خوزتوریسم

ظرفیت های موزه ای و اسنادی صنعت نفت در گفتگو با فرشید خدادادیان مولف و پژوهشگر تاریخ نفت و مسول مرکز اسناد و گنجینه های صنعت نفت

به گزارش خوزستان توریسم، خدادادیان مسوول مرکز اسناد و گنجینه های صنعت نفت با اشاره به یکصد و سیزده سال قدمت و پیشینه حضور صنعت نفت در ایران گفت؛ بیش از یک قرن حضور صنعت پیشران اقتصادی و مهم نفت در ایران که از سال ۱۹۰۸میلادی، ۱۲۸۷ خورشیدی با اکتشاف نفت از چاه شماره یک مسجد سلیمان آغاز گردید، موجب ایجاد میراث صنعتی ارزشمند و مهمی برای کشور شده و همچنین طی این مدت اسناد و منابع مکتوب مهمی نیز به یادگار مانده که در مرکز اسناد و گنجینه های صنعت نفت در تهران و همچنین طرح موزه های نفت در مسجد سلیمان در دست تکمیل،آماده سازی و ارایه نهایی است.

خدادادیان، با اشاره به گردآوری و آرشیو بیش از پانزده میلیون برگ اسناد تاریخی نفتی شامل قراردادهای اکتشاف و بهره برداری، مطالعات زمین شناسی و گزارشات عملیات حفاری در میادین نفتی، اسناد پرسنلی، حقوقی، امور بین الملل، ستاد وزارت نفت و چهار شرکت اصلی و فعالیت های خدماتی و عمرانی صنعت نفت در سطح کشور، آرشیو اسناد تاریخی نفت در مرکز اسناد و گنجینه های صنعت نفت در ری را یکی از مراکز آرشیوی و اسنادی مهم کشور در حوزه میراث صنعتی معرفی نمود که تا کنون نیز خدمات پژوهشی زیادی به دانشجویان و پژوهشگران علاقه مند ارایه نموده و می نماید.

خدادادیان همچنین با اشاره به طرح موزه بزرگ صنعت نفت در مسجدسلیمان ابراز امیدواری کرد با تکمیل این پروژه که هشتاد درصد پیشرفت فیزیکی دارد، بزرگترین موزه میراث صنعتی کشور در معرض بازدید گردشگران قرار گرفته و به ارتقای اقتصاد گردشگری منطقه منجر شود.

فرشید خدادادیان، دانش آموخته رشته تاریخ است و با سی سال سابقه فعالیت رسمی در بخش های مختلف وزارت نفت،هم اکنون مسولیت مرکز اسناد و‌گنجینه های صنعت نفت، زیر مجموعه مدیریت موزه های وزارت نفت را برعهده دارد.از خدادادیان هشت جلد کتاب با موضوع تاریخ نفت و میراث صنعتی نفت و مقالات متعدد پژوهشی تحقیقی منتشر گردیده. وی پیش از این مسولیت ریاست امور گردشگری و خدمات فرهنگی شرکت ملی نفت و دبیری شورای فرهنگی شرکت نفت در اوایل دهه نود خورشیدی عهده دار بوده است

پل تله زنگ یادگار زخمی و پایدار دوران جنگ تحمیلی + فیلم

پل تله زنگ به دلیل موقعیت استراتژیک در مسیر ریلی شمال به جنوب در سال‌های جنگ تحمیلی بارها مورد حمله هوایی قرار گرفت.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، همواره می‌توان از راه آهن به عنوان یکی از زیرساخت‌های اساسی یک کشور در بخش حمل و نقل یاد کرد، زیرساختی که در کشور ما علاوه بر قدمت زیاد توانسته است، همواره در مواقع سخت یاری دهنده باشد.

خطوط ریلی با توجه به پتانسیل بالای که در بخش حمل مسافر و بار دارد، می‌تواند در مواقع حساسی مثل حوادث غیر مترقبه و جنگ‌ها نقش ایفا کند و این در شرایطی است که امنیت و توان جابجایی بالا و کاهش هزینه‌ها در مقایسه با بسیاری از وسائط نقلیه دیگر گواهی بر این ادعا است.

با ورق زدن کارنامه دفاعی ایران در ۸ سال جنگ تحمیلی جایگاه راه آهن بسیار حائز اهمیت و پر رنگ است.

پل تله زنگ در کیلومتر ۵۸۷ مسیر راه آهن لرستان، حد فاصل دورود و اندیمشک واقع شده است.

این پل در ۶۴۰ متری ایستگاه تله زنگ قرار گرفته و امکان عبور قطار را از روی دره عمیقی فراهم می­کند.

پل تله زنگ یکی از استراتژیک‌ترین پل‌های ایران است که نقش مهم و اساسی در روند انتقال تجهیزات و امکانات در دوران دفاع مقدس داشته است.

روایتگر خاطرات راه آهن می‌گوید: یکی از مناطقی که در جریان جنگ تحمیلی بار‌ها توسط عراق مورد حمله هوایی قرار گرفت پل تله زنگ بود.

