خوزتوریسم

غلامحسین امیرخانی در ردیف گنجینه زنده بشری در خط نستعلیق

طی نامه وزیر میراث فرهنگی، خطاب به استانداران تهران و قزوین، نام استاد غلامحسین امیرخانی در ردیف گنجینه زنده بشری در خط نستعلیق ثبت شد.

مدیر کل هنرهای تجسمی به همین مناسبت پیام تبریکی را منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از واحد ارتباطات و رسانه اداره کل هنرهای تجسمی، هادی مظفری در پیام خود نوشته است:

«خط نستعلیق عصاره نگاه زیبایی شناس انسان ایرانی است، در همه قرون، «نادره کارانی» که دست به قلم بردند و خطی بر جریده هستی به یادگار گذاردند، در یاد و خاطره فرهنگ و بر تارک میراث فرهنگی ما خوش نشسته اند و تبلور هنر ایشان زبان فارسی را رونق بخشید و تماشای شعر و ادب پارسی را به شکوه رسانید.

مظفری در ادامه نوشته است: جناب استاد غلامحسین امیرخانی، از صمیم قلب انتخاب شما را به عنوان گنجینه زنده بشری در خط نستعلیق تبریک عرض می کنم و از خداوند منان برای شما آرزوی بهروزی و سلامتی دارم.

بی تردید سالیان درازی است که هنر خوشنویسی و خط نستعلیق به قلم شما عزت یافته و نام نیکتان خوشنویسی این مرز و بوم را در جهان رونقی دیگر بخشیده است.

قلم و نفس شما برای جویندگان هنر خوشنویسی غنیمنت است. پاینده باشید که آبروی خوشنویسی ایران زمین هستید.»

رد پای سگ بر  روی خشتهای چغازنبیل
یکی از شواهد باستان شناسی به دست آمده از شهر دوراونتاش مربوط به رد و یا اثر پای انسان و حیوانات بروی خشت ها و آجرهای بکار رفته در بناهای این محوطه است.
خشت ها پیش از پخته شدن یا حرارت دیدن، با توجه به رطوبت موجود در بافت شان قابلیت شکل پذیری دارند. عبور حیوانات یا در برخی موارد انسان ها باعث شده که رد پای آنها بر خشت ها باقی بماند. زمانی که این خشت ها در کوره پخته و یا در زیر آفتاب خشک می شدند, این رد پاها برای همیشه جاودانه می گردیدند. نمونه هایی از این دست رد پاهای حیوان و انسان در خشت ها و آجرهای بدنه زیگورات و کف فرش های چغازنبیل و همچنین در موزه هفت تپه قابل مشاهده هستند.

منبع:میراث جهانی چغازنبیل و هفت‌تپه

عکس از سارا فریدونی

همزمان با سال نوی مندایی

نمایش مجازی کاسه‌های مندایی

مدیر موزه آبگینه و سفالینه‌های ایران گفت:به مناسبت آغاز سال جدید صائبین مندایی (اواخر تیر ماه) که پیروان حضرت یحیی (ع) به شمار می‌آیند، کاسه‌های مندایی از قرن ۴ تا ۷ میلادی که کاربرد آیینی داشته است به‌صورت مجازی به نمایش گذاشته شد.

نمایی از کاسه های مندایی با کاربرد  آیینی موجود در تالار صدف  موزه آبگینه تهران که در خوزستان شهر باستانی شوشتر کشف شده است .
کتیبه کاسه ها  به خط آرامی متعلق به قرن چهار تا هفت ميلادي می باشد
فرهنگ نوشتاری صابئین مندایی به شماره ۱۵۱۵، در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۱۵ در فهرست آثار ملی میراث فرهنگی ناملموس کشور به ثبت رسیده است و متن نوشتاری روی این کاسه‌های سفالی نشان از قدمت این خط نوشتاری در بین پیروان این دین در کشور دارد

پیروان آیین مندایی که پیروان حضرت یحیی (ع) به شمار می آیند از امروز آغاز سال ۴۴۵ هزار و۳۹۰ مندایی را جشن گرفتند؛ این عید در ماه 'دولا' که مصادف با اواخر تیر است آغاز می شود و بر اساس اعتقاد پیروان آیین مندایی سال نو همزمان با خلقت حضرت آدم (س) است. پیروان آیین مندائی ۲ روز آغازین سال نو خود را «دهوا ربّا» به معنی عید بزرگ می‌نامند. صابئین قبل از عید بزرگ به نظافت خانه های خود می پردازند و برخی از آن ها دو روز قبل از عید (مصادف با ۲۷ تیر) مراسم غسل تعمید را در ساحل شرقی کارون انجام می دهند و بعد از آن اعتکاف ۳۶ ساعته خود را آغاز می کنند.

