خوزتوریسم

سرپرست میراث فرهنگی شوش خبر داد؛

ثبت محوطه باستانی بیت مشحوت در فهرست میراث ملی کشور تصاویر

سرپرست اداره میراث فرهنگی شوش، گفت: محوطه باستانی بیت مشحوت مشهود از محوطه های تاریخی ارزشمند استان خوزستان در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، علی بویری ضمن اشاره به این موضوع که این محوطه در ۲۱ کیلومتری جنوب شرق شوش، واقع در بخش شاوور شهرستان کرخه واقع شده است و در حاشیه جنوبی بستر سیلابی رودخانه شاوور قرار دارد، تصریح کرد: بررسی تصاویر قدیم و جدید نشان می دهد که شهر تاریخی بیت مشهود با مساحتی در حدود ۱۶۰ هکتار دارای دو باروی خشتی در پیرامون خود بوده است، همچنین با بررسی پراکندگی آثار سطحی همچون تکه های سفالی، بقایای معماری این محوطه گسترده، بقایای یک شهر دوره اسلامی مربوط به قرون ۳ تا ۴ هجری (۹ و ۱۰ میلادی) نیز قابل تاریخ گذاری خواهد بود.

بویری ادامه داد: بقایای سازه های معماری از جمله بخش هایی از کف سازی‌ها آجرفرش و رد دیوارهای آجری با اندود گچ بر روی سطح این محوطه دیده می شود‌ که وجود چنین محوطه های شهری از دوران نخستین اسلامی برای مطالعات تاریخی و باستان شناختی و حتی معماری و شهرسازی بسیار ارزشمند است.

وی افزود: شناخت توپوگرافیک روند شهرسازی از دوره ساسانی به اسلامی با پژوهش های آتی در چنین محوطه ای امکان پذیر خواهد بود و به همین دلیل انجام مستندنگاری دقیق، مطالعات و پژوهش های باستان شناختی از جمله مهمترین برنامه های اجرایی میراث فرهنگی در آینده نزدیک در این محوطه است.

سرپرست اداره میراث فرهنگی شوش در پایان گفت: محوطه بیت مشحوت به شماره ۳۳۸۱۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و مراتب طی ابلاغ رسمی از سوی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به استانداری خوزستان و دیگر مراجع ذیربط ارسال شد.

ابزارک IMG_20230206_112238_868 تصویر

ساکنین تالاب شادگان

۱۳ بهمن ماه به اعتبار تقویم روز تالاب‌هاست.

تالاب شادگان در جنوب شهر شادگان در استان خوزستان قرار دارد این تالاب باارزش یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های حیات وحش ایران است؛ تالاب‌ها مکان‌هایی با مشخصاتی مابین محیط‌های خشک و دارای آب هستند. تالاب شادگان برای ساکنین اطراف خود امکان امرار معاش به وجود آورده، شغل ساکنان بخش‌های مجاور تالاب ماهیگیری، پرورش گاومیش، پرنده‌نگاری، نی‌بری و حصیر بافی است؛ از عجایب این تالاب داشتن همزمان آب شور و شرین است.

تالاب شادگان محل مناسبی برای محققان در زمینه پرنده نگری نیز به حساب می‌آید به طوری که گردشگران و علاقمندان به گونه‌های مختلف پرنده برای انجام تحقیقات و عکاسی از این تالاب بازدید می‌کنند.
ماهیگیری در تالاب شادگان نیز از دیگر جاذبه‌های توریستی تالاب محسوب می‌شود. وجود اسکله تفریحی در روستای صراخیه در حاشیه تالاب شادگان باعث شده زیرساختهای گردشگری در اطراف تالاب شادگان توسعه یابند. گردشگران می‌توانند به جزیره کوچکی که داخل تالاب است بروند و از خوراکی‌های تالاب ازجمله انواع ماهی‌ها استفاده کنند.

