خوزتوریسم

کینو بام خوزستان

کوه کِی‌نو با ارتفاع ۳٬۷۱۰ متر از سطح دریا از ارتفاعات زاگرس و در میانه‌ی خوزستان و چهارمحال و بختیاری قرار دارد.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خوزستان ، کوه کینو محل ییلاق همه عشایر دامدار استان‌های همجوار خود است و در بیشتر اوقات سال، پوشیده از برف است.دریاچه‌ی تمی نیز که از آب برف پر می‌شود در پای همین کوه قرار دارد.

بخش چلو در میان کوه‌های سربه فلک کشیده کینو قرار گرفته و برخی از ارتفاعات این بخش هر ساله در نیمه دوم آبان ماه با برف پاییزی سفید پوش می‌شود دیگر ارتفاعات بخش چلو از جمله کوه جاوی، منار، لیله، کوه سفید، تاراز و دلا نیز از اواخر فصل پاییز تا اوایل فصل بهار سفید پوش هستند.

اندیکا با سه بخش مرکزی، چلو و آبژدان درشمال شرق خوزستان قرار دارد .

"ابشار تله زنگ"، مقصدی بی نظیر برای عاشقان طبیعت +عکس

سفر امروز ما به استان خوزستان و نزدیکی‌های شهر دزفول است. جایی که از آن دیدن می‌کنیم آبشار تله​زنگ یا همان آبشار شوی است؛ یکی از زیبا‌ترین آبشار‌های ایران که حدود 80 متر ارتفاع و 70 متر هم عرض دارد.

برای رسیدن به آبشار دو راه ریلی و جاده ماشین​رو وجود دارد. مسیر ریلی، ایستگاه تله زنگ در مسیر دورود به اندیمشک است. اگر مبدأ حرکت شما تهران باشد و با قطار قصد طی مسیر را داشته باشید، باید قطار عادی تهران- اهواز را سوار شوید. ایستگاه تله زنگ سه ساعت پس از ایستگاه دورود خواهد بود. اما مسیر ماشین​رو از شهر دزفول شروع می‌شود.
این مسیر از سمت منطقه سردشت دزفول و پیر چل به آبشار منتهی می‌شود. باید از دزفول به سمت منطقه شهیون بروید. در5 کیلومتری منطقه‌ای به نان پیر یا گوشه، مسیری ماشین​رو وجود دارد که تا نزدیکی آبشار می‌رود. از محل توقف خودرو تا خود آبشار 2 ساعت کوهنوردی و پیاده‌روی ساده منتظر شما خواهد بود. به تازگی از جاده دزفول به روستای پامنار تا پشت آبشار ۳۵ کیلومتر جاده خاکی باز شده است که با یک ساعت پیاده‌روی به آبشار می‌رسند.
آبشار شوی فوق‌العاده زیباست اما آنچه این سفر را برای شما دلپذیرتر و به یادماندنی‌تر می‌کند سختی و مشکلات راه است. اگر قصد سفر به آبشار را دارید پیشاپیش خود را برای یک سفر چندروزه با مسائل شیرین و تلخ پیش‌بینی نشده آمده کنید.اگر با قطار می‌خواهید خود رابه آبشار برسانید بد نیست که بدانید قطار قبل از رسیدن به تله زنگ در ایستگاه‌‌های متعددی توقف می‌کند. مهم‌ترین آنها ایستگاه‌‌های بیشه، سپیددشت، چم سنگر، کشور، تنگ هفت و تنگ پنج است.
این مسیر خصوصاً در فصل بهار فوق‌العاده زیباست. وقتی به سمت جنوب می‌روید، ارتفاعات معروف اشترانکوه را در سمت چپ خود خواهید دید. تونل‌‌های طویل و متعدد از خصوصیات دیگر این مسیر است. توصیه می‌شود مقدار زیادی از وقت خود را در کنار پنجره قطار بگذرانید. برای آنهایی که این مسیر را در روز طی نکرده‌اند، طبیعت زیبا و پرصلابت زاگرس به یاد ماندنی است.
قطار در کنار رودخانه خروشان سزار به جنوب می‌رود. سزار هرچه بیشتر می‌رود پرآب‌تر و سهمگین‌تر می‌شود؛ چراکه از هر دره، چشمه، رودخانه یا آبشاری به سزار افزوده می‌شود.معمولاً قطار‌های عادی ساعت 1:30 صبح به ایستگاه تله زنگ می‌رسند. بنابراین بهتر است شب را در مسجدی که در کنار ایستگاه راه آهن است سپری کنید.

بهترین زمان حرکت به سمت آبشار هم یکی دو ساعت قبل از طلوع خورشید است. چون با توجه به گرمای منطقه، بخشی از مسیر را به دور از تابش اشعه خورشید طی خواهید کرد.برای رسیدن به آبشار 4 تا 5 ساعت در راه خواهید بود. مسیر از سمت راست ایستگاه شروع می‌شود. ادامه مسیر در مجاور یک رودخانه به روستایی با دو خانوار منتهی می‌شود. بعد از این روستا، روستای سرسبز شوی قرار دارد. قبل از رسیدن به روستا لازم است از عرض رودخانه عبور کنید.
در مواقع کم​آبی به راحتی می‌شود از رودخانه عبور کرد. هنگام پر آبی لازم است به آب بزنید. به خاطر داشته باشید هرچه به تنگه نزدیکتر شوید امکان عبور از رودخانه کمتر و خطرات آن بیشتر خواهد شد.اگر هوا رو به تاریکی می‌رود، می‌توانید شب را در منزل یکی از روستائیان سپری کنید. از روستای شوی امتداد جوی آب را در پیش گیرید تا به تنگه برسید.
بخش خطرناک سفر در این منطقه است که جهت تسهیل در عبور و مرور بخشی از کوه را سیم بکسل بسته‌اند تا جهت حمایت از آن استفاده کنید. از این مکان حدود یک ساعت و نیم تا آبشار فاصله است. هنگامی که به روستای شوی رسیدید، نیازی به عبور از رودخانه و نهایتاً سیم بکسل نیست. می‌توانید مسیر خود را ادامه داده و از کوه سربه فلک کشیده مقابلتان صعود کنید
این سربالایی راه شما را از نظر مسافت دور خواهد کرد اما مسیری است که عشایر برای جابه‌جایی احشام خود از آن استفاده می‌کنند. بنابراین خطر آن بسیار کمتر است. نکته‌ای که می‌بایست به آن دقت کرد این است که در مجاورت آبشار معمولاً رطوبت آبشار باعث اذیت افراد می​شود و در کنار رودخانه نیز می‌بایست فاصله در حدی باشد که صدای آب خیلی آزاردهنده نباشد.آبشار تله زنگ به علت واقع شدن در ابتدای استان خوزستان از آب و هوای گرم برخوردار است.
از این رو بهترین زمان بازدید از آن 15 اسفند تا اواخر فروردین است. بعد از این مدت فصل گرمای منطقه فرا می‌رسد.اما به خود آبشار که بخواهیم بپردازیم باید گفت پوشش گیاهی اطراف آبشار مشتمل بر درختان بید، انجیر، مو،زبان گنجشک، افرا، کیکم و بلوط است. تله زنگ از سطح دریا حدود 450 متر ارتفاع دارد. اما ارتفاع بالای آبشار 846 متر است. نام کوهی که آبشار از فراز آن به پائین می‌ریزد، چورویک است. البته برخی به اشتباه آن را چهل و یک تلفظ می‌کنند.

در پائین بخش عمودی آبشار، آب به‌صورت پله پله تا کف رودخانه جریان دارد. این بخش پوشیده از خزه است. برای رسیدن به زیر آبشار لازم است دو بار از عرض رودخانه عبور کنید. اگر وقت کافی دارید، برای دقایقی هم شده به زیر آبشار بروید. لذتِ رسیدن به زیر آبشار، صدای مهیب آبی که از بالای سر روی شما می‌ریزد، وزش باد و مناظر زیبای روبه‌رو دریچه جدیدی از لذت طبیعت گردی را به روی شما باز خواهد کرد. برای این کار حتماً با افراد باتجربه همراه شوید.

حدود 40 دقیقه بالاتر از آبشار اول، آبشار دیگری قرار دارد که به آبشار دوم شوی معروف است. میزان آب این آبشار نیز بسیار متغیر است. نزدیک این آبشار حوضچه‌‌های متعددی برای آب​تنی وجود دارد. در کنار آبشار دوم (در مواقع کم آبی) جا برای اطراق وجود دارد.