پژوهش اثر: کتایون محمدیان مغایر

پ.ن:
در ایران و میان رودان کاسه دعا برای دفع ارواح و نیروهای پلید امری رایج بوده است و در باور و اعتقاد  صابئین مندایی  هر گونه سحر و جادو ممنوع بوده و حرام می باشد و به هیچ وجه امر پسندیده نیست

آرامگاه دانیال؛ پیامبری که داستان‌های بسیاری با خود دارد

نمی‌شود که از شوش؛ قدیمی‌ترین شهر ایران بازدید کرد و به دیدار آرامگاه دانیال نبی از پیامبران بنی اسرائیل در این شهر نرفت.

آرامگاهی زیبا و خاص از پیامبری که بر اساس روایات تاریخی بسیاری از جمله مسلمانان شیعه و شاخه‌هایی از مسیحیت او را به عنوان یک پیامبر به رسمیت می‌شناسند بر او معتقدند و برخی از جمله در آیین یهودیان، اعتقادی بر او ندارند. اگرچه در قرآن نامی از دانیال نبی آورده نشده است اما بسیاری از مسلمانان او را به عنوان یکی از پیامبران در اسلام قبول دارند چرا که در احادیث شیعه از او به عنوان پیامبر یاد کرده‌اند. در دین مسیحیت نیز نام دانیال به عنوان پیامبر در کتاب انجیل متی آورده و به رؤیای او از آخرالزمان اشاره شده است. آرامگاه دانیال نبی در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت. این آرامگاه هر ساله پذیرای بسیاری از زائران مسلمان و غیرمسلمان و همچنین مکانی دیدنی برای گردشگران است.

آرامگاهی با صفا در دل شوش

شوش شهری در جنوب غرب ایران و از کهن‌ترین شهرهای جهان و تمدن ایلام و امپراتوری هخامنشی‌هاست. شهر باستانی شوش را یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین شهرهای جهان، پایتخت چند هزار ساله ایلام و همچنین پایتخت زمستانی امپراتوری هخامنشی می‌دانند. شهر شوش از حدود ۲۷۰۰ قبل از میلاد پایتخت امپراتوری‌های ایرانی بوده و پس از هخامنشیان از شکوه و اعتبار آن کاسته شده است. از آثار به جا مانده از دوران هخامنشیان می‌توان به آرامگاه دانیال نبی اشاره کرد.

اگرچه آرامگاه دانیال نبی در زمان‌های دور، در حاشیه شهر شوش و در کنار رودخانه‌ای در این شهر قرار داشته اما امروز در دل شوش جا گرفته است. از در اصلی که وارد محوطه می‌شوید حیاط بزرگی روبه‌روی شما قرار دارد و حوضی هشت ضلعی در میان حیاط با فواره آب زیبا، خودنمایی می‌کند. محوطه آرامگاه شباهت زیادی به معماری مساجد و مراکز اسلامی دارد. بنا با کاشی‌کاری آبی رنگ اسلامی، جلوه‌ای خاص به فضا بخشیده است. در فضای آرامگاه دو حیاط تعبیه شده است. حیاط اصلی همان حیاطی است که درون آن حوض قرار دارد و دور تا دور آن اتاق‌هایی برای استراحت زائران و مسافران ساخته شده است. سمت غربی آرامگاه پوشیده از کاشی ‌کاری‌های ایرانی اسلامی است و در سمت شرقی آن دو مناره به ارتفاع حدود ۱۰ متر در دو طرف قرار گرفته است. طبق چیزی که بر روی مناره ها حک شده قدمت آن ها به سال ۱۳۳۰ هجری قمری برمی گردد.

گنبدی با معماری خاص در دنیا

نقطه خیره‌کننده این مجموعه گنبد اورچین و دوپوسته آن است. این گنبد که در دوره سلجوقی ساخته شده در حدود ۲۰ متر ارتفاع و حدود ۵ متر قطر دارد. گنبد شکل مخروطی دارد و روی آن پلکانی طراحی شده است که با ارتفاع گرفتن، از قطر آن کاسته می‌شود. از این رو به آن پلکانی با مُضَرَس هم می‌گویند. نمونه این گنبد جز در ایران، تنها در عراق دیده شده است و در هیچ سند دیگری به ثبت نرسیده است. اگرچه آرامگاه دانیال نبی به عنوان معروف‌ترین گنبد اورچین شناخته می‌شود اما از دیگر بناهای دارای گنبد اورچین، می‌توان به آرامگاه حضرت سربند و بقعه یعقوب لیث در دزفول، امامزاده عبدالله در شوشتر، امامزاده جعفر در بروجرد، امامزاده میرمحمد در جزیره خارک، بقعه سید صلاح‌الدین محمد در ایلام و همچنین گنبد سلطان زبیده و آرامگاه عمر سهروردی در بغداد نام برد.

روایت‌های بسیار از دانیال نبی

حکایات و داستان‌های بسیاری در مورد دانیال وجود دارد. در یکی از روایت‌ها آمده است که دانیال نبی در جریان لشکرکشی بابل به بیت‌المقدس، به خدمت پادشاه بابل نبوکد نصر در می‌آید. مهارت دانیال در تعبیر خواب باعث می‌شود تا جایگاهی ارزشمند در کاخ پادشاهی بابل پیدا کند. از جمله رویاهای مشهور او، به قدرت رسیدن امپراتوری پارس بر جهان است. گفته می‌شود که دانیال پس از لشکرکشی داریوش هخامنشی به بابل، به همراه عده‌ای از قوم کلیمیان به ایران می‌آید و جایگاهی والا در نزد پادشاه پیدا می‌کند. او در شوش ساکن می‌شود و در آخر نیز آنجا درمی‌گذرد. اگرچه سند معتبری از آرامیدن دانیال نبی در شوش وجود ندارد اما بیشترین گمان‌ها به این محل می‌رود. مکان‌های دیگری در عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز ادعای آرامگاه دانیال را دارند.

عید میلاد حضرت آدم با دعا برای رهایی بشر از کرونا

اهواز – ایرنا - دستان پیروان دیانت مندایی در روز عید خلقت حضرت آدم (ع) برای رهایی بشر از کرونا به آسمان بلند شد.

به گزارش ایرنا با آغاز سال نوی منداییان و خلقت حضرت آدم (ع)، امروز پنجشنبه ۲۶ تیرماه ۱۳۹۹ منداییان سراسر دنیا سال ۴۴۵ هزار و ۳۹۰ مندایی خود را آغاز کردند، هر چند سایه کرونا بر جشن بزرگ آن‌ها سایه انداخته و آیین معروف آنان ("دهوا ربا" یا "نوروز ربا" )در خلوت‌ترین حالت ممکن به پیشنهاد گنزورا یا رهبر دینی‌شان برگزار شد اما صابئین مندایی همچنان تلاش کردند تا چراغ مناسک خود را همچون سالیان گذشته روشن نگه‌ دارند.

سپیدجامگان مندایی پس از انجام غسل تعمید و آیین خاص خود عید را به همه بشریت تبریک و برای تمامی مردم جهان دعای خیر کردند.

گزارش کامل در ادامه نوشته

شب‌های سیاه پل سفید اهواز

آذر ۱۳۹۸مدیرعامل سازمان زیباسازی شهرداری اهواز ازآغاز عملیات بهسازی و نورپردازی "پل سفید" خبرداد.این بهسازی قرار بود سه ماه به طول بینجامد و تاقبل از پایان سال ۹۸ به اتمام برسد که متاسفانه بدلایل نامعلوم نیمه کاره ماند وبعد ازگذشت چندین ماه از بهسازی ، چراغهایش روشن نمیشود و باغروب آفتاب پل سفید به خواب اجباری میرود.

 اين پل شرق اهواز را به غرب آن که منطقه تجاري و اداري مهم اهواز است وصل مي‌كند. پل سفيد با قدمت 83 ساله نماد شهر اهواز و استان خوزستان است. این پل با نام های پل سفید، معلق و هلالی شناخته می شود که در سال ۷۸ درفهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. پل سفید با قدمت ۸۳ ساله نماد شهر اهواز و استان خوزستان است.

 سنا/خوزستان پل سفید، پل هلالی، پل معلق، پل نقره‌ای، اسم و رسمش هر چه باشد، فرقی ندارد؛ این پل با دو هلال بقاعده‌اش و با داستان عاشقانه‌اش، نماد شهر اهواز است.

