خوزتوریسم

چهارمین جشنواره چای ترش در علوه خوزستان

چهارمین جشنواره برداشت چای ترش با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی،اداره میراث فرهنگی و گردشگری و جهاد کشاورزی شهرستان کارون در روستای علوه برگزار گردید.

چای ترش از فواید بسیار فوق العاده ای برای سلامتی برخوردار است و همچنین مصرف چای ترش برای جلوگیری از فشارخون، کاهش کلسترول و کاهش قند خون و حفظ سلامتی کبد مفید است. در سال ۱۳۷۷ زمانی که ابوهاشم در سن ۶۵ سالگی دار فانی را وداع گفت، تولید چای در این روستا نیز بعد از چند دهه متوقف شد. چند سالی از مرگ ابوهاشم گذشت که ابوعلی قصد کرد مجددا کشت چای ترش را در این روستا احیا کند اما تلاش های او برای یافتن بذر این چای بی نتیجه ماند، او به ذهنش خطور کرد که از همسر ابوهاشم که از بستگانش هست کمک بگیرد و از ایشان خواست تا اجازه دهد صندوق های وسایل مرحوم ابوهاشم را نگاه کند. با زیر و رو کردن وسایل داخل صندوق های چوبی مرحوم ابوهاشم، چشم ابوعلی به پلاستیک کوچک گره خورده ای افتاد که سه دانه بذر از این چای داخل آن بود و آنها را در زمینی کنار رودخانه کارون بدون اینکه کسی اطلاع داشته باشد کشت کرد.

امروز حتی در حیاط منازل اهالی روستای علوه هم چای ترش کشت می شود. در فصل پاییز گردشگران و علاقمندان گردشگری خوراکی به روستای علوه می روند و از طبیعت زیبا و میهمان نوازی مردم این روستا لذت می برند.

این روستا مسیر جاده اهواز به آبادان و در حوالی شهرستان کارون خودنمایی می‎کند. این روستا که تا همین دو سال پیش نام آن را هم کمتر کسی در خوزستان شنیده بود، اینک با دارا بودن قدیمی‎ترین مضیف گلی شهرستان با قدمت بیش از صد سال، صنایع دستی ساخت حصیر و مهمتر از آن مزرعه‎ای وسیع که در آن چای ترش قرمز کشت می‎شود به مقصدی جذاب برای گردشگران تبدیل شده است که البته در این میان همت اهالی روستا و بهره‎برداری از این فرصت‎های پیش ‎آمده، نقش بسزایی را در توسعه گردشگری این روستا ایفا کرده است.علوه روستای آرامی است. مهمان‌هایی که به اینجا می‌آیند دوست دارند در نخلستان‌ها گردش کنند. با تواضع و خوشرویی کشاورزان، سکوت نخلستان میزبان گردشگران است. شما احساس غریبی نمی‌کنید. راه‌باریکه‌ها از میان طاق‌های نخل‌ها می‌گذرند و اطراف‌ سرسبز به رودخانه کارون می‌رسند.بین نخل‌های یکی از نخلستان‌های علوه، نخلی هست که نخل مقاومت نام گذاری شده است که جای یک گلوله دوران جنگ در تنه این درخت سوراخ است، ولی نخل هنوز زنده و سرپاست.

عکس:دیدار پرس /عبدالوهاب کروشاوی

محسن مقدم از کاوش های باستان شناسی در شوش تا طراحی لوگو دانشگاه تهران

به مناسبت ۱۹ آبان سالرورز درگذشت محسن مقدم از برجسته‌ترین اساتید دانشگاه تهران، طراح لوگو این دانشگاه و خالق موزه مقدم

معرفی خاندان مقدم:
خاندان مقدم یکی از خاندان‌های معروف ایرانی در دوره صفوی، افشار، زندیه و قاجار بود که از نسل روسای ایل مقدم بودند. شاخه‌های این خانواده درمراغه، هشترود، تهران و منطقه چرگر در نزدیکی زنجان زندگی می‌کردندو عنوان ایل مقدم به این خاطر بوده که در لشکرکشی ها، مقدم و جلودار سپاه بودند

محسن مقدم فرزند محمدتقی خان احتساب الملک، در اواخر دوران قاجار در سال ۱۲۷۹ ه.ش در تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۲۹۱ ه.ش در سنین کودکی برای تحصیل به اروپا فرستاده شد. در میانه جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و در مدرسه صنایع مستظرفه در محضر استادانی چون کمال الملک ادامه تحصیل داد. او پس از چند سالی مجدداً به اروپا بازگشت. محسن مقدم مدتی در بخش باستان‌شناسی موزۀ لوور در پاریس در کلاس‌های ژرژ کنتنو، باستان‌شناس معروف، آموزش دید و با درجۀ عالی، تحصیل در آنجا را به پایان رساند. او علاوه بر باستان‌شناسی، در پاریس به آموزش نقاشی هم پرداخت. محسن مقدم در سال‌های پایانی حضور خود در اروپا به عنوان نماینده فرهنگی ایران در نشست‌ها و نمایشگاه‌های متعددی حضور یافت.

محسن مقدم در سال ۱۳۱۵ ه.ش با سُلما کویومجیان ازدواج نمود. سلما نیز مدتی در رشته باستان‌شناسی و هنر تحصیل کرده بود. محسن و سلما در همان سال به ایران بازگشتند و در سال ۱۳۱۶ ه.ش در مرکز باستان‌شناسی به عنوان بازرس فنی هیأت باستان‌شناسی فرانسوی شوش به سرپرستی رولان دومکنم فعالیت تخصصی خود را آغاز کردند.

آنها مدتی را نیز زیر نظر آندره گدار در موزه ایران‌باستان مشغول بودند. محسن مقدم مأموریت‌های باستان‌شناسی و هنری متعددی را به انجام رسانید که یکی از آنها سرپرستی هیأتی به منظور تهیه نقشه باستان‌شناسی گیلان در سال ۱۳۴۰ ه.ش بوده است که بعدها این مأموریت توسط دکتر عزت ا.. نگهبان یکی از شاگردان استاد مقدم ادامه داده شد. محسن مقدم علاوه بر فعالیت‌های میدانی خود، فعالیت‌های علمی گوناگونی را در دانشگاه تهران به عهده داشته است و به عنوان یکی از اولین استادان آکادمیک باستان‌شناسی ایران به شمار می‌آیند. ایشان یکی از بنیانگذاران اصلی دانشکده هنرهای زیبا بوده‌اند. افزون بر این، مقدم سرپرستی و نمایندگی ایران در نمایشگاه‌ها و کنگره‌های مختلفی را نیز به عهده داشته‌اند و نشان‌های افتخار آمیز زیادی را نیز در شناسنامه کاری خود دارند.

این خانه موزه در آغاز، عمارتی بزرگ و مجلل و محل سکونت خاندان محمدتقی خان احتساب‌الملک از صاحب‌منصبان مشهور دربار قاجاریان و رئیس اداره احتسابیه (شهرداری) تهران و وزیر مختار ایران در برن سوئیس،بوده که بعدها در اختیار فرزندش، محسن مقدم، استاد باستان‌شناسی دانشگاه تهران قرار می‌گیرد. او به همراه همسرش، سلما کویومجیان در خانه پدری خود در تهران ساکن شد. محسن مقدم و سلما که زاده بلغارستان و رئیس کتابخانه موزه ملی ایران بود، در کنار فعالیت‌های علمی، آثار و اشیاء فراوانی را با هدف حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ایران گردآوری کردند.

محسن مقدم بسیاری از آثار ارزشمند جمع‌آوری شده مانند کاشی، قطعات سنگی تراشیده شده و غیره را با الهام از فضاهای سنتی ـ تاریخی به نحو چشمگیری در جای جای این عمارت قدیمی نصب کرد و برخی دیگر مانند کلکسیون پارچه، چپق و وافور و قلیان، سفالینه، شیشه، تابلو نقاشی، مسکوکات، مُهرها و اسناد تاریخی و غیره را با نظم و ترتیب خاصی در خانه پدری نگهداری نموده‌است. خانه احتساب‌الملک یکی از یادگارهای تهران قدیم است که اکنون به موزه تبدیل شده‌است. این خانه در سال ۱۳۵۱ از سوی محسن مقدم پسر احتساب‌الملک به دانشگاه تهران اهدا شد. محسن مقدم در سال ۱۳۶۶ ه‍.ش درگذشت و پس از مرگِ همسرش سلما، در سال ۱۳۶۹ ه‍. ش، تولیت موزه مقدم در اختیار مستقیم دانشگاه تهران قرار گرفت

یکی از کارهایی که محسن مقدم بعد از تاسیس دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران انجام دادند طراحی نشان و لوگوی دانشگاه تهران بود.

احتمالا این لوگو سال ۱۳۲۰ طراحی شده است.

آشنایی ۱۶۰ دانشجوی غیربومی و بومی با جاذبه‌های گردشگری دزفول

با همکاری اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول با دانشگاه فرهنگیان، بیش از ۱۶۰ دانشجوی غیربومی و بومی طی یک گشت از جاذبه‌های گردشگری شهرستان دیدن کردند.

به‌ رسانه تخصصی گردشگری و فرهنگی خوزستان حمیدرضا خادم گفت: در راستای گسترش و ترویج فرهنگ گردشگری و معرفی جاذبه‌های شهرستان، گشت بازدید یک روزه دانشجویان جدیدالورود دانشگاه فرهنگیان از جاذبه‌های گردشگری و تاریخی دزفول برگزار شد.

سرپرست میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول با اشاره به این‌که گشت یادشده با همکاری اداره میراث‌فرهنگی و دانشگاه فرهنگیان برگزار شد گفت: در این گشت یک روزه ۱۶۰ دانشجوی بومی و غیربومی از جاذبه‌های تاریخی و گردشگری شهرستان دزفول بازدید کردند.

او در ادامه افزود: طی این گشت، از پل باستانی، موزه مردم‌شناسی کرناسیون، قمش چوقابفون، خانه تاریخی سیدصدر و باغ‌موزه دفاع‌مقدس بازدید شد و دانشجویان با جذابیت‌های تاریخی و گردشگری شهرستان دزفول بیشتر آشنا شدند.

خادم یادآور شد: در سال‌های اخیر برای دانش‌آموزان و دانشجویان رشته‌های مختلف، به برگزاری گشت‌های متنوع و مشابهی اقدام کردیم و آن‌ها با جاذبه‌های متنوع گردشگری و تاریخی این شهرستان آشنا شدند.

او در پایان اظهار امیدواری کرد: با این اقدامات، بخشی از سهم این اداره برای توسعه و ترویج فرهنگ ایرانگردی و گردشگری و معرفی جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و مذهبی شهرستان دزفول ادا شود

.

«مال‌کَنون» آیین دیرینه در میان عشایر بختیاری

مال‌کَنون از جمله آیین تاریخی و دیرین عشایر بختیاری در لحظه آغاز کوچ پاییزه عشایر است و در آن از 2 واژه «مال» به معنی آبادی و مجموع سیاه چادرها و «کَنون» به معنای از جا کندن استفاده شده است.

زندگی عشایری و ییلاق و قشلاق، به حرف ساده است اما در عمل با زحمتی عجین شده که نتیجه‌اش رشد مردمانی سخت‌کوش، معتقد و مهربان است، کوچ عشایر زیبا‌ترین تصویری است که هر لنز و دوربینی می‌تواند آن را ثبت کند.

با آغاز فصل بهار و سبز شدن مراتع و چمن‌زارها، خانوارهای عشایری مستقر در مناطق گرمسیر قشلاقی، بار و بنه خود را می‌بندند و به مناطق خوش آب و هوا و سردسیر ییلاقی در نقاط مختلف کشور، کوچ می‌کنند.
کوچ یعنی حرکت بین قلمرو ییلاق و قشلاق در مسیری به نام ایل‌راه برای دستیابی به علوفه تازه برای دام و حفاظت از احشام در برابر سرما و گرمای شدید، در این اتفاق، نه تنها خانواده که همه احشام و اسباب زندگی هم جا‌به‌جا می‌شود.

مال‌کَنون عشایر بختیاری

اصطلاح دیگر کوچ عشایر بختیاری با عنوان مال کَنون است که از جمله آیین تاریخی و دیرین عشایر بختیاری به لحظه آغاز کوچ پاییزه عشایر گفته می‌شود و در آن از ۲ واژه «مال» به معنی آبادی و مجموع سیاه چادرها و «کَنون» به معنای از جا کندن استفاده شده است.

عشایر کوچنده نیمی از سال را در منطقه سردسیر ییلاق و نیمی دیگر را در منطقه گرمسیری قشلاق می‌گذرانند یعنی با سردی هوا آن‌ها در جنوب و با گرمی هوا در شمال هستند.

کوچ ییلاق تقریبا اواسط فروردین‌ماه و کوچ قشلاق اوایل مهرماه انجام می‌شود، مسیر ییلاق و قشلاق حدود ۴۰۰ کیلومتر است که با ماشین و پیاده طی می‌شود، گوسفندان را با کامیون‌های بزرگ و اسباب خانه را با نیسان و خاور جابه‌جا می‌کنند، همچنین پیاده‌ها بین دو‌ هفته تا یک ماه مسیر را طی می‌کنند.

سرزمین‌های که ایل عشایر به آن‌ها کوچ می‌کنند به مناطق ییلاق و قشلاق تقسیم می‌شوند. ییلاق ایل چهار لنگ در ۲ منطقه قرار دارد، یک منطقه ییلاقی در محدوده شهرستان فریدن تا شهرستان دورود و دیگری از شهرستان سمیرم تا لردگان است، بخش قشلاقی آن‌ها نیز در محدوده شهرستان دزفول، شهرستان ایذه و شهرستان رامهرمز قرار دارد.

ییلاق ایل هفت لنگ در محدوده شورآب، تنگه گزی و دامنه‌های زردکوه تا اردل به مرکزیت شهرستان‌های کوهرنگ و چلگرد قرار دارد و برای قشلاق نیز به شهرستان اندیکا و شهرستان مسجد سلیمان می‌روند.

از ایل عشایر بختیاری و فرهنگ و آداب و رسوم خاصشان هرچه بگوییم، کم گفته‌ایم. این مردمان سخت‌کوش، ساکنان سرزمین بختیاری، از اصیل‌ترین وقدیمی‌ترین اقوام ایرانی و همچنین یکی از بزرگترین ایلات ایران محسوب می‌شوند و مهمترین جامعه عشایری ایران را تشکیل می‌دهند.

سرزمین بختیاری بخش‌هایی از ۶ استان چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان، فارس، لرستان و خوزستان را در برمی‌گیرد.

استان چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد، محل سکونت عمده عشایر بختیاری و سرزمین اصلی بختیاری است، هنوز بخش مهمی از ایل‌های بختیاری کوچ‌نشین هستند و قشلاق آنها معمولا بخشی خوزستان و ییلاق آن‌ها معمولا استان چهارمحال و بختیاری است.

گویش ایل بختیاری

زبان ایل بختیاری در زیرمجموعه زبان لُری قرار می‌گیرد. گویش مردم بختیاری تفاوت چندان با زبان مردم لرستان و چهارمحال و بختیاری ندارد با این حال به علت تفاوت‌های جزیی با عنوان گویش لری بختیاری شناخته می‌شود زبان بختیاری از شاخه‌های اصیل زبان پارسی قدیم است که بسیاری از پژوهشگران ریشه آن را در زبان پهلوی باستان می‌دانند.

ایل بختیاری در هنگام کوچ معمولا در مسیر ایل‌راه با گروهی از ایلیاتی‌ها و روستائیان همسایه ارتباط و دادوستد برقرار می‌کنند.

هرچند کوچ عشایر در سال‌های اخیر دستخوش تغییراتی مانند کوچ با خودرو شده، این شیوه اصیل زندگی ایرانی هنوز زنده است و زیبایی‌های خاص خود را دارد، به طوری که بسیاری از شهرنشینان با دیدن عشایر در کنار جاده‌ها به هنگام کوچ، خودروهای خود را متوقف می‌کنند و لحظاتی این زندگی سنتی را تماشا می‌کنند و از آن عکس می‌گیرند.

با توجه به اینکه کوچ ایل بختیاری در عصر معاصر عظمت دوره‌های گذشته را ندارد، بخش قابل توجهی از مردم کوچ‌رو در ایل بختیاری امروزه به زندگی شهری یا روستایی روی آورده و دیگر زندگی عشایری ندارند با این حال همچنان می توان شاهد کوچ بسیار زیبای ایل بختیاری در فصل‌های خاصی از سال بود.

تصرف ایل‌راه‌ها و تغییر شرایط اقلیمی مهم‌ترین علت کوچ زودرس عشایر

با مسدود شدن و تصرف ایل‌راه‌ها و البته بروز خشکسالی در برخی از نواحی کشور، عشایر مجبور به کوچ با ماشین شده‌اند و به همین دلیل زودتر از موعد تعیین شده به مناطق قشلاقی یا ییلاقی خود که هنوز آماده حضور و چرای دام‌های آنان نیست، می‌رسند که در این خصوص جدال عشایر و ماموران منابع طبیعی، خود حکایت دیگری دارد.

کوچ سنتی عشایر به ویژه عشایر بختیاری، علی‌رغم همه سختی‌ها و فراز و نشیب‌های تاریخ چند صدساله خود، بخشی از میراث فرهنگی و شیوه زندگی انسان‌هایی سخت کوش و طبیعت دوست، از مردمان ایران زمین بوده و هست، میراثی که آرام آرام در حال از بین رفتن و منسوخ شدن است

منبع: فارس

جزئیات تازه از گورخُفته‌های اهواز

باستان‌شناسان با بررسی اولیه گورخمره‌هایی که اتفاقی در محله کوروش اهواز پیدا شدند، دریافتند این خمره‌های تدفینی احتمالا «پارتی» و «ساسانی» باشند. در این پروژه، افزون بر روشن شدن وضعیت سه گورخمرۀ آشکارشده توسط بیل مکانیکی، هفت گورخمرۀ دیگر در محدودۀ کارگاه کاوش پیدا شد که در میان آن‌ها یک کودک مشاهده شد.

به گزارش ایسنا، لقمان احمدزاده ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی گورخمره‌های اهواز ـ با اعلام این خبر گفت: در اوایل تیرماه ۱۴۰۱ خورشیدی در پی فعالیت ماشین‌آلات خاکبرداری شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در محدودۀ شمال‌شرقی شهر اهواز (فاز ۴ محلۀ کوروش) در حدود ۱۵۰ متری ساحل سمت چپ رودخانۀ کارون، بخش‌هایی از چند خمرۀ تدفینی (گورخمره) آشکار شد.

این باستان‌شناس افزود: این کشف نادر و اتفاقی، فرصتی استثنایی را پیش آورد که باستان‌شناسان برای نخستین‌بار در اهواز بتوانند بقایای باستان‌شناختی برجای‌­مانده از دوران تاریخی این منطقه را مورد بررسی و پژوهش روشمند قرار دهند. در پی این کشف اتفاقی، برنامۀ نجات‌بخشی این محوطه در دستور کار ادارۀ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان خوزستان و پژوهشکدۀ باستان‌شناسی با همکاری ﻣﺆثر شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب ایران قرار گرفت.

به گفته احمدزاده، این محدوده با توجه به فعالیت‌های گستردۀ استخراج نفت به­ شدت دچار دگرگونی محیطی شده ‌است و بررسی‌های سنجش از دور با استفاده از تصاویر هوایی چند دهۀ گذشته نشان داد که این محدوده از زمین‌های بایر و باغ‌های متروکه‌ای تشکیل شده است که به منظور انجام فعالیت‌های مرتبط با صنعت نفت تغییر کاربری داده شده‌اند و کرت‌بندی باغ‌ها در این تصاویر قدیمی به‌خوبی دیده می‌شود.

سرپرست کاوش باستان‌شناسی این گورخفته‌ها گفت: پیش از آغاز کاوش میدانی، بررسی آرکئوژئوفیزیکی با استفاده از روش مغناطیس‌سنجی در این محدوده با هدف یافتن شواهدی از دیگر گورهای احتمالی و بقایای معماری توسط دکتر کوروش محمدخانی انجام شد و پس از آن یک گروه پژوهشی شامل باستان‌شناسان و مرمتگران در این محوطه مشغول به کاوش شدند.

این باستان‌شناس افزود: در این پروژه، افزون بر روشن شدن وضعیت سه گورخمرۀ آشکارشده توسط بیل مکانیکی، هفت گورخمرۀ دیگر در محدودۀ کارگاه کاوش یافت شد. شواهد دیگر، از جمله تکه‌های خمره‌های سفالی قیراندود و استخوان‌های پراکندۀ انسانی، گویای آن است که تعدادی از خمره‌­ها در فعالیت­‌های عمرانی قبلاً تخریب شده است.

احمدزاده گفت: خمره‌های سفالی از گونۀ اژدری‌شکل هستند که سطح درونی آنها قیراندوده شده است و وضعیت استخوان‌های درون خمره‌ها، نظمی طبیعی و بدون درهم‌ریختگی را نشان می‌دهد. گورخفته‌ها به حالت خوابیده به پشت یا طاق‌باز قرار داده شده‌اند، سر آنها نزدیک به تهِ خمره و کف پاها نزدیک دهانۀ آن قرار دارد.

او ادامه داد: در میان گورخفته‌های یافت‌­شده، یک کودک مشاهده شد که در این نمونه دهانۀ خمره را با یک تکه سفال شکسته‌شده بسته‌اند. روی ساعد اسکلت، شیء آهنی فرسوده­‌ای دیده شد که به احتمال زیاد، بقایای یک دستبند یا النگو بوده است.

این باستان‌شناس افزود: روی لایۀ اندود قیر درون خمره، نقش تار و پود بافت پارچه به خوبی دیده می­‌شود که ممکن است مربوط به بقایای کفن یا بستری برای قرار دادن در زیر سر گورخفته بوده باشد.

احمدزاده با بیان‌ اینکه همراه با روند کاوش، به‌ویژه در جریان پاک­سازی و پیش از آغاز فرآیند انتقال گورخمره‌ها، مستندسازی آنها به صورت سه‌بُعدی به روش تصویرسنجی انجام شده است، اظهار کرد: بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد این خمره‌های تدفینی به دوران تاریخی (پارتی و ساسانی) قابل تاریخ‌گذاری هستند، اما برای تاریخ‌گذاری مطلق باید منتظر نتایج آزمایش‌های سن‌سنجی بقایای استخوانی بود. افزون بر این، نمونه‌هایی از قیرهای به­‌کار­رفته در اندود سطح درونی خمره‌ها به منظور منشأیابی و مقایسه با موارد مشابه در سایر محوطه‌های همزمان، مورد تجزیه‌وتحلیل آزمایشگاهی قرار خواهند گرفت.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی این گورخمره‌ها گفت: پس از پایان کاوش، چهار گورخمره با هدف حفاظت ﻣﺆثر و آماده‌سازی برای نمایش در موزۀ منطقه‌ای اهواز و دیگر موزه‌های استان خوزستان انتخاب شدند. این گورخمره‌ها با تلاش گروه مرمت پروژه، بلوک‌برداری و به آزمایشگاه‌های حفاظت و مرمت ادارۀ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان خوزستان و پایگاه میراث جهانی شوش منتقل شدند.

بیماری‌های گورخفته‌ها شناسایی شد

بنابر گزارش روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌ فرهنگی و گردشگری، مهسا نجفی ـ زیست‌باستان‌شناس ـ نیز در تشریح نتایج اولیۀ مطالعۀ بقایای انسانی با اشاره به اینکه اسکلت‌های انسانی به‌دست‌­آمده از محوطۀ باستانی محلۀ کوروش اهواز به روش «استاندارد بیوکسترا و آبه‌لیکر» مورد مطالعۀ اولیۀ قرار گرفت، افزود: در این روش بر پایۀ مشاهدات چشمی، تخمین سن، تعیین جنسیت و تشخیص بیماری‌ها مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گیرد.

او گفت: پس از انجام بررسی در محل و گردآوری حداکثر اطلاعات ممکن، ادامۀ این پژوهش به پس از انتقال گورخمره‌ها به آزمایشگاه حفاظت و مرمت و تثبیت یافته‌ها موکول شد.

نجفی با بیان اینکه نتیجۀ مطالعات جنسیت و سن نشان می‌دهد که زنان، مردان و کودکان نابالغ به یک نسبت در این گورستان به خاک سپرده شده‌اند، اظهار کرد: از میان مهم­ترین موارد شناسایی‌شده در بقایا، می‌توان به وجود هیپوپلازی (رشد ناقص) مینای دندان اشاره کرد که ناشی از الگوی نامناسب رژیم غذایی و استرس ناشی از بیماری است. همچنین، ساییدگی و پوسیدگی برخی از دندان‌ها را نیز می‌توان از موارد آشکارشده در بررسی آنها برشمرد.

