خوزتوریسم

رونق حضور گردشگران در موزه هفت تپه

شوش از قدیمی‌ترین سکونت‌گاه‌های دنیا به‌شمار می‌رود و با آثار جهانی مثل معبد چغازنبیل و کاخ آپادانا زبانزد جهانیان است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، از جاذبه‌های باستانی شوش، محوطه هفت‌تپه است، محوطه‌ای که در آن موزه‌ای دیدنی به همین نام وجود دارد.

در فصل دوم حفاری هفت‌تپه با توجه به کثرت و اهمیت آثار به‌دست‌آمده نیاز به ساخت موزه‌ای محلی در جوار محوطه‌ی تاریخی مطرح شد که که کارکرد این مرکز پژوهشی را داشته باشد. به این ترتیب عملیات ساختمانی موزه در یک طبقه در بهار سال ۱۳۴۹ آغاز و با اتمام عملیات موزه در اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۲ افتتاح شد.

با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ این موزه تعطیل شد و بخشی از اشیای آن به تهران انتقال یافت. پس از انجام تعمیرات موزه حدود ۲۰ سال بعد در اسفند ماه سال ۱۳۸۰ این مکان به‌عنوان موزه ونمایشگاه آثار مطالعاتی پروژه‌های هفت تپه وچغازنبیل مجدداً بازگشایی شد.

عکس-علیرضا جونواز

«سده نو» و ریل شهر ایران «اندیمشک»

ایمان مولایی‌نژاد (فعال گردشگری) در مطلب حاضر که در اختیار ایسنا گذاشته درنگی بر مناطق گردشگری اندیمشک داشته است.

به گزارش ایسنا، اکنون که پس از چند سال امکان سفر به شرط تزریق واکسن و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی فراهم شده گلگشت و تازه کردن دیدار با اندیمشک دیدنی خالی از لطف نیست.

در آغاز «سده نو» سراغ شمالی‌ترین شهر خوزستان می‌رویم؛ شهری که راه آهن آن در آخرین سال سده اخیر به عنوان بخشی از راه آهن سراسری ایران جهانی شد و فصلی نو در زمینه گردشگری صنعتی ـ ریلی برایش رقم خورد.

اندیمشک، توسعه خود در سده اخیر را مدیون راه آهن عبوری از جغرافیای خود است و بیشترین تاثیر را از وجود راه آهن پذیرفته است و از این رو «ریل شهر ایران» نامیده می‌شود. در آخرین مرداد سده اخیر با ثبت جهانی راه آهن ایران در فهرست آثار یونسکو اندیمشک بار دیگر طعم جهانی شدن را چشید. پیش از این ساخت ابرسازه‌هایی چون سدهای جهانی دز و کرخه، قهرمانی تیم کشتی این شهر در نخستین دوره مسابقات کشتی فرنگی جام باشگاه‌های جهان، طراحی و تولید لباس‌های برند جهانی مجید در این شهر و... نام اندیمشک را در سطح جهان مطرح کرده بود اما این بار راه آهن، این شاهرگ حیاتی، بود که باز هم نام و آوازه اندیمشک را در زمینه جدیدی (میراث صنعتی و گردشگری ریلی) در سطح جهانی مطرح کرد.

پتانسیل‌های گردشگری شهرستان اندیمشک به شاخه‌های متنوع گردشگری ریلی، آبی، طبیعت، دفاع مقدس، باستانی، تاریخ معاصر و... تقسیم می‌شود

راه آهن این شهرستان با قدمتی بیش از ٩٠ سال از قدیمی‌ترین خطوط ریلی کشور است که مهمترین اتفاقات سده اخیر از جنگ جهانی دوم و اشغال متفقین تا توسعه صنعتی در دهه‌های بعد و جنگ هشت ساله عراق علیه ایران را به خود دیده است. موزه راه آهن این شهر از اولین موزه‌های ریلی کشور است که در مجاورت ایستگاه راه آهن اندیمشک و در سوله‌ای به جای مانده از روزهای آغازین ساخت راه آهن جانمایی شده است. معماری آجری محله نه فامیلی و درختان کنار (سدر) بلوار راه آهن با قدمتی بیش از نیم قرن در کنار بافت قدیم راه آهن از جمله مناطق شصت فامیلی و سی دستگاه معبری زیبا برای پیاده‌روی و عکاسی گردشگران در آغاز فصل بهار است. مجتمع مسکونی شرکت تراورس بتنی (شهرک فرانسوی ها) با معماری مدرن دهه ۵۰ و بیمارستان شهید کلانتری مربوط به دوران دفاع مقدس، به همراه زرین درختان (میراث طبیعی ۸۰۰ ساله) از دیگر جاذبههای درون شهری اندیمشک است.