سید حسام الدین نبوی بیان کرد: این پل در مسیر راه آهن شمال به جنوب در لرستان و بین شهرستان دورود و اندیمشک قرار دارد که به خاطراهمیت استراتژیک این پل در جریان جنگ تحمیلی بار‌ها مورد هجوم هواپیما‌های بعثی قرار گرفت، چون آن‌ها می‌خواستند یکی از شریان‌های حیاتی در جنگ علیه ایران را قطع کنند.

او می‌گوید: در ده‌ها حمله‌ای که آن‌ها به این پل داشتند آسیب‌ها آنچنان زیاد نبوده است.

او با روایت روز‌های گذشته بر پل تله زنگ گفت: حرکت قطار‌ها در هنگام جنگ تحمیلی فقط در روز انجام می‌شد، زیرا روشنایی قطار احتمال حمله هوایی دشمن را افزایش می‌داد.

علی نبوی ادامه داد: در دوران جنگ تحمیلی یک قطار بیمارستانی در مسیر خوزستان به تهران شهدا و مجروحان جنگ را از خط مقدم جبهه به پایتخت اعزام می‌کرد.

ارتش بعث عراق با حملات سنگین به دنبال قطع پشتیبانی ریلی از جنوب بود

در بمباران ایستگاه اندیمشک ۵۴ فروند هواپیما در یک روز به طور مداوم در مدت ۴۵ دقیقه ایستگاه را مورد حمله قرار دادند که عده‌ای از هموطنان که برخی از آنان کارکنان راه آهن بودند، به شهادت رسیدند.

همچنین پل تله زنگ، با دو فروند هواپیمای عراقی مورد هدف قرار گرفت و تخریب شد و در پی‌تخریب این پل ارتباط ریلی شمال جنوب کشور مسدود شد.

پس از این حادثه کارکنان و مسئولان راه‌آهن از همان ابتدای حادثه جهت برقراری مجدد ارتباط با ایجاد ایستگاه فرعی و موقت در ضلع شمالی پل و احداث پل عابر فرعی که کمتر از یک هفته طول کشید، برای انتقال مسافران و رزمندگان به آن سوی پل اقدام کردند.

در حال حاضر از پل تله زنگ برای تردد قطار‌ها استفاده نمی‌شود و فقط یادگار‌های حملات راکتی دشمن بر تن این گل استراتژیک باقی مانده است و در جوار این پل خط ریلی جدید‌ای برای تردد قطار ساخته شده است.

مردم‌نگاری محوطه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر

پژوهش مردم‌نگاری محوطه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر، برای نخستین بار توسط پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی ـ تاریخی این شهرستان انجام شد.

به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، مدیر پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر دوشنبه هشتم شهریورماه ۱۴۰۰ با اعلام این خبر گفت: «این پروژه که حاصل ساعت‌ها کار میدانی، مصاحبه، عکس‌برداری و پژوهش است، مردم‌شناسی محوطه آسیاب‌ها و آبشارها را به ثبت رسانده است.»
 
محمدرضا بهادری ادامه داد: «در این مستندنگاری با لووینه‌های (آسیابانان) قدیمی یا فرزندان آن‌ها و مطلعین بومی، مصاحبه‌های حضوری در محوطه انجام، و از اطلاعات آن‌ها بهره گرفته شده است.»
 
او تصریح کرد: «همچنین در این مصاحبه‌ها سعی شده تا حتی‌الإمکان از نام‌های خاصِ برخی از آسیاب‌ها و مکان‌ها، بدون تغییر استفاده تا ارزش‌های اصیل فرهنگی و گویش بومی به بهترین شکل حفظ شود.»
 
مدیر پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر توضیح داد: «این نام‌ها، مانند پدیده‌های فرهنگی دیگر، در گذر زمان دستخوش تغییراتی بوده‌اند؛ بنابراین تلاش شده با مصاحبه‌های متعدد، این مشکلات به حداقل رسانده و دقیق‌ترین شکل آن برای انتشار آماده و به مخاطب منتقل شود.»
 
او ابراز امیدواری کرد مجموعه پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر بتواند گامی دیگر در راستای شناساندن هرچه بهتر میراثِ کهن شهر شوشتر بردارد.»
 
مردم‌نگاری، مطالعه توصیفی یک جامعه انسانی یا روند انجام چنین مطالعاتی است که این مطالعات شامل بررسی افرادی در یک موقعیت اجتماعی خاص است. مردم‌نگاری معاصر تقریباً کاملاً براساس کار میدانی استوار و متکی به مشاهدات است؛ بنابراین مستلزم آشنایی پژوهشگر در فرهنگ و زندگی روزمره افرادی است که موضوع مطالعه او هستند.