تالاب بین‌المللی شادگان با وسعت 450 هزار هکتار و اکوسیستمی گسترده در جنوب شهر شادگان واقع شده است و طبق مصوبه کنوانسیون رامسر جزو 24 تالاب بین‌المللی جهان محسوب می‌شود. مردم روستاهای شادگان معیشت خود را از طریق صیادی و دامداری در کنار این تالاب می‌گذرانند. تالاب شادگان علاوه بر ظرفیت‌های اقتصادی، فرصتی برای گردشگری است.

میلاد حمادی

درب هاي موزه چاه شماره یک مسجدسلیمان به روي علاقه‌مندان بازشد

مسئول موزه نفت مسجدسلیمان از آماده بودن موزه چاه شماره یک مسجدسلیمان برای بازدید عموم علاقه‌مندان میراث صنعتی خبر داد.

به گزارش روابط عمومي مديريت موزه‌ها و مركز اسناد صنعت نفت، فرید کاوش با اعلام این خبر اظهار کرد: با ارائه درخواستی از سوی موزه نفت مسجدسلیمان و موافقت مدیرعامل شرکت بهره برداری نفت و گاز مسجدسلیمان، این مکان تاریخی آماده سازی و آماده بازدید علاقمندان به تاریخچه اکتشاف و فعالیت صنعت نفت ایران است.

وی ادامه داد: همشهریان، میهمانان و گردشگران می‌توانند در فصل زمستان همه‌ روزه از ساعت ۹ تا ۱۷ از این مجموعه منحصر بفرد صنعتی بازدید کنند.

مسئول موزه نفت مسجدسلیمان تصریح کرد: چاه شماره یک مسجدسلیمان به‌عنوان نخستین چاه نفت خاورمیانه، اثری بسیار مهم در تاریخ صنعت نفت و سیاست کشورمان و جهان است که با فوران آن در سحرگاه پنجم خرداد ماه سال ۱۲۸۷ خورشیدی، عصر نفت در ایران و خاورمیانه آغاز شد و تحولات مهمی پس از آن رخ داد.

چرا گل نرگس برای ایرانی‌ها این‌قدر محبوب است؟

نرگس که به عطر دل‌انگیز خود معروف است، یکی از محبوب‌ترین گل‌ها برای مردم ایران به شمار می‌رود. محبوبیت گل نرگس در ایران قدمتی دیرینه دارد؛ آنچنان که در آثار شعرای قرن‌های گذشته هم حضور پررنگی داشته است.

گل نرگس یا daffodil یک گل از نوع پیازدار است که معمولا از آذرماه تا اردیبهشت ماه در ایران به گل می‌نشیند. این گل از خانواده آماریلیس یا مارچوبه‌ای‌ها است و از جمله گل‌هایی است که به مقاومت در فصل سرما معروف هستند. برگ‌ها و پیاز این گیاه خوشبو خوردنی نیستند. زیرا در خود آلکالوئیدهای سمی دارند که در صورت خورده شدن می‌تواند فرد را دچار مسمومیت کند. بهترین زمان برای کاشتن پیاز این گل محبوب، مردادماه است. در این زمان نرگس تا آغاز سرمای هوا و روزهای آذرماه فرصت دارد خوب رشد کند و در ماه پایانی پاییز گل‌هایش را به باغچه ما پیشکش کند.

این گل بدلیل زیبایی و عطر خوشش از قدیم جایگاه ویژه‌ای در بین ایرانیان داشته است و از جمله گل‌های محبوب آن‌ها به‌شمار می‌رود. علاقه اغلب ایرانی‌ها به گل نرگس بهانه‌ای شد تا به بررسی جایگاه آن در زندگی و فرهنگ خود بپردازیم.

محبوب ایرانی‌ها

نرگس گلی خوشبو و زیباست که تقریبا در همه ایران در دسترس است. از معدود گل‌هایی است که به هوای سرد مقاوم است، به آب فراوانی احتیاج ندارد و در کل به شرایط اقلیمی ایران سازگار است. این گل که از طریق پیاز تکثیر می‌شود، با اندکی نگهداری به گل می‌نشیند و هر پیاز آن می‌تواند تا چند سال گل بدهد. قیمت چندان گرانی هم ندارد و انتخاب اول اغلب مردم برای خوشبو و مطبوع کردن خانه یا اتاقشان است.

شهرهایی در ایران هستند که گل نرگس معروف‌تری دارند. نرگس شیراز بخاطر تصویرسازی‌های شاعران شیراز، مخصوصا حافظ سر زبان‌ها افتاده و معروف شده است. شهر بهبهان در استان خوزستان و خوسف در استان خراسان جنوبی نیز از دیگر مهدهای پرورش این گل هستند.

نگاه فرهنگی که ایرانیان از گذشته تا کنون به واسطه شعرا و ادبیان خود به این گل داشته‌اند، نگاه دینی که این گل را به نمادی برای امام زمان (عج) تشبیه می‌کند، ظرافت و زیبایی خاص نرگس، رنگ‌های روشن و عطر مدهوش‌کننده‌اش همگی دلایلی هستند که باعث شده این گل برای ایرانی‌ها محبوب باشد.

گزارش کامل در ادامه مطلب

چوب‌زنی دزفول ثبت ملی شد

سرپرست اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دزفول گفت: آیین چوب زنی محرم دزفول به عنوان اثر غیرملموس در لیست آثار ثبت ملی کشور قرار گرفت.

حمیدرضا خادم روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: آیین چوب زنی محرم دزفول با شماره ۲۷۲۲ در لیست آثار ثبت ملی دزفول قرار گرفت.

وی با بیان اینکه ثبت ملی آیین علم یراق نیز در دست اقدام است، گفت: در حال حاضر ۱۷۰ اثر دزفول در لیست آثار ملموس و ۲۹ اثر در لیست آثار غیرملموس کشورمان ثبت شده است.
سرپرست اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دزفول با بیان اینکه آیین چوب زنی دزفول در محله کلانتریان، چولیان، میان دره، دره میدون و عباسیه برگزار می شود، اظهارکرد: این آیین سنتی حماسی تداعی کننده نبردهای حضرت علی اکبر در میدان است و برهم زدن چوب یا سنگ نیز لحظه ورود ایشان و صحنه‌های نبرد ۲ جنگجو را نشان می‌دهد.

به گزارش ایرنا آیین چوب زنی از حدود ۱۴۰ سال پیش در دهه نخست محرم اجرا می‌شود؛ در این آیین سنتی تعدادی از عزاداران در حالیکه ۲ تکه چوب در دست دارند با گوش دادن به اشعاری حماسی که روایتگر واقعه کربلاست، چوب زنی می‌کنند.

مهارت آجرچینی سنتی دزفول از جمله دیگر آثار ناملموس دزفول به شمار می‌رود

بنگله و تاریخچه پیدایش آن در ایران

واژه بنگله (به معنای خانه ویلایی) اصطلاحی است که به صورت کاملا گسترده در جنوب خوزستان به کار می رود. هیچ نوع بنگله ای تا یک قرن پیش در جنوب خوزستان وجود نداشت.