در مسیر ریلی این شهرستان نیز پل‌های طاق سنگی زیبا و باشکوه «دم‌دم» و «شهبازان» چشم هر انسان با ذوقی را مسحور ظرافت و هنر سازندگان این آثار می‌کند. روستای زیبای تووه و پل قدیم تله زنگ، تونل‌های شماره ۲۲ و ۲۳ به عنوان دومین و سومین تونل‌های طویل راه آهن ایران، بناهای زیبای ایستگاه بالارود و مناظر بکر حاشیه ریل، از ناشناخته‌های این شهرستان است که تماشای آنها علاقه‌مندان به طبیعت و معماری را به وجد می‌آورد.

اما در طرفین «ریل شهر ایران»، چهار سد عظیم و دریاچه‌های زیبایشان خودنمایی می‌کند. سدهای ثبت ملی شده دز و کرخه به همراه سد تنظیمی کرخه و سد مخزنی بالارود فرصتی فراهم می‌آورد تا با طی مسافتی اندک از هر گوشه این شهر راهی دریاچه یکی از این سازه‌های آبی شوید و از طبیعت آن لذت ببرید. اگرچه امروزه سدهای بزرگ و مدرن یاد شده دنیای صنعتی در این شهرستان بیشتر به چشم می‌آیند اما این اقلیم همواره در گذر تاریخ با مهندسی آب پیوند داشته و قنات‌های دز و بالارود، پای پل کرخه، پل صیحه (آباره عباس خان)، آسیاب‌های ساخته شده در کنار رودخانه‌ها و... نشان از نقش مهندسی آب در این جغرافیا در طول تاریخ دارد.

بازدید از سدهای دز و کرخه هر ساله در ایام نوروز برای عموم مردم امکان‌پذیر است. دریاچه این سدها نیز محل مناسبی جهت تفریحات آبی و کمپینگ است. بهترین زمان بازدید از دریاچه این سدها، از اواخر پاییز تا اوایل بهار است. در پایین دست سد دز تفرجگاه ساحلی قلعه مختار و دهکده ساحلی والفجر فضایی مناسب برای تفریحات آبی رودخانه‌ای فراهم آورده است. دره آبی زیبا به طول چندین کیلومتر موسوم به «چم سبز» نزدیک‌ترین منطقه به خروجی سد دز است که زلال‌ترین قسمت رودخانه دز را شامل می‌شود و در سال‌های اخیر این شهر گرمسیری را به یک مقصد گردشگری تابستانی تبدیل کرده است.

طبیعت شهرستان اندیمشک به دلیل تلاقی رشته کوه‌های زاگرس با جلگه خوزستان بسیار متنوع است. از جمله جاذبه‌های آن، دژ و انارستان‌های منطقه گردشگری منگره، دره آبی کولاب، گندم‌زارهای دهستان مازو، روستاهای گردشگری پلاژ و حمام، کول سرده، مسیر زیبای کوهستانی منتهی به امامزاده احمد (ع)، بیشه کمونه، منطقه حفاظت شده چهل‌پا و کوه تنگوان و... است که در آغاز بهار مناظری چشم‌نواز پدید می‌آورد.

اگر به تاریخ جنگ علاقه‌مند هستید بازدید از بزرگ‌ترین منزلگاه تجهیز و پشتیبانی جبهه‌های جنوب (پادگان دوکوهه)، یادمان شهدای گمنام، بیمارستان شهید کلانتری و پل نادری را از دست ندهید.

محوطه باستانی شوش، معبد چغازنبیل و سازه‌های آبی شوشتر به همراه مسیر راه آهن سراسری تهران ـ جنوب ، چهار اثر جهانی استان خوزستان هستند که به دلیل نزدیکی به اندیمشک، با سفر به این شهر می‌توان با طی مسافتی از این سایت‌های جهانی نیز بازدید کرد.