حماسه سوم شهریور ۱۳۲۰ه.ش. در خرمشهر، مقبره غلامعلی بایندر و امیر نقدی در مسیر ثبت ملی

وقتی تاریخ ایران را در سده‌های گذشته بررسی می‌کنیم، نقش برخی از کشورها در بروز آسیب های انسانی و گاه تجزیه‌ی بخش‌هایی از کشور کاملاً نمایان بوده و حتی در عصر حاضر نیز با انجام اقدامات ایذایی به دنبال برهم زدن آرامش و ثبات این سرزمین هستند و این مهم به دلیل دور شدن از اهداف استعماری خود در این کشور بوده است.
جدا نمودن بخش‌هایی از ایران، برداشت‌های ظالمانه از نفت ایران و توطئه برای جلوگیری از ملی شدن صنعت نفت، تحمیل قراردادهای ننگین مختلف و تلاش برای مستعمره کردن ایران و ستیز با انقلاب اسلامی بخشی از اقدامات و خباثت‌های آن کشورها می‌باشد. کشورهایی که چشم دیدن استقلال و پیشرفت ایران را ندارند.
آگاهی از تاریخ و سیر اقدامات کشورهایی که همیشه رویکرد استعمارگرایانه دارند، می‌تواند چراغ راهی برای بسیاری از اقدامات در عصر حاضر و روشنگری برای نسل آتی باشد.
یکی از حوادث تلخ تاریخ ایران حمله انگلیس از جنوب و شوروی از شمال به سرزمینمان در جنگ جهانی دوم می‌باشد. قحطی و گسترش بیماری‌های واگیردار و از بین رفتن تعداد زیادی از هموطنانمان، بخشی از آسیب‌های وارده به این سرزمین در آن دوران می‌باشد.
در این میان بودند انسان‌هایی که در راستای حفظ این خاک جانانه مبارزه کردند. غلامعلی بایندر فرمانده نیروی دریایی و همرزمانش جز این دسته افراد بودند که تا اخرین نفس عللی‌رغم دریافت دستور عدم هرگونه مقاومت از رضا شاه (حاکم وقت)، در مقابل کشور استعمارگر، جنگیدند و جان خود را نثار حفاظت از این خاک کردند.
رژیم پهلوی در جریان جنگ جهانی دوم اعلام بی‌طرفی می‌کند اما در مقابله با تجاوز انگلیسی‌ها در شهریور ۱۳۲۰ ه.ش. به فرمانده نیروی دریایی خود؛ یعنی غلامعلی بایندر دستور می‌دهد که حق هیچ‌گونه مقاومتی ندارد.

دریابان بایندر پیام را دریافت می‌کند اما اطاعت نکرده و راه خودش را در حفاظت از وطن پیش می‌گیرد.
فرمانده نیروی دریایی که در خرمشهر مستقر بود خودش را نماینده تمام ایران و‌ نماینده تمام این خاک می‌داند. او همراه با نیروهای داوطلبش که اطاعت امر فرمانده دلاورشان را در حفاظت از خاک وطن، مقدم بر نظر رضاشاه می‌دانستند، مقابل نیروهای متجاوز انگلیسی صف می‌کشد و با آنها می‌جنگد.
شهید بایندر در ساعت ۴ بامداد سوم شهریور ۱۳۲۰ه.ش. ، با شنیدن صدای انفجار، با سرعت از منزل خارج و با استفاده از قایق موتوری و زیر آتش مسلسل نیروهای مهاجم انگلیسی، خود را به مقر فرماندهی رسانده و پس از صدور دستورات لازم به افسران ستاد و فرمانده‌هان، به تلگراف‌خانه رفته و گزارش وقایع و هجوم نیروهای انگلیسی را به تهران و اهواز مخابره می‌کند.