آشنایی با شهر تاریخی قلعه تل - خوزستان

همشهری آنلاین - محمد ملاحسینی: شهر تاریخی قلعه‌تُل یکی از شهرهای لرنشین استان خوزستان است و در بخش مرکزی شهرستان باغ‌ملک قرار دارد.

این شهر از قدیم مرکز دهستان قلعه تل و محل آمد و رفت ساکنان اطراف و تأمین خدمات اولیه روستاهای این دهستان بوده‌است.

سکونت در شهر قلعه تل با استناد آثار تاریخی بدست آمده در نشستگاه آن به گذشته‌ای بسیار دور در دوره حاکمیت پادشاهی عیلام باز می‌گردد.

این پادشاهی که در حدود ۵۰۰۰ سال پیش در پهنه‌ای از جنوب غرب و غرب ایران کنونی وجود داشت از چندین شهر و ناحیه مهم تشکیل می‌شد که معروف‌ترین آنها آنزان یا آنشان بود که گمان بر این است منطبق بر منطقه اطراف شهر ایذه کنونی است.

اهمیت این شهر و نزدیکی شهر کنونی قلعه‌تل با آن و نیز احتمال عبور کاروان‌های بین شهر آنزان و شوش از مسیر میانکوهی منطبق بر دشت قلعه تل بر احتمال رونق حیات این شهر در روزگار عیلامیان می‌افزاید.

از آثار عیلامی کشف شده در این شهر، دو سنگ بزرگ است که سال‌ها پیش هنگام حفر زمین برای ساخت و ساز، از زمین بیرون آورده شدند.

یکی از این سنگ‌ها پایه ستون و دیگری سنگی منقوش به پیکره چهار نفر است که دو نفر روبروی دو نفر دیگر دست به سینه ایستاده‌اند.

گذشته از این وجود منابع آب و خاک مناسب برای کشاورزی و مراتع وسیع و غنی در کوه‌های اطراف قلعه تل، وجود جمعیت یکجانشین و کوچ‌نشین در این منطقه را محتمل می‌سازد.

علاوه بر سابقه حیات دیرین در قلعه‌تل که عمدتاً با هاله‌ای از ابهام همراه است، بخش دیگری از سابقه حیات شهر قلعه تل که از آن زمان تا کنون استمرار دارد، به دوره قاجاریه و اندکی قبل از آن باز می‌گردد.

این حیات دارای نماینده‌ای پابرجاست که روی تپه‌ای مشرف به دشت و رودخانه جاری در پای آن به شکل قلعه‌ای پر هیبت ولی رنگ و رو باخته خود نمایی می‌کند. این قلعه توسط محمد تقی خان بختیاری ساخته شد.

از این قلعه برای فرماندهی قشون استفاده می‌شد. وصف این قلعه و حیات اجتماعی درون و بیرون آن که نشانی از سکونت در این شهر را به همراه دارد، در سفرنامه سر هنری لایارد (شهروند انگلیسی) آمده‌است. در این سفرنامه تنها اشاره اندکی به جمعیت ساکن در خارج قلعه که باید افراد غیر مرتبط با خاندان خان باشند، شد.

شهر قلعه‌تل نخست در اطراف تپه‌ای بنا شده که زیر بنای قلعه موجود شهر است. این قلعه بر روی تپه‌ای طبیعی قرار دارد که بر اساس گفته‌ها بخشی از ارتفاع آن بصورت مصنوعی ایجاد شده‌است.

قلعه دارای چهار برج و به شکل مربع ساخته شده و در یکی از زاویه‌های آن یک عمارت چهار ضلعی احداث شده بود که در طبقه فوقانی آن "لامردون" و یا مهمان خانه قرار داشت. در طبقه تحتانی راهرو مسقف طویلی این ساختمان را به محوطه مرکزی قلعه متصل می‌ساخت. قلعه دارای دو حیاط بود که قسمت بیرونی جهت میهمانان و مستخدمین و گارد محافظ و قسمت داخلی مخصوص خانواده خان شامل خانواده محمد تقی خان و برادرش آکلب‌علی بود.

قلعه بلندترین نقطه و گویاترین نشانه شهر برای تازه‌واردان به شهر یا مسافرانی است که از مسیر ارتباطی اهواز به اصفهان عبور می‌کنند. در پای این قلعه رودخانه‌ای وجود دارد که آب چشمه‌هایی را به رودخانه گلال انتقال می‌دهد. این رودخانه منبع تأمین آب اراضی فراوانی در قلعه تل و بوگری است که عمدتاً زیر کشت صیفی‌جات و برنج هستند. روستای بوگری که اینک به شهر قلعه تل بسیار نزدیک شده یکی از نقاط سرسبز و خوش عطر دشت قلعه‌تل است. یکی از چشمه‌های مسدود شده در پای این قلعه از قدیم مهمترین منبع تأمین آب ساکنان بود که تا مدت‌ها آب پاک و گوارایی داشت.

شهر قلعه‌تل در شرق اهواز و در سمت راست جاده ارتباطی اهواز ـ (هفتکل) ـ باغملک ـ ایذه ـ اصفهان، پس از عبور از شهر باغ‌ملک قرار دارد.

شهر تاریخی قلعه تل، میراث تاریخی عیلامیان است و در گوشه گوشه مساحت ۸/۶ کیلومتری خود بناهایی از دوران‌های مختلف تاریخی را جای داده است. از عیلامیان و ساسانیان گرفته تا قاجار.

 ابوالقاسم مهاجری‌، پایه‌گذار اولین آژانس مسافرتی کشور در گذشت 

مطمئنا اگر قصد مسافرت داشته‌اید و در دهه پنجم زندگی خود به‌سر می‌برید، نام آژانس مسافرتی مهاجری و شرکا به گوشتان خورده است. این آژانس توسط برادران مهاجری، محمد و ابوالقاسم شروع به کار کرد. در این گفت‌وگو پای صحبت‌های ابوالقاسم مهاجری نشستیم و از چگونگی راه‌اندازی اولین آژانس مسافرتی در ایران و فعالیت‌های آن شنیدیم.

ابوالقاسم مهاجری مردی خوش‌صحبت و دوست‌داشتنی‌است. او متولد سال ۱۳۰۳ در بیرجند است و بنیان‌گذار اولین آژانس مسافرتی در ایران. او به زبان انگلیسی تسلط کامل و به زبان‌های عربی، فرانسه، آلمانی و اسکاندیناوی نیز آشنایی نسبی دارد. از عکاسی به عنوان فعالیت مورد علاقه‌اش یاد می‌کند. او روحیه ماجراجویانه‌اش را همچنان حفظ کرده‌ و برنامه‌هایی برای برگزاری توری دارد که با وجود مشکلات بسیار، امیدوار به انجام این کار است.

‌ چگونه با صنعت گردشگری آشنا شدید؟

‌از سال ۱۳۲۱ به عنوان حسابدار یک شرکت تجاری به نام حاج‌شیخ‌ فیض‌مجد و پسران شروع به‌کار کردم. شرکت حاج‌شیخ فیض‌مجد و پسران در شهر زاهدان با اجازه وزارت خواربار (در دهه بیست وزارت خواربار در ایران وجود داشت) به ارتش اشغالگر انگلیس گندم می‌فروخت و اینجانب به عنوان حسابدار، سروکارم با افسران هندی بود. در سال‌های ۲۱تا۲۳ نزد یکی از کارکنان بانک شاهنشاهی که در کلکته هندوستان درس خوانده بود به یادگیری زبان انگلیسی پرداختم که به دلیل سابقه کاری‌ام بسیار موفق بودم و می‌توانستم متون انگلیسی را بخوانم و به آسانی بفهمم و صحبت کنم. در آن دوران نشریات و مجلات انگلیسی‌زبان از هندوستان به دستم می‌رسید. در آنها تبلیغات تورهای مسافرتی شرکتی به نام Thomas cook دهلی به‌چشم می‌خورد که بسیار برای من جالب بود، اما نمی‌دانستم آژانس مسافرتی چیست و ماهیت کارش چگونه ‌است. در اوایل سال ۱۳۲۴ از یکی از افسران هندی همکارم در این مورد اطلاعاتی کسب کردم و با آدرسی که در آگهی درج شده بود مکاتبه کردم و از این راه اطلاعاتم به تدریج زیاد شد.