دشت سوسن بهشت کهن خوزستان

طبیعت بهاری و آثار باستانی منطقه فالح بخش سوسن در شهرستان ایذه چشم اندازی زیبا برای گردشگران در این دیار فراهم کرده است.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خوزستان ، ایذه از شهر‌های جنوب غربی ایران است که دارای پیشینه تاریخی کهن بوده و از آن به عنوان پایتخت بختیاری یاد می‌شود.

در این شهرستان آثار و سنگ نبشته‌هایی پیدا شده که به دوره‌ی عیلامیان باز می‌گردد. شهر ایذه از روزگار باستان تا امروز به نام‌های ایزج، ایذه، اوجا، آیا پیر، آنزان، انشان، ایگه، اریگ، ایج، مالمیر یا مال امیر خوانده شده‌است.
همچنین می‌گویند در دوران عیلامی به شهر ایذه «آنزان» هم گفته می‌شده است. به عقیده برخی از محققان این شهر در هزاره سوم پیش از میلاد «انزان» نامیده می‌شد و مرکز ایالت انزان بوده‌است. می‌توان ایذه را تغییر شکل یافته «انزان» عیلامی نیز دانست.
دشت سوسن منطقه‌ای با طبیعت زیبا و منحصر به فرد که می‌تواند دیدگان هر بیننده‌ای را محصور کند.
دشت سوسن در ایذه در فاصله ۳۷ کیلومتری شهر ایذه در خوزستان قرار گرفته و فصل بهار و به خصوص ایام نوروز مسافران زیادی را به سمت خود جذب می‌کند.
دشتی سبز و سراسر شقایق قرمز که رود خروشان کارون آن را به دو نیم تقسیم کرده است.
روستا‌های زیادی در دشت سوسن در ایذه قرار گرفته اند و جالب است بدانید که زمین این منطقه حاصلخیز بوده و به دلیل آب فراوان و اقلیم خوبی که دارد شرایط برای کشت و باغذاری اهلی این منطقه بسیار مناسب است.

سمنو پزان رسم دیرینه شیرین در آستانه نوروز

پختن سمنو با آداب خاصی انجام می‌شود و "آیین سمنوپزان" نه تنها برای درست کردن یکی از عناصر سفره هفت سین عید نوروز ، بلکه نذری برای برآورد شدن حاجات نیز به شمار می‌رود.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، شهروندان دزفولی معتقدند، صاحب اصلی مراسم سمنوپزان حضرت فاطمه زهرا (س) است، لذا با این پشتوانه اعتقادی، آیین سمنوپزان با حضور تعداد زیادی از زنان و در فضایی آکنده از معنویت انجام می‌شود.

بانی مراسم پخت سمنو و شخص نذرکننده، مواد و ابزار مورد نیاز را آماده می‌کند و با آغاز شامگاه با نام خدا دیگ‌ها بارگذاشته می‌شود و در این مرحله تا زمان تغییر رنگ آن از رنگ شیری به قهوه ای، سمنو به مدت ۴۸ ساعت با کفگیر‌های مخصوص هم زده می‌شود.

با توجه به طولانی بودن زمان پخت سمنو و فعالیت جمعی در این مراسم، بانی همزمان با پخت سمنو با درست کردن یک نوع آش یا غذا از شرکت کنندگان در این آیین پذیرایی می‌کند.

صاحب خانه که نذر دار اصلی و گاه طباخ سمنو است، کفگیر یا ملاقه بلند را با دو دست گرفته و چند بار سمنو را هم می‌زند و پس از آن بانوان حاضر در مراسم، یکایک همین کار را تکرار می‌کنند.

فرستادن صلوات بر پیامبر (ص)، خواندن زیارت نامه حضرت زهرا (س) و دعای توسل بر شکوه و معنویت این سنت می‌افزاید.

در پخت سمنو و نذری‌هایی از این دست، عده‌ای از دوستان و آشنایان که دارای نذری هستند و یا حتی حاجتی دارند، صاحب نذر و بانی پخت سمنو را از پیش خبر می‌کند و او را از نیت و تصمیمشان مبنی بر آوردن بعضی لوازم یا مواد مورد نیاز مانند بادام، گردو، پسته و فندق و یا حتی آرد، با خبر می‌کنند و بانی نیز موظف است که آن‌ها را در زمان مقرر فراخواند. 

برای تماشای گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید