق بدست آمد که دیداری با اهالی روستای گردشگری طویبه داشته باشیم؛ خوشبختانه این روستا با همت مردم و مسئولین در حال تبدیل شدن به یک روستای گردشگری است.
وی افزود: بیش از ۱۵ نفر تقاضای خانه های بوم گردی در این روستا داشتند که اولین آن کلنگ‌زنی شد و ساخت سایر خانه ها هم در ادامه آغاز خواهد داشت.
شریعتی تاکید کرد: همه دستگاه‌ها از جمله صندوق کارآفرینی امید، اداره کار، بنیاد مسکن، اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و اداره کل امور روستایی برای کمک به توسعه این روستا کمک نمایند.
استاندار خوزستان تصریح کرد: همچنین تسهیلات کم بهره با مبلغ ۲۰ میلیون تومان و ۵۰ میلیون تومان و سایر ارقام در اختیار اهالی قرار میگیرد و بنا شد اداره کل منابع طبیعی و جهاد کشاورزی همکاری کنند و بنیاد مسکن در طرح هادی این روستا بازنگری کند و آن را گسترش دهد.
شریعتی بیان کرد: خوشبختانه علاقه‌مندی و همت خوبی در این روستا است و با توجه به شرایط آن و نزدیکی به اهواز و فضای زیبایی که دارد خوشبختانه سرمایه‌گذاری خوبی در آن صورت گرفته و در حال انجام است و زمینه برای اینکه یک روستای بدون بیکار باشد در آن فراهم است.
استاندار خوزستان اظهار داشت: تا امروز هم کارهای خوبی صورت گرفته است و امیدواریم این اقدامات ادامه داشته باشد و ما هم کمک و حمایت می‌کنیم و انشاالله در آینده نزدیک این روستا یک روستای نمونه و الگو برای سایر روستاها خواهد بود.
شریعتی عنوان کرد: ما در گذشته از روستای علوه شهرستان کارون بازدید داشتیم که در حال حاضر به شرایط بسیار خوبی رسیده است و بر اساس برنامه ۷۰ روستا برای بوم گردی در نظر گرفته ایم که امیدواریم تا پایان دولت بیش از نیمی از آنها به بهره برداری برسد.
استاندار خوزستان خاطرنشان کرد: حضور بانوان در این روستا بسیار امیدوار کننده بود و در بحث اشتغال و کمک به معیشت خانوار و تولید در این روستا بانوان بسیار سرزنده، خوشفکر، تحصیلکرده و فعال بودند که جای امیدواری داشت و نوید توسعه و رشد فزاینده ای را برای استان ما می دهد.

عکس- پرتال استانداری خوزستان