در همان سال همان افسر هندی که متوجه علاقه من به این کار شده بود گفت تو که به این کار علاقه داری بیا تا نمایندگی فروش بلیت راه‌آهن هندوستان که هفته‌ای دوبار بین کویته و زاهدان رفت و آمد داشت و مسافر و بار حمل می‌کرد را برایت بگیرم. در آبان ماه ۱۳۲۴ مرا به رئیس راه‌آهن آنجا معرفی کرد و من اطلاعات زیادی را در آنجا از ایشان به‌دست آوردم. اول دی ماه ۱۳۲۴ رئیس راه‌آهن در زاهدان به من گفت دفتر راه‌آهن در دهلی‌نو نسبت به واگذاری نمایندگی به تو موافقت نموده، در حالی که من تا آن تاریخ از جریان کار بی‌اطلاع بودم و در این‌باره درخواستی هم نکرده بودم لذا از این پیشامد بسیار متعجب شدم و در ابتدا به دلیل اینکه در جایی مشغول به کار بودم، تصمیم گرفتم با مدیر شرکت مشورت بکنم شاید که ایشان با این کار مخالفت داشته باشند. فردای آن روز بعد از مراجعه به دفتر مدیر شرکت، قبل از آغاز هر مکالمه‌ای ایشان نمایندگی راه‌آهن را به من تبریک گفت و گفتند چنانچه به کمک مالی نیاز است، همراهی می‌کنیم. همان روز عصر دفتری جنب مسجد اصلی شهر اجاره کرده و با همکاری برادرم محمد مهاجری و کارمند هندی‌زبان آن دفتر را افتتاح کردیم. این آغاز، بعدا پایه‌گذار آژانس مهاجری و شرکا شد.

فعالیت خود را در زمینه خدمات مسافرتی از چه تاریخی و چگونه آغاز کردید؟

تاریخ شروع به‌کار کردن آژانس مسافرتی را می‌توان ۱۱ دی ماه ۱۳۲۴ ذکر کرد با اینکه هنوز در جریان کار نبودم. نظر به اینکه توسعه کار را در زاهدان فراهم نمی‌دیدم لذا با مذاکره با مدیر شرکت توانستم موافقت او را به عنوان رئیس حسابداری شعبه تهران (که در آن زمان خالی شده بود) جلب کنم. از شنبه ۱۰ فروردین سمت ریاست حسابداری شرکت را به عهده گرفتم.

در اردیبهشت ماه همان سال خبر آغاز فعالیت و پرواز هواپیمایی ایران در روزنامه‌ها به چاپ رسید. این شرکت در سال ۱۳۲۳ توسط عده‌ای از بازرگانان و اشخاص سرشناس آن‌روز که غالبا سیاستمداران معروف و سرمایه‌داران بنام بودند پایه‌گذاری شده بود. شرکت هواپیمایی ایران در بدو امر هفت یا هشت فروند هواپیمای داکوتا DC3 که باقی‌مانده از جنگ دوم جهانی بود از شرکت TWA آمریکا خریداری کرده بود. در این زمان من از آقای مهدی ارباب‌یزدی که نماینده مجلس شورای ملی از زاهدان بود، تقاضا کردم به مدیران شرکت هواپیمایی ایران توصیه لازم را کرده تا نمایندگی هواپیمایی ایران در زاهدان را که قرار بود هفته‌ای یک پرواز داشته باشد به ما واگذار کنند. توصیه ایشان موثر افتاد و نمایندگی شرکت هواپیمایی ایران به مهاجری واگذار گردید. به زاهدان برگشتم تا فعالیت در این حرفه نو را آغاز کنم. در آن زمان فرودگاه زاهدان دارای باند بسیار خوبی باقی‌مانده از جنگ جهانی دوم، ولی فاقد تجهیزات ساختمانی بود یعنی در واقع بیابانی بود که هفته‌ای یک پرواز مشهد- زاهدان در آن انجام می‌شد. در اثر کمبود امکانات مشکلات زیادی وجود داشت.