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "، با پیدایش نفت و ورود انگليسي ها به جنوب كشور، ساخت و ساز این نوع خانه های ویلایی آغاز شد. مساحت بنگله ها معمولا از 500 متر شروع می شد و به 1000 متر ختم می شد. بنگله با اینکه ظاهرا یک کلمه انگلیسی است ولی در واقع کاملا شرقی است. این کلمه در انگلیسی به صورت« بَنگ لاو» نوشته می شود.
ریشه اصلی این کلمه، کاملا هندی است و می توان گفت که دقیقا از زبان بنگالی (زبان یکی از ایالتهای هندوستان) به زبان انگلیسی وارد شده است. بنگال کشوری است که بعدها توسط استعمار انگلستان از هند جدا شد. شاعر معروفِ آن «تاگور» با دیوان منحصر به فرد خود، توانست جایزه ادبیات نوبل را در آن ایام از آن خود کند. در آن هنگام ایالت بنگال هنوز از هندوستان جدا نشده بود. انگلیسی ها در دوران سیاه استعماری خود، که در بنگال فرمانروایی می کردند در همچو خانه های ویلایی بزرگ اسکان داشتند . بنگلو یعنی خانه های ویلایی به سبک خانه های ویلایی بنگال! دقیقا مثل این است که بگوییم خانه هایی به سبک خانه های ماسوله در شمال ایران. بنگلو یعنی منسوب به بنگال!...
ولی بنگله های آبادان از نظر زیرساخت، تفاوت های قابل توجهی با نسخه اصلیِ خود داشتند . انگلیسی ها هر جا که می رفتند شرایط و مختصات جغرافیایی محل جدید را به دقت مورد توجه قرار می دادند. مثلا برای ساخت بنگله های مورد نظر در جنوب خوزستان و به خصوص آبادان ، ازملاط و مصالح بومی همان منطقه استفاده می کردند . همان طور که می دانید خاک آبادان بسیار مرطوب است بدین معنا که اگر نیم متر از خاک را بردارید، براحتی به آب می رسید! مجاورت آبادان با آب های پیرامون خود و همچنین ارتفاع سطح آب با خاک این جزیره، باعث شده که معماران انگلیسی، شرایط اقلیمی آن محل را مورد توجه بیشتری قرار دهند. آن طورکه از بازنشستگان قدیمی نفت شنیده ام، اساس یا پیِ دیوار این خانه ها با یک ورقه از نوعی فلز خاص پوشانده شده است. افزودن این ورقه که احتمالا آلیاژ خاصی هم دارد، برای جلوگیری از نفوذ «رطوبت بی امان» به پیِ این نوع از خانه ها است. خانه های معمولیِ ساخته شده توسط بنّاهای بومی، بعد از مدتی شوره می زد و رطوبت، سرانجام پیِ آن را خراب می کرد!
پس از پایان گرفتن جنگ ایران و عراق، من توانستم سفری به آنجا داشته باشم. هنوز بسیاری از خرابه ها باقی بودند و شخصِ ناظر می توانست جزییات هر چیزی را آن چنان که هست عینا به چشم ببیند. من در آنجا دیدم که جنس سایه بانهای این خانه ها از سَعَف بود. سعف، برگِ نخل است که همان برگ درخت خرما است. با این تفاوت که برای محکم کردن آن، یک لایه گچ سفت هم روی آن کشیده بودند. همچنین پشت بام این خانه ها با گل رُس پوشیده شده است. در بنگال، به آن صورت، گل رُس نداریم بلکه غالب زمین ها، پوشیده از ماسه یا شِن نرم است. همان طور که می بینید، تفاوت های اقلیمی، جزییاتی از تفاوت های موجود را به ما نشان داده است.
معمولا هیچ کس خانه های کارگری را، بنگله نمی خواند. چون خانه های کارگری فاقد ویژگی های پیش گفته بودند. ولی خانه های کارمندی به بالا، به دلیل داشتن ویژگی های فنی و رفاهی عملا در همین جرگه قرار می گرفتند. ناگفته نماند که بنگله های موجود در آبادان مدلهای مختلفی داشتند و بهتری نوع آن، به اصطلاح دوبلکس بود که پذیرایی در همکف و اتاقهای خواب، همراه با سرویسهای وابسته در طبقه بالاتر قرار داشت. در آبادان تا سال 1343 تقریبا 400 واحد مسکونیِ کارمندی (موسوم به بنگله) با سایز و کلاسهای مخلتف وجود داشت.
بهترین نوع این بنگله ها نوع الف بود که فقط 10 واحد از آنها درآبادان وجود داشت . نوع الف، صرفا به روسای پالایشگاه و سران رده بالا تعلق می گرفت. طبعا این نوع خاص،دارای ویژگی های منحصر به فردِ خود بود. بسیاری میل دارند بدانند که این نوع از بنگله ها چه خصوصیاتی داشتند. ما دقیقا از جزییات ماجرا بی خبریم ولی اگر بخواهیم به شکل قیاسی آمار بدهیم یاید به نیم قرن پیش برگردیم.
بنگله ها بستگی به مالکین یا ساکنین خود ، از آپشن های گوناگونی برخوردار بودند. مثلا تعداد اتاق ها، نوع و جنس چوب و مواد موجود، شکل و شمایل مبلمان، مُدل های به کار رفته در وسایل ضمیمه شده به آن و غیره ....
ولی جالبترین بخش آن، تلفیق سنت های معماری ایرانی با همتای هندی آنها بود. در آخرین سری ساخت بنگله ها می بینیم که کاشی کاری اصفهان نیز خود را واردِ گود می کند. اگر توریست ها، آخرین سری بنگله ها را از نزدیک دیده باشند، حضور سنت های معماری اصفهان را در نمای بیرونی این بنگله ها تصدیق می کنند. درحالی که بنگله های اصلی که در بنگال فراوانند، فاقدِ این عناصر ایرانی اند. آنچه که ما از این ماجرا آموختیم، این است که معماران انگلیسی به تدریج سعی داشتند کارشان را به سبک های سنتی ایرانی نزدیک تر سازند. طبعا همچون سیاستي از انگلیسی ها برای همه آشکارا جلوه گری می کند. این نکته از آن جهت عرض شدکه نباید یک «کلیت» را با هم دید و یک قضاوت کلی را دنبال كرد.انگلیسی ها نه تنها در معماری، بلکه در هر موردی، نظم و سلیقه خود را حاکم کردند.