این زیست‌باستان‌شناس ادامه داد: رویش غیرطبیعی استخوان اسفنجی در کاسۀ چشم برخی از گورخفته‌ها مشاهده شد که ممکن است ناشی از کمبود آهن در رژیم غذایی، دفع مواد مغذی به واسطۀ بیماری‌های دستگاه گوارش، کم‌خونی ناشی از ویتامین ب ۱۲، رژیم غذایی نامناسب مادر و ترکیب عفونت در نوزاد، عوارض طبیعی عفونت و علت‌های دیگری از این دست باشد.

نجفی با اشاره به اینکه تغییر رنگ استخوان‌ها و تعدادی از دندان‌ها نیز در اثر مجاورت با قیر، از شایع‌ترین تغییرات پس از مرگ در میان این بقایای استخوانی است، گفت: علاوه‌بر مشاهدات اولیه، نمونه‌برداری از بقایای استخوانی و خاک فضای اندام داخلی برخی از گورخفته‌ها برای آزمایش‌های ژنتیک‌باستان‌شناسی و تاریخ‌گذاری مطلق انجام شده است.

تلاش برای ثبت ایذه به عنوان شهر ملی گلیم بافی

در حال حاضر در کنار چوقا بافی، گیوه، میناکاری، سفال و.. یکی از شناخته شده‌ترین صنایع رایج در شهرستان ایذه، گلیم بافی است.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما استان خوزستان ، هنرمندان گلیم باف شهرستان ایذه با کمک مسئولان در تلاش هستند تا ایذه به عنوان شهر ملی گلیم بافی در کشور ثبت شود.

پرونده شهر ملی گلیم بافی شهرستان ایذه تشکیل شده است و پیش از این پنج شهر اهواز، دزفول، شوشتر، رفیع و اندیکا در لیست شهر‌های ملی صنایع دستی کشور به ثبت رسیده اند.

استان خوزستان به واسطه پیشینه تاریخی و هنر‌های سنتی و صنایع دستی رایج در آن این قابلیت را دارد که شهر‌ها و روستا‌های بیشتری را به عنوان شهر یا روستای ملی معرفی کند .

زنان و دختران هنرمند بختیاری، از دیرباز در کنار زندگی ایلی و کوچ هر ساله و با الهام از نقوش رایج در طبیعت به بافت انواع لباس‌های محلی و قالی، قالیچه و گلیم می‌پرداختند. هم اکنون در مناطق مختلفی از جغرافیای ایلی بختیاری‌ها گلیم بافی رایج است و شهر‌های ایذه و اندیکا از جمله مراکز مهم این رشته به شمار می‌آیند.

برای دیدن گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید

فراخوان نخستین سالانه عکس مدیریت مرکز اسناد و موزه‌های صنعت نفت

مدیریت مرکز اسناد و موزه‌های صنعت نفت با مشارکت روابط عمومی شرکت ملی نفت ایران نخستین سالانه عکس را

با موضوع «عکاسی از موزه‌های صنعت نفت» (موبایل و دوربین) برگزار می‌کند.

این رویداد فرصت مغتنمی برای عموم مردم است تا ضمن بازدید و عکاسی از بخش‌های مختلف نمایشگاه و موزه‌های تخصصی

هشت‌گانه صنعت نفت در شهرهای تهران، آبادان،کرمان، مسجدسلیمان، سبزوار و محمودآباد (مازندران) با تاریخ 115 ساله نفت ایران آشنا شوند.

شرایط برگزاری رویداد:

شرکت برای عموم آزاد است

ارسال حداکثر 5 فریم عکس از سوی شرکت‌کنندگان

ارسال عکس با بالاترین کیفیت در فرمت JPG

عکس‌ها کمتر از 2 هزار پیکسل نباشد

ارسال نام و نام‌خانوادگی شرکت‌کننده، عنوان (موزه عکاسی شده) و اطلاعات تماس

ایمیل برای ارسال عکس: petromuseum@nioc.ir

مهلت ارسال: تا پایان آذرماه 1402

هیئت داوران: علیرضا شکاری، سید حسن حسینی، مجتبی محسنی

اعلام برگزیدگان و اهدای جوایز: 24 اسفندماه 1402

دبیرخانه رویداد: خيابان سهروردی شمالی، انتهای خيابان خرمشهر بين خيابان صابونچی و قنبرزاده، پلاک 214 طبقه اول مدیریت مرکز اسناد و موزه‌های صنعت نفت

علاقه‌مندان برای اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره 88518601 تماس بگیرند.

اسامی نمایشگاه و موزه‌های تخصصی صنعت نفت ایران:

چاه شماره یک مسجد سلیمان: استان خوزستان، مسجد سلیمان، خیابان نفت 2، جنب شهرداری و شورای شهر مسجد سلیمان

موزه نفت سبزوار: استان خراسان رضوی، شهرستان سبزوار، میدان دکتر شریعتی، بلوار بهار، جنب شمالی میدان فاطمی، پلاک 128

موزه بنزین‌خانه آبادان: استان خوزستان، آبادان، پارک شهرداری، جنب پمپ بنزین، روبه‌روی شورای اسلامی شهر

موزه کارآموزان آبادان: استان خوزستان، آبادان، موزه کارآموزان، روبروی استادیوم تختی

پمپ بنزین دروازه دولت: استان تهران، تهران، تقاطع خيابان انقلاب اسلامي و سعدي شمالي، نبش كوچه فيات

باغ موزه نفت کرمان: استان کرمان، کرمان، خیابان شهدا (زریسف)، کوچه شهدای 17، انتهای کوچه، موزه نفت‌سوزهای ایران

موزه میراث صنعت‌ نفت محمودآباد: استان مازندران، شهرستان محمودآباد، کیلومتر 5 شهرستان نور، مجتمع ورزشی و آموزشی نفت محمودآباد

نمایشگاه دائمی مرکز اسناد و موزه‌ها‌ی صنعت نفت تهران: خیابان سهروری شمالی، انتهای خیابان خرمشهر بین خیابان صابونچی و قنبرزاده، پلاک 214، طبقه اول

طرح مدیریت مقصد و بازدید در پایگاه چغازنبیل تهیه شد

مدیر پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه با اشاره به تهیه طرحی به نام مدیریت مقصد و بازدید در پایگاه چغازنبیل گفت: در این طرح تمام نقاط با قابلیت سرمایه گذاری و ورود بخش خصوصی و دولتی شناسایی شده است.