در آن زمان شایع شده بود که نمایندگی شرکت هواپیمایی ایران قراردادش را با نمایندگی آبادان فسخ کرده و در پی یافتن نماینده مطمئن است. فورا خودم را به تهران رساندم و با مراجعه به هواپیمایی ایران و مذاکره طولانی موفق به کسب نمایندگی آبادان شدم. دفتر آبادان مهاجرین و شرکا در تاریخ ۱۲/۸/۱۳۲۶ افتتاح شد

طبیعت بهاری هفت تنان سردشت دزفول

یکی از مناطق سرسبز و زیبای خوزستان ، منطقه سردشت دزفول است.

طبیعت زبیای خوزستان یک طبیعت بکر و تماشایی است که هر بیننده ای را مجذوب خود می کند.

وجود کوه های سر به فلک کشیده ، رودخانه های جاری و ساری ، نخلستان ، گندم ، نرگسزارهای زیبا و بلوط زارها از جمله طبیعت دیدنی خوزستان است.

طبیعت سردشت دزفول یک طبیعت بهاری و دلنشین می باشد که در دل خود کوه های سر به فلک کشیده ، درختان تونمند ، رودخانه های جاری و زمین های سرسبز جای داده است.

یکی از این مناطق ، منطقه گردشگری و شکار ممنوع هفت تنان سردشت دزفول است ، منطقه ای که زیستگاه حیواناتی از جمله کل و بز ایرانی، خرس، پلنگ و محل رشد درختان و گیاهانی همچون بلوط ایرانی، بادام، کلخنگ، بنه و …. می‌باشد.

قله هفت تنان در ۷۰ کیلومتری شمال شهرستان دزفول در بخش سردشت و در دل کوهستان سالن قرار دارد که دارای ارتفاعی در حدود ۲۰۰۰ متر از سطح دریا میباشد و در برخی مواقع سال نیز برفگیر است. بر اساس تقسیمات کشوری، منطقه در ناحیه جنوب غربی ایران، شمال استان خوزستان، شمال شرقی شهرستان دزفول واقع شده است. پیکره هفت تنان را ضخامتی عظیم ازسنگهای آهکی لایه لایه تشکیل میدهد که واجد فسیلهای دریایی دوران کهن است. این سنگها درحدود هشتادمیلیون سال پیش در ژرفای دریایی موسوم به تتیس تشکیل شده است و سپس تحت تاثیر نیروهای عظیم زمین ساختی چین خوردگی پیداکرده ونهایتا به شکل کنونی ظاهرشده اند. دامنه های شمال شرقی این قله پوشیده از گون زارها و رویشگاه درختچه هایی موسوم به جاز هستند درحالیکه دردامنه جنوبی موسوم به بازفت علیا که جنگلهای کهن بلوط غرب را دردل خود جای داده است. دره بازفت درمحدوده قله هفت تنان ازشیبهای تند وپرتگاههای سهمناکی برخوردار است. یخچالها و آبهای زیرزمینی این قله سهمی انکارناپذیر درتامین آب رودخانه های بازفت و کوهرنگ دارند.

عکاس : سجاد حشمتی

دژ «اسدخان» خوزستان

دژ اسدخان یا دژ ملکان که سابقه آن به پیش از اسلام می‌رسد، به وسعت ۲۰۰ هکتار بر فراز یک کوه بلند در مرز اندیکا و لالی استان خوزستان بنا شده است.

بنا بازمانده از دوره ساسانی بوده که آن را "دژ ملکان" نیز می نامند و به دلیل صعب العبور بودن مسیر آن، تنها 20 درصد از بنا دستخوش تخریب و ویرانی شده است.مصالح به کار رفته در این دژ پرهیبت، سنگ و گچ است که می توان با اندکی ترمیم و بازپیرایی آن را به عنوان یکی از جاذبه های توریستی این نقطه از کشور در آور

"این بنا که بخشهای زیادی از آن به شکل دو طبقه ساخته شده در پنج کیلومتری " بنه وار " در مرز اندیکا و لالی واقع شده است و

به دلیل دارا بودن موقعیت استراتژیک مقر حکومت محلی خوانین بختیاری بود، در دوران اتابکان لر نیز این دژ مقر حکومت اتابکان بوده است. پس از انقراض حکومت اتابکان، خانواده ای از قوم آسترکی بختیاری مقر و حکومت خود را به بنه وار منتقل کرد که از این دژ 6 کیلومتر فاصله داشت. در دوران قاجار نیز "اسدخان بهداروند" در این دژ حکومت می کرد و علت نام گرفتن آن با عنوان دژ اسدخان نیز همین مسئله است.