آنگاه با حضور در قرارگاه گردان مرزی، عده‌ای را مامور مقاومت در برابر مهاجمین کرده و خود که مسلح به یک قبضه تفنگ برنو بود به اتفاق سروان ولی‌الله مکری‌نژاد که معاون فرمانده گردان یکم هنگ ۸ توپخانه بوده با اتومبیل و از آبادان و راه خشکی عازم خرمشهر شد، تا ستاد فرماندهی عملیات را در منطقه‌ی حفار (که از لحاظ نظامی موقعیت مناسبی داشت و بیش از ۲ قبضه توپ ۱۰۵م.م و گروهی سرباز در آنجا مستقر بودند) تشکیل دهد. اما چند دقیقه بعد از حرکت، با نیروهای موتوریزه مهاجمین انگلیسی مواجه و در حین مقاومت و جنگ و گریز با آنان در شرایطی که تلاش می‌کردند تا با استفاده از پستی و بلندی‌های منطقه، خود را به نهر چاسبی برسانند با رگبار مسلسل متجاوزان انگلیسی در حوالی پاسگاهی نزدیک بی‌سیم خرمشهر در سوم شهریور ۱۳۲۰ ه.ش. به شهادت رسیدند. بر اساس اسناد موجود و با توجه به اینکه در وصیت‌نامه امیر دریابان بایندر، بندی وجود دارد که وی در آن نوشته‌است: «هر جا این تن به خاک فتاد؛ آن را به زیرش ببرید.» یعنی هر جا که شهید شدم مرا همان‌جا خاک‌سپاری کنید؛ نیروی دریایی وقت نیز بر اساس این وصیت و عمل بدان، شهید بایندر و معاونش شهید نقدی را در همان محل شهادت بخاک سپرده‌اند و دو آرامگاه در آن مکان احداث نمودند. امیر دریابان نقدی و امیر دریابان بایندر در فاصله ۱۰ متری از یکدیگر شهید شدند که اکنون مقبره این دو شهید والامقام نیروی دریایی ارتش در خرمشهر و در تقاطع سه‌راهی دجله و فرات، کانال عضدی (شاخه‌ای از رودخانه کارون) و اروندرود واقع‌ شده است.
غلامعلی بایندر سال‌ها قبل به واسطه‌ی حس میهن‌پرستی خود اقدامات دیگری نیز که مخالف نظر مافوق‌های خود بوده را انجام داده است. وی در سال ۱۳۱۳‌ ه.ش. ضمن‌ بازدید از جزیره تنب‌ رسماً به‌ مقامات‌ نیروی‌ دریایى‌ انگلیس‌، مستقر در تنب‌ اعلام‌ کرد که‌ این‌ جزیره‌ بخشى‌ از ایران‌ است.
وی‌ با این‌ کار موجبات‌ نگرانى‌ و اعتراض‌ وزارت‌ خارجه بریتانیا را فراهم ‌آورد و در همان سال به دستور غلامعلی بایندر فرماندهی نیروی دریایی ‏ایران ناو پلنگی به بندر باسعیدو در جزیره قشم رفته و با پایین آوردن پرچم انگلیس، ‏پرچم ایران را در این بندر به اهتزاز در می‌آورد. در پی این امر رضاشاه و ارکان حزب کل قشون نیز به سرزنش بایندر می‌پردازند و ‏وی را به دلیل اقدام ابتکاری‌اش در اخراج انگلیسی‌ها تخطئه می‌کنند. اقدامات اینچنینی بایندر باعث شده بود مراتب اعتراض سفیر انگلیس به رضاشاه اعلام گردد، شاه نیز ضمن مخالف با اقدامات بایندر، دستور تعویض او که در آن زمان فرمانده نیروی دریایی وقت بودند، را صادر و چند گزینه برای جانشینی وی معرفی می‌کند. در یکی از اسناد و مکاتبات موجود بدین شکل نوشته شده است: «یاور بایندر را قابل خدمت مهمی که به ایشان ارجاع شده است نمی بینم. ارکان حرب یک نفر آدم کارکن و وظیفه شناس برای انتصاب به ریاست یا تصدی بحریه جنوب در نظر بگیرد و سرتیپ عبدالرضا خان افخمی را جایگزین وی کند، اما بعداً دستور داد «اجالتاً که یک تذکراتی به بایندر داده شده است اگر موثر واقع نشد به نسبه سرهنگ غلامعلی خان انصاری که صاحب منصب و تحصیل کرده است برای این کار مناسب‌تر است».
بدون شک غلامعلی بایندر انسانی آزاد با روحیه‌ی دینی و مهین‌پرستانه بوده که می‌توان با بررسی وصیت‌نامه‌ی جامعی که از ایشان به جای مانده، به عمق دیدگاه این شهید والا مقام دست یافت که بیش از دو دهه در اوایل قرن بیستم به دفاع از این خاک پرداخته است.
همان‌گونه که پیشتر ذکر شد مزار این شهید گران‌قدر به همراه همرزم خود شهید نقدی، در خرمشهر و نقطه‌ی صفر مرزی واقع شده است و گویی هدف از انتخاب این مکان این‌ بوده که به آیندگان یادآور شود ایشان مردی‌ست که جانش را فدای این مرز و خاک کرده است.
با توجه زندگی‌نامه‌ی حماسی این شهید و نیز قرارگیری آن در خرمشهر، پس از برگزاری جلسه فرهنگی عمومی شهرستان خرمشهر در خرداد ماه سال جاری به ریاست امام جمعه محترم این شهر حجت الاسلام عادل‌پور و عنوان لزوم بزرگ‌داشت مقام این شهیدان و حمایت جناب آقای دکتر حیدری معاون محترم استاندار و فرماندار ویژه شهرستان خرمشهر، برنامه‌ریزی جهت تهیه پرونده ثبت ملی با در نظر گرفتن دو مقوله ثبت ملموس و ثبت ناملموس در برنامه‌ی کاری اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان خرمشهر، قرار گرفت. در بخش ملموس مقبره شهید غلامعلی بایندر و شهیدنقدی که حدود ۸۰ سال قدمت داشته در نظر گرفته شده و حماسه‌ی شهریور ۱۳۲۰ه.ش. در خرمشهر و حضور غیر مستقیم این منطقه در جنگ جهانی دوم در بخش ناملموس میراث فرهنگی گنجانده می‌شود. پس از پایان جنگ تحمیلی محوطه‌ی این دو مزار آسیب جدی دیده بود که با مقایسه تصاویر دهه ۵۰ می‌توان فرم اولیه‌ی آن را احصا نمود. پس از پایان جنگ تحمیلی در مقطعی به‌منظور حفاظت از آن دو مقبره، تمامی سطح سنگ دو آرامگاه اندود شده که هر چند اقدامی غیر اصولی در بحث حفاظت و مرمت می‌باشد، اما تا حدودی در حفاظت از آن در آن شرایط تاثیرگذار بوده است. لذا می‌توان با بازپیرایی مقابر بر اساس تصاویر موجود، دو آرامگاه‌ را به حالت اولیه مرمت و با تعریف مسیر دسترسی برای بازدید کنندگان آنها را در محور گردشگری فرهنگی – تاریخی شهرستان خرمشهر قرار داد.

در نهایت بر اساس دو بخش ملموس و ناملموس این اثر عنوان “حماسه سوم شهریور ۱۳۲۰ ه.ش. در خرمشهر و آرامگاه دریابان غلامعلی بایندر و امیر نقدی” برای درج در پرونده ثبتی در نظر گرفته شد.
مطالعه و تهیه‌ی این پرونده در حدود سه ماه توسط کارشناسان اداره میراث فرهنگی خرمشهر به طول انجامید که در تهیه‌ی اسناد و روایت‌های آن امیر درخوران فرمانده پادگان نیروی دریایی خرمشهر، ناخدا حمودی فرمانده بازنشسته‌ی نیرو دریایی خرمشهر، جناب آقای اکبری از سرداران دوران دفاع مقدس و راوی آثار باقی مانده از جنگ در خرمشهر و نیز مرکز فرهنگی دفاع مقدس خرمشهر همکاری داشته‌اند.
پس از تهیه این پرونده در اول شهریورماه سال جاری در اداره کل میراث فرهنگی خوزستان جلسه بررسی این پرونده با حضور مدیرکل محترم میراث، فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان و اعضای شورای ثبت استان و نیز میهمانانی از جمله ناخدا حمودی، سردار اکبری و مهندس کامران تمی معاون فرماندار خرمشهر حضور به عمل رساندند که پس از ارائه پرونده توسط اداره میراث فرهنگی خرمشهر، ناخدا حمودی فرمانده بازنشسته نیروی دریایی و جناب آقای اکبری با توجه به اشرافیتی که نسبت به تاریخ خرمشهر دارند و مطالعاتی که در رابطه با زندگی شهید بایندر داشته‌اند؛ نکته نظرات خود را در رابطه با آن عنوان نمودند.
سپس مهندس کامران تمی نمایندی معاون محترم استاندار و فرماندار ویژه‌ی خرمشهر اعلام آمادگی فرمانداری خرمشهر را در حفاظت و صیانت از اثر با توجه به ضوابط بناهای ثبت ملی، پس از ثبت پرونده تهیه شده، عنوان نمودند. در پایان این جلسه با تهیه صورت جلسه‌های مربوطه، این پرونده به تأیید کمیته‌ی ثبت اداره کل میراث فرهنگی استان خوزستان قرار گرفت و مقرر شد از طرف این اداره کل در اولین جلسه ثبت میراث کشور که احتمالا در اواخر ماه جاری در وزارت میراث فرهنگی کشور برگزار می گردد؛ ارائه شود.
باشد که روح این شهیدان از این اقدام شاد گردد و نسل امروز و آتی با آگاهی از رشادت‌ها و حماسه‌آفرینی‌های این شهیدان والامقام و تمامی شهدایی که جانشان را در راه حفظ این وطن فدا نمودند، به خود ببابلند و باعث غرور و افتخارشان باشد.

سجاد‌ پاک‌گهر؛ مدیر اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان خرمشهر
نجلا درخشانی؛ کارشناسی ارشد مرمت و احیاء بناها و بافت‌های تاریخی

منبع: شط پرس

درخواست «انجمن دوستداران مسجدسلیمان»  از وزیر نفت و مقامات ارشد دولت سیزدهم برای تکمیل و افتتاح طرح موزه نفت شهر اولین ها 

انجمن دوستداران مسجدسلیمان قدیمی ترین انجمن مردم نهاد بنیانگذاری شده توسط چهره های شاخص علمی،فرهنگی و فعالان اجتماعی مدنی مسجدسلیمانی با ارسال نامه ای به وزیر جدید نفت و ارسال رونوشت برای معاون اول و معاون اقتصادی رییس جمهور و سایر مسولین خواستار توجه و تسریع در تکمیل و افتتاح پروژه ملی موزه های نفت مسجد سلیمان شدند.

در  این نامه پس از تبریک انتصاب وزیر جدید نفت آمده است:
؛؛پروژه ملی موزه نفت مسجد سلیمان، زادگاه صنعت نفت ایران و خاورمیانه و شناسنامه و هویت کشور در این عرصه ،از دهه هشتاد آغاز و علیرغم میلیاردها ریال هزینه ، نه تنها پس از گذشت بیست سال به فرجام و افتتاح نرسید، بلکه ابنیه و تاسیسات ساخته و مرمت و بازسازی شده در پنج سایت انتخابی نیز در معرض آسیب و فرسایش قرار دارند و در حالی که از اواسط سال۱۳۹۸ و با انتخاب یکی از کارشناسان توانمند مسجدسلیمانی در ستاد وزارت نفت بعنوان مجری طرح موزه، تکمیل پروژه سرعت مناسبی گرفته بود، دستهای پنهان و سواستفاده کنندگان بیت المال در مسیر اجرا سنگ اندازی نموده و بجای آن ساخت موزه نفت در مناطق بی ارتباطی همچون «موزه نفت سبزوار» و «موزه نفت کرمان» پیگیری و افتتاح گردید!؟ پروژه های جعلی و مشکوکی که امروز بررسی هزینه کرد های در آنها توسط بازرسی وزارت نفت در حال پیگیری است؛؛
در ادامه این نامه و پس از تشریح برخی موانع اجرایی پروژه آمده است:
؛؛ مردم محروم، مظلوم و شهید و مجروح داده در ایام دفاع مقدس در  مسجد سلیمان،چشم انتظار عنایت و دستور قاطع حضرتعالی در خصوص تکمیل و افتتاح این پروژه که نقشی مهم در اقتصاد گردشگری شهرستان و استان خوزستان ایفا خواهد کرد،داشته و انتظار دارند با انتصاب فردی توانمند و  آشنا به موضوع ، این پروژه ملی را به فرجام نهایی برسانید،انشاالله؛؛
 
اسماعیل فرهادیان ،مهندس مخازن نفت و دبیر انجمن دوستداران مسجدسلیمان این نامه را امضا و رونوشت آنرا برای  دکتر مخبر،معاون  اول محترم رییس جمهور ، دکتر محسن رضایی معاون محترم اقتصادی رییس جمهور ،مهندس ضرغامی، وزیر محترم میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری، دکتر ورناصری نماینده محترم مردم شریف مسجدسلیمان،لالی،اندیکا و هفتکل در مجلس شورای اسلامی، فرماندار مسجدسلیمان و مدیرعامل مناطق نفت خیز جنوب نیز ارسال شده است

نمد مالی ، هنری یک هزار ساله در خوزستان

نمد مالی یکی از هنرهای سنتی خوزستان است.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خوزستان ،تنها زیراندازی که به کمک بافتن شکل نمی‌گیرد نمدمالی است. این ادعا از اسم این هنر نیز مشخص است. نمد + مالی. یعنی قطعه‌ای که با مالیدن به دست می‌آید. در واژه نامه دهخدا نوشته شده است نمد نوعی از فرش که از پشم یا کرک مالیده حاصل می‌شود. در نمدمالی تنها ابزاری که نیاز است آب داغ است و زور بازو!

در نمدمالی عمل بافتن انجام نمی‌شود بلکه با ایجاد فشار و رطوبت و حرارت، موجب درهم رفتن الیاف پشمی می‌شوند. دو خاصیت جعدیابی و پوسته‌ای شدن ِ پشم امکان تولید نمد را فراهم می‌کنند. پشمی که برای تولید نمد به کار می‌رود پشم بهاره گوسفند با الیاف بلند است.

از صابون و زرده تخم مرغ نیز می‌توان برای بهتر شدن کیفیت کار استفاده کرد. مقدار پشمی که برای هرمترمربع نمد لازم است با مقدار پشم لازم برای تولید قالی برابر است، اما چون زمان تولید نمد بسیار کوتاه‌تر است (حدود یک روز) قیمت آن پایین است.

معمولا نمدمالان فعالیت خود را از اوایل فروردین ماه آغاز کرده و در اواخر مهرماه خاتمه میدهند و بهترین پشم در کار نمدمالی پشم شش ماهه اول سال است. پشم گوسفند: پشم به عنوان مهمترین ماده اولیه برای نمد مالی از خصوصیات ویژه‌ای برخوردار است که اگر نبود این خصو صیات ویژه در پشم شاید ساخت نمد به عمل نمی‌رسید.

استان خوزستان به عنوان یکی از استانهای باستانی و با قدمت طولانی که بخشی از تمدن بزرگ ایران زمین را در خود جای داده است.

شهرستان شوشتر به عنوان یکی از مناطق باستانی و قدیمی خوزستان می باشد که در خود آثار تاریخی جای داده است و دارای صنایع دستی و هنری بدیع و زیبا می باشد.

مدیر میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری شوشتر می گوید : شهرستان شوشتر به عنوان کهن شهر و تاریخی علاوه بر وجود آثار تاریخی دارای صنایع دستی مختلفی است .

چارمحالی ادامه داد : در سال ۱۳۹۴ شمسی طرح احیای این هنر زیبا در دستور کار قرار گرفت و چند دوره آموشی برای جوانان علاقمند به نمد مالی با حضور استادان قدیمی این صنعت بدیع و دستی برگزار شد.

مدیر میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری شوشتر معتقد است باید ضمن آموزش ، حمایت و بازاریابی هنر نمد مالی و دیگر صنایع دستی را احیا کرد.

نمد چگونه تولید می شود ؟

وقتی پشم چیده و از نظر رنگ بندی و کیفیت جداسازی شد، صنعتگران نمدمالی، که بیشتر هم به صورت سنتی در مجاورت عشایر قرار دارند، پشم مورد نیاز را خریداری کرده و به محل کار خود انتقال می‌دهند.

سپس در مرحله نخست، پشم را حلاجی کرده و براساس نوع نمدی که قصد مالش دهند آن را دارند، پهن کرده و به وسیله ابزار ساده‌ای به نام پنجی الیاف پشم حلاجی شده را تا ارتفاع ۶۰ سانتی متر بر روی قالب به صورت یکنواخت می‌ریزند به اصطلاح محلی پشم را بر روی قالب به صورت پف یا پفکی در آورده که بعد از این عمل با همان وسیله پنجی یا پنجک، بر روی پشم پف شده فشار می‌دهند تا کمی از حجم آن کاسته شود.

در مرحله دوم، بر روی پشم‌های ریخته شده در قالب، به صورت یکنواخت آب داغ می‌ریزند، که این عمل پشم را سنگین کرده و در همان مرحله الیاف پشم به یکدیگر زنجیر می‌شوند.

در مرحله سوم، قالب را به صورت لوله می‌پیچند و دور آن را با طناب می‌بندند و حدود ۲۰ دقیقه تحت فشار چند کارگر با ضربات دست پا به آن ضربه می‌زنند تا الیاف پشم به صورت فشرده و نسج گونه گردد، که به این مرحله خامه می‌گویند.

در مرحله چهارم، قالب را باز کرده و لبه‌های نمد را روی خود برگردان می‌کنند و مقدار کمی پشم حلاجی شده در آن اضافه می‌کنند و بر روی سطح کار مخلوطی از آب و صابون پخته شده می‌ریزند و دوباره قالب را بسته و مالش می‌دهند. در مرحله پنجم، قالب را باز کرده و نقش و طرح بر روی نمد می‌گذارند که این مرحله، به دو صورت انجام می‌شود. در مرحله ابتدایی، قبل از ریختن پشم بر روی قالب، نقش ترسیم و طراحی شده و بعد روی پشم ریخته شده به هم می‌چسبند.

در مرحله پنجم، در نمد قالب کرده نقش از قبل ساخته و تهیه کرده، بر روی آن گذاشته و به وسیله محلول آب گرم و صابون، با فشار و مالش، طرح و نقش بر روی نمد می‌چسبد و سپس نمد را لوله کرده و مالش می‌دهند.

در مرحله ششم، نمد را به صورت لوله درآورده و حدود دو ساعت، مالش و ورز می‌دهند و در حین انجام مالش، نسبت به صاف و قرینه کردن طرح و نقش اقدام می‌کنند.

در مرحله هفتم، پس از انجام کار مالش، ابتدا نسبت به صاف کردن ابعاد نمد، رفع کجی ها، برطرف نمودن اختلاف سطح احتمالی، پرز سوزی و اصلاح نمد اقدام می‌کنند.

در مرحله هشتم، نمد آماده شده را با آب ولرم شستشو داده و سپس در آفتاب مستقیم خشک و به مشتریان عرضه می‌کنند.

این روزها متأسفانه به علت زحمات طاقت فرسا و همچنین داشتن فیزیک بدنی خشن و سخت برای انجام نمدمالی از یک سو و نداشتن درآمد کافی از سوی دیگر، امکان حضور جوانان در این رشته کم رنگ شده است.

شگفتی رسانه‌های خارجی از عظمت راه‌آهن سراسری ایران

خبرگزاری سی‌ان‌ان امریکا طی گزارشی راه‌آهن سراسری ایران را که به تازگی در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است، یکی از شگفتی‌های مهندسی قرن بیستم خواند.

به‌گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی؛ در گزارش سی‌ان‌ان در مورد راه‌آهن سراسری ایران آمده است: «این خط آهن ۱۳۹۴ کیلومتری که دریای خزر را به خلیج فارس متصب می‌کند و یک طرح راهبردی مهم در زمینه ریلی به شمار می‌رود، بعد از ۱۱ سال کار سخت و دشوار در سال ۱۹۳۸ افتتاح شد.»

در این گزارش که در اکثر خبرگزاری‌های مرتبط با گردشگری و سفر بازنشر شده است، به راه‌آهن سراسری ایران با عنوان «یکی از بزرگ‌ترین شگفتی‌های مهندسی قرن بیستم» اشاره شده است. ۲۲۴ تونل به طول ۷۶ کیلومتر، ۱۷۴ پل بزرگ و ۱۸۶ پل کوچک، این راه‌آهن را از روی دره‌های عمیق و رودخانه‌ها عبور می‌دهد و به قللی با ارتفاع ۲۱۳۴ متر می‌رساند. تونل‌های مارپیچی و عبور از روی دره‌های عریض یکی از تکنیک‌های هوشمندانه سازندگان این خط آهن برای عبور از کوه‌های صعب‌العبور بوده است.