عاطفه رشنویی دوشنبه در گفت‌ و گو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: این طرح در حال ارزیابی است و با طی کردن مراتب اداری به عنوان یک طرح بالادستی به مجموعه پایگاه چغازنبیل کمک می‌کند.

وی با اشاره به اینکه مسیرهای دسترسی و زیرساخت‌های مورد نیاز بر اساس طرح مصوب اصلاح می شود افزود: این موضوع به هم‌افزایی دستگاه‌های مرتبط با گردشگری در سطح استان نیاز دارد که امید است با تشکیل قرارگاه گردشگری به دستور استاندار محقق شود.

رشنویی ادامه داد: هم افزایی بین مسئولین استانی برای ارتقای زیر ساخت‌های گردشگری ضروری است تا به سمت توسعه پایدار گردشگری و اقتصادی حرکت کنیم.

مدیر پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه با اشاره به ثبت چغازنبیل در فهرست آثار جهانی گفت: این اثر تاریخی به واسطه فاکتورهای تاریخی و طبیعی پیرامون مانند میراث جهانی شوش و شوشتر یا حتی رودخانه دز، میراث صنعتی، کشاورزی و مردم شناسی ، به عنوان عنصری در دعوت گردشگر خاص نقش دارد.

وی اضافه کرد: نخستین گام تعهدات میراث جهانی، حفاظت، نگهداری و انتقال آن به نسل‌های آینده بدون دخل و تصرف است که این موضوع به نحو احسن در چغازنبیل محقق شده است.

رشنویی با اشاره معرفی چغازنبیل به عنوان یک مقصد سفر در دنیا به عنوان وجهه دوم میراث جهانی اشاره کرد و گفت: تحقق این موضوع مستلزم فراهم شدن یک سری زیر ساخت‌ها است و باید به استانداردهای جهانی دست پیدا کنیم.

مدیر پایگاه میراث‌جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه توضیح داد: تفسیر و ارایه به روز در سایت چغازنبیل یا موزه هفت تپه از طریق فضای مجازی، صدا و سیما و بیلبوردهای تبلیغاتی از جمله اقداماتی است که ظرفیت‌ها و ارزش‌های جهانی برجسته و روش‌های بازدید از چغازنبیل را برای مردم به اشتراک می‌گذارد.

وی با تاکید بر اینکه اولویت کاربر حفاظت مستمر از مجموعه چغازنبیل است ادامه داد: با همکاری بین دستگاهی چالش‌های حوزه حفاظت در حال رفع، اقدام و انجام است.

رشنویی تصریح کرد: میراث فرهنگی برای فراهم کردن تمام زیر ساخت‌های گردشگری مورد نیاز چغازنبیل در مسیر دسترسی، اقامتگاه و خدمات رفاهی، نیاز به فعالیت بین بخشی و سرمایه گذاری‌های بخش خصوصی دارد.

مدیر پایگاه چغازنبیل وهفت تپه ادامه داد: به علت نزدیکی چغازبیل به بیشه دز، به عنوان یک منطقه حفاظت شده، مقصد گردشگران میراث طبیعی و پرنده‌نگر محسوب می‌شود و با ایجاد رابطه گردشگری تاریخی و طبیعی سبب بازدید بیشتر مسافران خواهد شد.

وی گفت: در ۶ ماه نخست سال جاری، ۲۴ هزار نفر از چغازنبیل نخستین اثر باستانی ثبت جهانی شده ایران بازدید کردند.

به گزارش ایرنا زیگورات چغازنبیل نیز نخستین اثر باستانی ثبت جهانی شده ایران است که در فاصله ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شوش و ۲۰ کیلومتری هفت تپه در شمال خوزستان واقع است

سخنرانی فرشید خدادادیان در جمع ارامنه ی تهران؛
تجربه های زیسته در شرکت-شهرهای نفتی، الگویی مناسب برای ترویج صلح