مجتبی گهستونی همچنین با اشاره نوشته یک دیپلمات و سفرنامه نویس انگلیسی در باره دژ اسدخان می افزاید: "ملایارد" دیپلمات انگلیسی که چند سال پس از مرگ اسدخان و در هنگام حکومت جعفرقلی خان فرزند اسدخان از این دژ دیدن کرده است در سفرنامه خود به توضیحات مفصلی از معماری شگفت انگیز این دژ می پردازد.

این فعال میراث فرهنگی خوزستان تصریح می کند: دژ اسدخان دارای دو آب انبار بوده و همچنین در درون محوطه دژ بناهای دیگری به نامهای "برج" و خانه "بی بی ستاره" وجود دارد که به لحاظ معماری ویژگیهای جالب توجهی دارند. احداث یک راه ارتباطی مناسب علاوه بر بهره مندی از چشم انداز این دژ که دارای اتاق ها، دالان ها و... است، به رونق اقتصادی و گردشگری منطقه می افزاید. دژ اسدخان که هم از مناظر پایین و هم از چشم انداز بالای کوه دارای موقعیت زیبایی است و روستاهای سرسبز «دور آب» در نزدیکی این دژ نیز امکان اقامت گردشگران را دارا می باشد.

وجود یک محوطه تاریخی و چشم انداز به دشت مخملی، این دژ را منحصر به فرد کرده است.

لیوس؛ روستای سنگی دزفول

گردشگری روستایی، نوعی از گردشگری است که علاقه مندان آن با سفری کوتاه به روستا، علاوه بر تجربه ای متفاوت، با سبک زندگی در روستا و فرهنگ و آداب و رسوم آنجا آشنا می شوند. ایران روستاهای گردشگری بینظیری دارد که هر کدام ویژگی هایی خاص برای انتخاب آنها به عنوان مقصد سفر دارند. روستای لیوس، یک روستای سنگی در شهر دزفول است که جاذبه های طبیعی و تاریخی دیدنی متعددی دارد.

روستای لیوس در 73 كیلومتری شمال دزفول در دامنه كوه لنگر همچنان بافت قدیمی و سنتی خود را حفظ كرده و نحوه معیشت، فرهنگ و سنن، گویش ، آداب و رسوم و برپایی آیین های مذهبی نیز به شكل سنتی در این روستا برگزار می شود.

این روستا از شمال غربی به كوه لنگر و از غرب به دره كول محدود می شود و دارای آب و هوای معتدل كوهستانی است.

قدمت تاریخی، بافت سنگی و معماری خانه ها، نزدیكی به روستاهای گردشگری سزار و گوشه ، طبیعت بكر، باغ های انار و نخلستانهای زیبا، دامنه زیبای لنگركوه ، قدمگاه مشهور به امام رضا(ع) و نیز جاده ماشین رو آسفالته از جمله ظرفیت های ویژه گردشگری روستای لیوس می باشد كه قابلیت معرفی در حد روستاهایی نظیر ماسوله و ابیانه به عنوان یك روستای سنگی و ارزشمند تاریخی را دارد.

 روستای لیوس علاوه بر بافت زیبای تاریخی خانه ها ، دارای جاذبه های گردشگری طبیعی و بكر از جمله مناطق كوهستانی، مراتع زیبا ، باغ میوه ، رودخانه و آبشار است كه در فصول بهار ، پاییز و زمستان با آب و هوای مناسب می تواند پذیرای گردشگران از سراسر كشور باشد.

 روستای لیوس علاوه بر بافت زیبای تاریخی خانه ها ، دارای جاذبه های گردشگری طبیعی و بكر از جمله مناطق كوهستانی، مراتع زیبا ، باغ میوه ، رودخانه و آبشار است كه در فصول بهار ، پاییز و زمستان با آب و هوای مناسب می تواند پذیرای گردشگران از سراسر كشور باشد.

بافت كنونی روستای لیوس سابقه ای بیش از 700 سال دارد و وجود آسیاب هایی با قدمت دوره ساسانی پیشینه این منطقه به دوره جنگ ایران و روم باز می گردد.

به استناد تحقیقات گروه محقق ایتالیایی ، ˈ لیوس ˈ قسمتی از نام یك سردار رومی است كه نامگذاری روستای همجوار آن به اسم سزار نیز با این موضوع همخوانی دارد.

این فعال میراث فرهنگی با اشاره به سبك معماری این روستا افزود:این روستا دارای یك سبك خاص معماری است كه از تمام بخش های موجود در یك ساختمان استفاده بهینه شده است.

آذركیش چنار و چشمه جاری را از دیگر چشم اندازهای زیبای روستای لیوس عنوان كرد و گفت:مقبره سیدولی الدین گوشه نیز از جمله ابنیه های تاریخی ومذهبی این روستا به شمار می آید.

وی بقایای آسیاب های آبی را از دیگر بناهای تاریخی روستای لیوس متعلق به دوره ساسانیان معرفی كرد و افزود:گیاهان گل گاو زبان، بابونه،باغ های انار ،بادام كوهی، انجیر ، درختان كنار،كوه لنگر ،جنگل های بلوط و كلخنگ در اطراف این روستا موجب زیبایی فراوان و لطافت هوای منطقه شده است.

وی اظهار داشت:حیات وحش منطقه نیز با برخورداری از گونه های نادر جانوری مانند شغال، گرگ، روباه، خرگوش، آهو، قوچ، میش، بزكوهی، گراز، خرس، پلنگ، كفتار، كبك و قرقاول نظر گردشگران را جلب می كند.

کپو، قالی، سیاه چادر و حصیر را از مهم ترین صنایع دستی مردم این روستا عنوان كرد و گفت:ترشی انار و صنایع دستی از جمله سوغاتی های این منطقه اند

روستای لیوس در سال 1387 به عنوان یكی از روستاهای گردشگری استان خوزستان دارای شناسنامه شده است.

باغ لک لک‌های دزفول

باغ لک لک‌ها یکی از نقاط حائز اهمیت شهرستان دزفول است که از سال‌ها پیش تاکنون به عنوان یکی از زیستگاه‌ها و محل‌های لانه‌گذاری و جوجه‌آوری گونه ارزشمند لک‌لک به شمار می‌آید و هرساله تعدادی از درختان بلند و خشکیده آکالیپتوس این باغ برای لانه‌گذاری و جوجه‌آوری مورد استفاده لک‌لک‌ها قرار می‌گیرند. این باغ قدیمی در روستای بن جعفر قرار دارد و از حدود نیم قرن پیش زیستگاه لک لک ها است. این باغ با مساحت پنج هکتاریکی از جاذبه‌های گردشگری مشهور شهرستان دزفول و استان خوزستان و محل زیست لک لک های سفید موسوم به حاجی لک لک هاست. لک لک جزء پرندگان کوچنده و مهاجر محسوب می شود و هر سال در آستانه فصل بهار و شکوفایی طبیعت به سوی استان خوزستان و مناطق گرمسیری باز می گردند و تا پاییز می مانند.

امین نظری

بندر بحرکان هندیجان

بندر بحرکان هندیجان یکی از بنادر مهم خوزستان در صیادی است و صید میگوی صورتی و دیگر میگوهای مرغوب منطقه خلیج فارس در این بندر انجام می شود.، بحرکان به عنوان بزرگترین اسکله صیادی ایران علاوه بر صیدگاه میگو و ماهی که بسیار در آن معروف است یکی از جاذبه های توریستی و گردشگردی شهرستان هندیجان به شمار می رود و در حال حاضر بیش از ۱۶۰ لنج صیادی در این بندر در حال فعالیت است. هندیجان در جنوب شرقی خوزستان و در شمال خلیج فارس قرار دارد.

محمد آهنگر

شکوفه درختان باغات منصوریه بهبهان

هر ساله با فرا رسیدن فصل بهار و شکوفه زدن درختان در سطح باغات منصوریه شهرستان بهبهان چهره این منطقه پر از رنگ و بوی شکوفه‌های درختان می‌شود. منصوریه(بهبهان)، شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان بهبهان در استان خوزستان ایران است.

میلاد خراسانی