برای تکمیل این خط‌آهن، چالش‌های مهندسی و زمین‌شناختی متعددی بر سر راه سازندگان بوده است. برای مثال، برخی تونل‌ها به دلیل وجود نمک و سنگ گچ غیرقابل استفاده بوده‌اند و باید مسیر جدیدی برای عبور خط‌آهن پیدا می‌شد. یا مثلا در یکی از تونل‌ها، مهندس‌ها به یک حفره در دل کوه برخوردند که آن را با ساختن یک پل در دل تونل حل کردند. کمبود مصالح مناسب در برخی مناطق هم یکی دیگر از مشکلات و دشواری‌های ساخت راه‌آهن سراسری ایران بوده است.

این گزارش در ادامه به مناظر طبیعی و آثار باستانی موجود در مسیر خط‌آهن سراسری ایران پرداخته است. در این بخش به مناظر دیدنی پل سفید، پل ورسک و سه خط طلا بر فراز کوه اشاره می‌کند. «جاذبه‌های بیشتری در مسیر جنوب-غرب تهران وجود دارد: عبور از دشت قم، صعود در منطقه مرکز هسته‌ای اراک و رسیدن به اوج در نورآباد.»

همچنین اشاره‌ای به مسیر درود و اندیمشک و شهر باستانی شوش شده است که میزبان دو اثر ثبت جهانی دیگر، سازه‌های آبی شوشتر و چغازنبیل است.

خبرگزاری سی‌ان‌ان راه‌آهن سراسری ایران را نمادی از مدرنیزه شدن ایران و جامعه ایرانی می‌داند. هزینه ساخت مسیر شمال به جنوب چیزی حدود ۴۰ میلیون دلار (معادل با ۲.۷ میلیارد دلار با ارقام امروز) بوده است که بار سنگینی بر دوش جامعه درحال‌توسعه آن زمان به شمار می‌رفته است.

در این گزارش در مورد آینده راه‌آهن سراسری ایران آمده است: «امروزه، به رغم تحریم‌های اقتصادی، ایران در حال سرمایه‌گذاری روی شبکه ریلی خود است. در هفت سال گذشته، تقریبا ۱۱۰۰ کیلومتر ریل جدید به این شبکه اضافه شده است تا مراکز استان را به تهران متصل کند.» همچنین اشاره‌هایی به همکاری چین با ایران در زمینه توسعه زیرساخت‌ها برای «ابتکار جاده ابریشم» شده است و اینکه ایران چطور در حال همکاری‌های بین‌المللی بال ترکمنستان، افغانستان، قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان، آذربایجان، روسیه و گرجستان و ترکمنستان است.

در انتهای گزارش می‌خوانیم: «ثبت راه‌آهن سراسری ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو یک عنوان بسیار متعالی و رشک‌برانگیز است که جایگاه هر سایتی را در نقشه گردشگری جهانی محکم می‌کند. این اتفاق می‌تواند به افزایش بودجه‌های نگهداری و کار‌های بازسازی هر اثری منتهی شود و در‌ها را برای ارائه مشاوره‌های متخصصان و مطالعات مختلف باز کند و در نهایت به افزایش بازدید و ورود گردشگر داخلی و خارجی ختم شود. البته این افزایش ورودی گردشگران می‌تواند یک شمشیر دولبه باشد و به اُورتوریسم (ورود بیش از حد گردشگران به یک مقصد گردشگری) منتهی شود و جایگاه سایت در فهرست یونسکو را در معرض خطر قرار دهد.»

این راه‌آهن شگفت‌انگیز می‌تواند سفری فراموش‌ناشدنی در سراسر یک کشور را به شما ارائه دهد که بسیاری از گردشگردان فرصت تجربه کردنش به شیوه‌های دیگر را ندارند.

پلاژ دریاچه زیبای مارون دربهبهان

مارون یا رودخانه مارون، از رودخانه‌های جنوب‌غربی ایران است، که از رشته‌کوه زاگرس در استان کهگیلویه و بویراحمد سرچشمه می‌گیرد و با عبور از بهبهان و آغاجاری در استان خوزستان جریان می‌یابد و به نام رود جراحی، به تالاب شادگان و در فصل‌های پرآب، به خلیج‌فارس می‌ریزد. مجموعه تفریحی پلاژ سد مارون بهبهان نیز با وسعت ۱۳ هکتار در دریاچه این سد ساخته شده و با امکانات تفریحی ورزشی مختلف مکان مناسبی را برای مهمانان فراهم کرده است. پوشش گیاهی فراگیر پلاژ سد مارون بهبهان از چمن و گونه‌های مختلف گیاهی بومی تشکیل شده و امکانات تفریحی مختلفی در فضای آن فراهم شده است. پلاژ سد مارون در استان خوزستان و ۵ کیلومتر بعد از سد مخزنی مارون اطراف شهرستان بهبهان واقع شده است

مجموعه مذکور تجهیزاتی کامل از قبیل سرویس خواب، مبلمان، میز ناهار خوری، سیستم خنک کننده و تهویه هوا، شبکه های استانی، آشپزخانه و امکان استفاده از پیست دوچرخه سواری و قایق سواری و اتوبوس دریایی و سایر ورزشهای آبی را دارد.