رونمایی از کتاب گفتگو محور؛ "ارامنه و صنعت نفت، تاریخ شفاهی همزیستی مسالمت آمیز در شرکت-شهرهای نفتی" در تهران برگزار شد.
فرشید خدادادیان، مولف کتاب در این مراسم که در جمع ارامنه ی تهران و در سالن اجتماعات انجمن دانش آموختگان دانشگاهی ارامنه برگزار شد، گفت؛ تجربیات زیستِ انسانی از اقوام و ادیان مختلف در شرکت-شهرهای نفتی ایران می تواند الگویی مناسب برای"صلح"در جهان باشد.آن هم در شرایطی که جهانِ امروز، بیش از هر زمان دیگر به الگوهایی برای ترویج"صلح"و همزیستی مسالمت آمیزِ ادیان و اقوام نیاز دارد.
خدادادیان، در ابتدای سخنان خود، ضمن تشکر از بانیان جلسه؛ انجمن های مهندسان و معماران ارامنه، انجمن نویسندگان ارامنه و انجمن دانش آموختگان و دانشگاهیان ارامنه ایران و دفتر"ایکوم"در ایران، با اشاره به اکتشاف نفت در مسجد سلیمان و تاسیس پالایشگاه و اسکله صادراتی نفت در آبادان، ایجاد شرکت-شهرهای نفتی در این دو نقطه را آغاز تمدن و فرهنگ نفتی در ایران و خاورمیانه عنوان کرده و افزود؛ تمدن نفتی Petro Civilization به وجود آمده در این حوزه، منحصر بفرد و بدیع بود و سازوکار خاصی را می طلبید و به همین دلیل نخستین تمرین های همزیستی اقوام و ادیان مختلف در این شهرهای نفتی صورت پذیرفت.
این پژوهشگر تاریخ نفت افزود؛ تمدن نفتی مذکور به مرور از معماری تا خدمات، آموزش، ورزش و هنر و فضاسازی شهری، فرهنگ نفتیPetro Culture خاصی را نیز ایجاد نمود که در نوع خود و در سطح جهان کم نظیر بود.وقتی ما از عنوان شرکت-شهرCompany-City برای اشاره به یک کلونی انسانی صحبت می کنیم، به طور طبیعی منظورمان افراد و کسانی هستند که برای فعالیت در یک فعالیت صنعتی خاص و اهداف یک کمپانی گردهم جمع شده اند و بدین ترتیب تنوع قومی، مذهبی، دینی و حتی ملی Nationalityدر آن طبیعی و پذیرفته شده است.
خدادادیان، این تنوع قومی و مذهبی را زمینه ساز زیستی توام با پذیرش تفاوت ها و احترام به باورهای متفاوت دانست که در مسجد سلیمان و آبادان شکل گرفت و همزیستی مسالمت آمیز ارامنه با دیگر اقوام و باورمندان به دیگر ادیان، از مصادیق آن است.
مولف کتاب ارامنه و صنعت نفت با اشاره به خاطره کودکی خود از موضوع"نان ارمنی"در یک محله ی کارگری در مسجد سلیمان، به معرفی مطلع کتاب تحت عنوان؛ "ارامنه در ایرانشهر" پرداخت و گفت؛ این بخش را که چکیده ی یک تحقیق دوران دانشجویی با راهنمایی استاد بزرگوارم دکتر علاالدین آذری دمیرچی است و سال۱۳۸۴ در دو شماره متوالی از روزنامه شرق نیز منتشر شده بود را از این جهت برای مطلع کتاب انتخاب کردم تا خواننده متوجه این مهم بشود که پیشینه ی تاریخی و حتی باستانی ارامنه در ایرانشهر، بسیار مستند و غیر قابل انکار است.
وی در ادامه به معرفی بخش های مختلف کتاب، شامل؛ مصاحبه های تاریخ شفاهی با خاچیک نوراویان و همسرش راچیک، سارو منصوریان و امیل سوازیان و همچنین ناداستان منتشر شده در کتاب با عنوان؛ "کریسمس پشت لین هفت بی بیان" پرداخت و گفت؛ از مصاحبه شوندگان و دیگر ساکنان شرکت-شهرهای نفتی، جز مهر و صفا و صمیمیت بین ارامنه و دیگر شهروندان این شهرها نشنیدم.مهر و دوستی که گاه به ایجاد روابط عاطفی و عاشقانه نیز منجر می شد و ناداستان منتشر شده در کتاب در حقیق یک تجربه زیسته از یک شهروند دیگر ارمنی در این زمینه است.
فرشید خدادادیان که دانش آموخته دوره تخصصی(وبینار) حل منازعه و حقوق اقوام و اقلیت های قومی و دینی از دانشگاه جورج میسون است، با اشاره به ساخت ابنیه مذهبی و انجام مناسک مسلمانان و مسیحیان در کنار یکدیگر در آبادان و آرامستان های مجاور ارامنه و مسلمانان در "نفتون" مسجد سلیمان، خاطر نشان کرد؛ اگر در طول تاریخ و از جنگ های صلیبی تا جنگ های دینی امروز در جهان، شاهد قتل و غارت و کشتن کودکان و افراد بیگناه و غیرنظامی در نقاط مختلف دنیا و به نام"دین"هستیم، تجربیات هم زیستی مسالمت آمیز اقوام و ادیان در شرکت-شهرهای نفتی، شاهد و سند این ادعاست که می توان متفاوت بود و باورهای متفاوت عقیدتی داشت، اما دشمن هم نبود و با ریختن خون یکدیگر به بهشت نرفت!
عضو موسس انجمن میراث صنعتی و تاریخ شفاهی ایران افزود؛ بررسی میراث صنعتی نفت و تاریخ شفاهی کارکنان، مدیران و شهروندان شرکت-شهرهای نفتی نشان می دهد که ارامنه در جلوه های دیگری همچون؛ موسیقی و هنر و همچنین ورزش نیز بر جامعه پیرامونی خود تاثیرات مثبت و سازنده ای داشته اند.
مولف کتاب ارامنه و صنعت نفت، همچنین به موضوع؛ "ادبیات نفتی" نیز اشاره کرد و با اشاره به آثار افرادی همچون خانم زویا پیرزاد، از ارامنه آبادان و قباد آذرآیین، اردشیر صالح پور، سید علی صالحی، هرمز علیپور و دیگر نویسندگان و شاعران حوزه ادبیات نفتی از مسجد سلیمان و جنوب، بعنوان نمونه به دفتر شعر؛ "مکاشفه در باغ سوکیاس" سروده های زنده یاد یارمحمد اسدپور، شاعر مسجدسلیمانی اشاره کرد که نتیجه الهامات شعری شاعر در باغی منسوب به یک ارمنی سرشناس در مناطق نفت خیز ایران بوده است.
خدادادیان در پایان سخنرانی خود، ضمن تشکر مجدد از بانیان و برگزار کنندگان نشست، ابراز امیدواری کرد اراده ای برای توجه به این تجربه های موفق هم زیستی مسالمت آمیز اقوام و ادیان در کشور و در تمامی جهان وجود داشته باشد و تاکید کرد؛ تجربه های زیسته افراد از اقوام و ادیان مختلف در شرکت-شهرهای نفتی، الگویی مناسب برای ترویج صلح در سطح جهان است.
در نشست رونمایی و معرفی کتاب ارامنه و صنعت نفت که در سالن اجتماعات انجمن دانش آموختگان ارامنه برگزار گردید، سخنرانان دیگری نیز نقطه نظرات خود در مورد کتاب و موضوع زندگی ارامنه در ایران را ارائه و همچنین هنرمندان ارمنی به ارائه و اجرای قطعاتی از موسیقی کلاسیک ایرانی و ارمنی پرداختند.
پخش پیام ویدیویی خانم ژانت منصوریان، همسر زنده یاد"سارو منصوریان" که در زمان حیات از جمله مصاحبه شوندگان بوده و متن گفتگویش در کتاب منتشر گردیده نیز از دیگر بخش های این برنامه بود که با استقبال باشندگان مواجه شد.
پس از آن و با حضور نویسندگان و فعالان فرهنگی از جمله؛ منوچهر یاوری، سیروس باور، قباد آذرآیین، شاه رخ باور،احمد محیط طباطبایی، دکتر مارکاریان و دکتر هوسپیان مراسم رونمایی از کتاب انجام گردید.
کتاب ارامنه و صنعت نفت، تاریخ شفاهی هم زیستی مسالمت آمیز در شرکت-شهرهای نفتی ایران را انتشارات برسم به بازار کتاب ارائه نموده و علاقه مندان می توانند از طریق وب سایت این انتشارات، کتاب را سفارش دهند.