برای دیدن گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید

محله «حرم» شوش

شهرستان شوش یکی از مهمترین تمدن‌های تاریخ باستان و پیش از تاریخ، در ایران و جهان است

شوش از نظر جغرافیایی و کشاورزی در وضعیت بسیار مطلوب و رابط میان تمدن بین النهرین و ایران بوده است. با وجود قدمت و اهمیت تاریخی و جغرافیایی شهرستان شوش برای قرن‌ها خالی از سکنه و متروکه بوده است.

بررسی سفرنامه‌های چندین مستشرق و باستان شناس نشان دهنده آن است که شهر شوش کاملا متروکه و خالی از سکنه بوده و فقط تپه‌های باستانی و آرامگاه دانیال نبی (ع) در آن زمان وجود داشته است.

در این زمینه «مارسل دیولافوا» هنگامی که در سال ۱۸۸۴ میلادی به شوش سفر کرد در کتاب خود نوشت به جز چند خانه کپری در اطراف بقعه دانیال نبی (ع) که ظاهراً به منظور اسکان زائران ساخته شده بود مکانی برای زیست وجود نداشت.

با ورود و استقرار باستان شناسان و آغاز کاوش‌های دامنه دار "ژاک دمورگان" و "رولان دومکنم" و استخدام بیش از هزار کارگر از روستاها و شهرهای اطراف، اولین گروه از مردم در اطراف حرم ساکن شدند.

با گذشت زمان تجار با حضور از شهرهای دیگر در شوش به فعالیت اقتصادی و ساخت کاروان سراها در اطراف حرم دانیال نبی (ع)، به تأمین مایحتاج کارگران و باستان شناسان پرداختند.

سکونت کارگران و کسبه‌های اطراف حرم و ساخت کاروان‌سراها، آغاز شهرنشینی جدید در شهرستان شوش است که با احداث موزه در سال ۱۳۴۵ و اهمیت کاوش‌های باستانی و توسعه کشاورزی این محله به سرعت توسعه یافت. محله‌ی حرم در نزدیکی رودخانه شاوور قرار دارد و دارای سه خیابان اصلی با نام‌های امام خمینی (ره)، طالقانی و ساحلی است.

این محله در مرکز شهرستان و در کنار موزه و محوطه تاریخی شوش واقع شده است.

عکس: سید حامد موسوی/ایسنا

کارون زیبا

خوزستان را نمیتوان بدون رودخانه کارون تصور کرد رودخانه ای که همواره در طول مسیر خود تمدن هایی با تاریخی کهن و شهرهایی با فرهنگ غنی و همچنین آثار باستانی که هر کدام نشان از قدمت و تاریخ سرزمین ایران است به ارمغان آورده است .
رودخانه کارون پس از عبور ازتنگه ها و کوهستان های سر به فلک کشیده زردکوه بختیاری در رشته کوه های زاگرس با ورود به شهر باستانی شوشتردر استان خوزستان به دو رودخانه مجزا به نام گرگر و شطیط(ماه پاریان ) تقسیم میشود و این دو رودخانه شوشتر را مانند جزیره ای در بر میگیرند و در جنوب شوشتر در (بندقیر) همراه با رودخانه دز، کارون را دوباره تشکیل و بعداز شهر هایی همچون اهواز در انتهای مسیر به خلیج همیشه فارس می پیوندد.

همه اهواز را با رود کارونش می شناسند و خوزستان با این رود زنده است؛ رودی که بزرگ ترین و پر آب ترین رودخانه ایران به حساب می آيد و نام آن با تاریخ و تمدن های کهن ایران گره خورده و آوازه آن در فرهنگ منطقه و ترانه های فولکلورش ریشه دوانده است. می توان گفت که وجود رود کارون باعث محبوبیت اهواز در بین گردشگران شده و شب های خاطره انگیز کارون هر کسی را برای سفر به این شهر وسوسه می کند. این رود بزرگ اهواز را به ۲ بخش شرقی و غربی تقسیم کرده و سواحل همین بخش ها به تفرجگاه و پاتوق اهالی شهر تبدیل شده است

رودکارون بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین رودخانه ایران است که بخش قابل‌توجهی از آن در استان خوزستان قرار دارد. در طول سالیان دراز، رود کارون نقش بسزایی در گسترش کشاورزی، دامداری و گردشگری در شهرها و مناطق اطراف خود داشته است.این رودخانه یکی از سرمایه‌های طبیعی ارزشمند ایران است که هرگونه آسیب به آن، تأثیری غیرقابل‌جبران بر اکوسیستم محیط اطراف و زندگی مردم خوزستان خواهد گذاشت.بخش‌های مختلف رود کارون و سواحل آن از زیباترین جاذبه‌های گردشگری اهواز به شمار می‌رود.

همانطور که اهواز با کارون زنده است، می توان گفت شب های اهواز هم با کارون بیدار است. توصیف حال و هوای شب گردی و نایت لایف حاشیه رود کارون حق مطلب را ادا نمی کند، باید از نزدیک گوش به آرامش کارون سپرد و چشم به زیبایی های آن دوخت و در نقطه تلاقی خشکی و آب قدم زد. در نهایت باید طعم فلافل های لذیذ، قلیه ماهی و کباب های معروف اهواز را در یکی از رستوران های ساحلی آن چشید.

عکس مهرداد میثاقیان

یک دوستدار میراث فرهنگی:

ثبت جهانیِ ایذه یک مطالبه عمومی و بحق است

دبیر انجمن میراث فرهنگی نوژان کارون گفت: ثبت جهانی میراث فرهنگی شهر ایذه یک مطالبه بحق محلی و گاها ملی برای نگهداری و پاسداری از آثار تاریخی و توسعه گردشگری در این منطقه است

مجید کیوانی در گفت وگو با خبرنگار جام جم آنلاین در خوزستان افزود: در ادامه ثبت جهانی ایذه می‌توان به چند هدف کلان و تاثیر گذار اقتصادی و اجتماعی در این شهر و حتی استان خوزستان رسید.

کیوانی با اشاره به نقش حیاتی ثبت‌های جهانی میراث فرهنگی در خوزستان برای توسعه برنامه‌های اقتصادی و معرفی فرهنگی مردمان با تمدن این استان افزود: خوزستان با توجه به داشتن سه اثر ثبت شده جهانی همچنان ظرفیت ثبت سه اثر دیگر شامل منظر تاریخی و طبیعی ایذه، سازه‌های تاریخی دزفول و تالاب بین المللی شادگان است و از مسئولان و شهروندان این استان انتظار داریم برای جهانی شدن میراث ارزشمند فرهنگی خوزستان کوشش و پیگیری بسیاری داشته باشند.

دبیر انجمن میراث فرهنگی نوژان کارون با بیان اینکه نیاز و خواسته مبرم فرهنگی، اجتماعی شهروندان ایذه برای ثبت جهانی میراث تاریخی این منطقه را باید جدی گرفت، توضیح داد: پیش از این کارشناسان مطرح حوزه میراث فرهنگی کشور پس از بازدیدهای بسیار از آثار و محوطه‌های موجود در ایذه، بارها به فراهم بودن شرایط نسبی برای ثبت جهانی ایذه از لحاظ نرم افزاری و سخت افزاری اشاره و تاکید کرده‌اند و چرا هنوز از سوی متولیان مربوطه استانی هیچگونه اقدام خاصی صورت نگرفته نیازمند پاسخگویی آنها به مطالبه‌ی دوستداران میراث فرهنگی و تاریخی خوزستان است.
کیوانی ضمن تاکید بر اهمیت موضوع ثبت جهانی میراث فرهنگی ایذه تصریح کرد: امیدوارم در آینده نزدیک وزیر فرهنگ دوست میراث فرهنگی و گردشگری و مسئولان این وزارتخانه بازدیدهای میدانی از شهر ایذه داشته باشند و بویژه نماینده شهرستان نسبت به مطرح کردن این مطالبه در کمیسیون فرهنگی و اجتماعی مجلس و در سطح وزیران پیگیری کند.
کیوانی در ادامه گفت: هر چند در یک دهه گذشته وعده های عملی نشده بسیاری در این خصوص از سوی مدیران پیشین استان داده شده است لذا ما دوستداران میراث فرهنگی خوزستانی امیدواریم در اغاز سال ۱۴۰۲ شاهد تحولات و پیگیری های مثبت برای اجرایی شدن ابر پروژه ثبت جهانی میراث کهن ایذه باشیم

این فعال اجتماعی، فرهنگی اظهار امیدواری کرد: باید از همه دلسوزان و دوستداران میراث فرهنگی و تاریخی شهرستان بابت پیگیری های بی وقفه در این خصوص تقدیر شایسته کرد و این نشان از درک و همگرایی برای رسیدن به یک هدف بزرگ و به ثبت رساندن میراث جهانی
شهر ایذه است.

وی افزود: در طی یک سال گذشته انتظاراتی که ما فعالین و دوستداران حوزه فرهنگی استان از عملکرد اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری خوزستان در خصوص نگهداری، پاسداری، توسعه و تقویت از میراث فرهنگی، صنعت گردشگری و صنایع دستی داشته ایم بطور نسبی براورده نشده است و همچنان شاهد تنها مرکز ( اهواز ) استانی در سطح کشور که بدون داشتن موزه های تخصصی، زیر ساختهای گردشگری و توسعه بازارچه های صنایع دستی در مناطق شهری هستیم و این عدم توسعه یافتی را باید مسئولین بالا دست بررسی و رفع کنند.

اهداف نمایشگاه

نمایشگاه ها همواره یکی از ابزارهای کارآمد و مطلوب در زمینه بازاریابی در جهت توسعه صنعت گردشگری به شمار می‌رود و به عنوان نقطه کانونی برای رو در رو نمودن عرضه کنندگان و مصرف کنندگان کالا و خدمات از نقش به سزایی در معرفی چهره به چهره نوآوری ها و خلاقیت های عرصه های مختلف برخوردار می باشد.

بر همین اساس معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی برگزاری نمایشگاه جامع و کاملی با عنوان “شانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری و صنایع وابسته” را در دستور کار خود قرار داده و آن را در تقویم رویدادهای سازمان جهانی گردشگری به ثبت رسانده است.

این رویداد هر ساله با هدف تجمیع ظرفیت های موثر صنعت گردشگری و به منظور استفاده بهینه از منابع موجود و همچنین ایجاد زمینه های لازم جهت حضور فعال بخش خصوصی به عنوان یکی از اصلی ترین ارکان توسعه این صنعت برگزار می گردد.

با توجه به بررسی و کارشناسی آسیب های ناشی از پاندمی ویروس کووید 19 در سراسر دنیا و تاثیر مستقیم آن بر ایجاد رکود در صنعت گردشگری، در نظر است ” شانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری صنایع وابسته” را از تاریخ 18 الی 21 بهمن ماه 1401 در محل دائمی نمایشگاه های بین المللی تهران با حضور کلیه فعالان این صنعت، مطابق با استانداردهای روز دنیا و پروتکل های بهداشتی ستاد ملی کرونا برگزار نماید