برای نخستین بار در ایران؛
غرفه «گردشگری صنعتی کودک» CIT در اهواز برگزار گردید

به همت مهندس عبدالله سعیدی اصg عضو انجمن «میراث صنعتی و تاریخ شفاهی ایران» و با همکاری شرکت ملی حفاری ایران و اتاق بازرگانی اهواز، نخستین غرفه نمایشگاهی و معرفی توصیفی «گردشگری صنعتی کودک» CIT مخفف Child Industrial Tourism به منظور آشنایی کودکان و خانواده ها با موضوع و مفهوم «میراث صنعتی» و «گردشگری صنعتی» در جشنواره اتاق بازرگانی اهواز برگزار گردید.
در این جشنواره که در تاریخ سه شنبه، دوم آبان ماه ۱۴۰۲ افتتاح و برگزار شد،با نمایش ماکت ها، بروشورها و کتاب ها و بنرهای مرتبط با میراث صنعتی نفت، بازدید کنندگان با مفاهیم صنعتی نفت و گاز کشور آشنا شدند.
کودکان و نوجوانان بازدیدکننده از این نمایشگاه به همراه والدین شان، توسط مهندس سعیدی اصل و همکاران ضمن آشنایی کوتاه با مفاهیم زمین شناسی نفت و ساختار و طبقات و لایه های نفتی و گازی در خشکی و دریا و عملیات اکتشاف نفت، با فرایندهای حفاری در خشکی و دریا و تولید و بهره برداری از منابع نفتی و گازی آشنا شدند.
اشاره به تاریخچه و میراث صنعتی نفت در ایران، از جمله معرفی نخستین چاه نفت ایران و خاورمیانه در مسجدسلیمان با ارائه ماکت توصیفی به بازدیدکنندگان از بخش های پر بازدید این نمایشگاه بود و با بیانی ساده و قابل فهم برای کودکان و نوجوانان میراث صنعتی نفت ایران معرفی گردید.
عضو انجمن میراث صنعتی و تاریخ شفاهی ایران در خصوص برگزاری نمایشگاه مذکور به خبرنگاران گفت؛ مدت نزدیک به دو سال است که در حوزه گردشگری صنعتی کودک مشغول به مطالعه و تحقیق هستم و ضمن اشتغال در بخش پژوهش شرکت ملی حفاری تلاش نمودم با شرکت در دوره های تخصصی گردشگری و اخذ کارت و مجوز راهنمای گردشگری و تور گردانی از نظر تخصصی نیز خود را تقویت نمایم تا بهتر بتوانم به حوزه گردشگری صنعتی کودک بپردازم.
مهندس سعیدی افزود؛ برای شرکت در این نمایشگاه نیز از چندماه پیش با مسئولین محترم اتاق اهواز و مدیران محترم شرکت ملی حفاری رایزنی و گفتگو داشتم و با لطف و همکاری ایشان توانستیم در این نمایشگاه و برای نخستین بار در ایران، در مورد مفهوم میراث صنعتی و گردشگری صنعتی و همچنین حوزه حساس و تخصصی گردشگری صنعتی کودک CIT با خانواده ها و کودکان و نوجوانان بازدیدکننده گفتگو کنیم.
این کارشناس حوزه گردشگری صنعتی کودک خاطرنشان کرد؛ خوشبختانه در این زمینه جلسه خوبی نیز با دبیر انجمن میراث صنعتی و تاریخ شفاهی ایران، آقای فرشید خدادادیان داشتم و ایشان نیز بعنوان عضو پیوسته انجمن جهانی حفاظت از میراث صنعتیTICCIH در طراحی مفهومی نمایشگاه بر اساس معیارهای TICCIH کمک شایانی داشتند.
«گردشگری صنعتی کودک»، حوزه فعالیت و ظرفیتی مهم در موضوع «میراث صنعتی» محسوب می شود و فعالان این حوزه بر اساس متدهای «بازی های آموزش محور» و روانشناسی کودک به ارائه خدمات توریستی به کودکان و نوجوانان به دو شکل؛ همراه با خانواده، یا گروه ها و تورهای دانش آموزی می پردازند.
ایجاد جذابیت های دیداری و شنیداری از فرایندهای تکنیکال، سخت و به ظاهر خشن صنعتی برای کودکان و نوجوانان در عین رعایت مسائل ایمنی و HSE یکی دیگر از بخش های فعالیت در این حوزه تخصصی است.
در نمایشگاه گردشگری صنعتی کودک در اهواز، علاوه بر کودکان و نوجوانان مراجعه کننده، بزرگسالان حاضر در جشنواره از اقوام‌ مختلف نیز مشتاقانه از غرفه نمایشگاهی بازدید و جویای راه اندازی تورهای گردشگری صنعتی کودک توسط مهندس سعیدی اصل و همکارانش بودند.
مهندس سعیدی اصل در پایان برگزاری این نمایشگاه از آقایان؛ امانی، رئیس اتاق بازرگانی اهواز، نجفیان؛رئیس اتاق بین المللی جوانان تهران، شرفی؛ رئیس کمیسیون گردشگری اتاق اهواز و همکارانشان تشکر و با اشاره به حسن نظر مدیریت و معاونین و روابط‌عمومی شرکت ملی حفاری ایران، برگزاری این نمایشگاه تخصصی را بدون همکاری ایشان ناممکن دانست.
این نمایشگاه در مرحله بعدی و پس از انجام هماهنگی های لازم، در مجتمع آموزشی شهدای ملی حفاری در اهواز برای دانش آموزان آن مجتمع آموزشی برگزار و پس از هماهنگی با سایر مدارس و مهد کودک های سطح شهر اهواز و به مرور، پس از فراهم شدن مقدمات لازم، نخستین تورهای گردشگری صنعتی کودک در اهواز، پایتخت صنعت نفت کشور آغاز خواهد شد.