پل هلالی را یک مهندس خارجی بین سال‌های ۱۳۱۲ تا ۱۳۱۵ روی رودخانه کارون ساخت و رسما دومین پل شهر اهواز شد. قبل از آن، پل سیاه اولین پلی بود که از این طرف به آن طرف سواحل شهر کشیده شد؛ پلی برای خط آهن سراسری ایران، و برای همین عبور قطارهای قدیمی بود که به پل "سیاه" معروف شد و هنوز هم قطارهای راه آهن جنوب هر روز از آن می‌گذرند.

.معروف است که مهندس آلمانی این پل در جریان ساخت پروژه در اثر بیماری درگذشت و پروژه پل با یک هلال متوقف شد اما همسر مهندس دوباره به ایران آمد تا کار را تمام کند؛ هلال دوم هم ساخته شد و داستان این پل، پایان قشنگی گرفت. شاید هم برای همین باشد که پل سفید، هنوز هم پلی عاشقانه برای اهوازی‌ها است.

 مهدی پدرام خو

تالاب شادگان جاذبه‌ای کم‌تر شناخته شده

تالاب بین‌المللی شادگان یکی از تالاب‌های بزرگ ایران است که در جنوب غربی کشور و در استان خوزستان واقع شده است .آب این تالاب بین‌المللی که از لحاظ رتبه‌های ثبت شده در یونسکو در گذشته در رتبه پنجم جهانی قرار داشت، از رودخانه‌های جراحی و کارون همچنین جزر و مد خلیج فارس تأمین می‌شود که ب‍ه رغ‍م فصلی بودن ب‍خ‍ش آب ش‍ی‍ری‍ن آن، آب ش‍ور ت‍‍الاب ب‍ه دل‍ی‍ل م‍ت‍ص‍ل ب‍ودن به خ‍وره‍‍ا و خ‍ل‍ی‍ج ف‍‍ارس، دائ‍م‍‍ی است.

تالاب شادگان محل مناسبی برای محققان در زمینه پرنده نگری نیز به حساب می‌آید به طوری که گردشگران و علاقمندان به گونه‌های مختلف پرنده برای انجام تحقیقات و عکاسی از این تالاب بازدید می‌کنند.
ماهیگیری در تالاب شادگان نیز از دیگر جاذبه‌های توریستی تالاب محسوب می‌شود. وجود اسکله تفریحی در روستای صراخیه در حاشیه تالاب شادگان باعث شده زیرساختهای گردشگری در اطراف تالاب شادگان توسعه یابند. گردشگران می‌توانند به جزیره کوچکی که داخل تالاب است بروند و از خوراکی‌های تالاب ازجمله انواع ماهی‌ها استفاده کنند.

پ.ن:
تالاب بین‌المللی شادگان با وسعت ۴۵۰ هزار هکتار و اکوسیستمی گسترده در جنوب شهر شادگان واقع شده است و طبق مصوبه کنوانسیونرامسر جزو ۲۴ تالاب بین‌المللی جهان محسوب می‌شود.
 مردم روستاهای شادگان معیشت خود را از طریق صیادی و دامداری در کنار این تالاب می‌گذرانند. تالاب شادگان علاوه بر ظرفیت‌های اقتصادی، فرصتی برای گردشگری و علاقه مندان به طبیعت  است.

عکس: محمد آهنگر 

چگونه فم‌تورها به بیراهه می‌روند؟/پاشنه‌آشیل تولید محتوا

تورهای آشناسازی برای تبلیغ گردشگری ایران در دوران کاهش شیوع کرونا در استانهایی که وضعیت سفید دارند اجرا می‌شود اما همچنان با نواقص زیاد. به گونه ای که هدف اثرگذار آن را نشانه می‌رود.

 «Familiarization Trip» که به اختصار FAM Trip خوانده می‌شود گونه‌ای از سفر است که در آن فعالان حوزه گردشگری به مقصدی سفر می‌کنند تا جاذبه‌های گردشگری آن مقصد را معرفی کنند این سفر می‌تواند با هزینه بسیار کم توسط مجریان برگزاری آن اجرا شود و یا اینکه کلاً رایگان باشد. اما هر دو طرف یعنی هم برگزار کننده و هم شرکت کننده بدون اینکه اجباری و یا درخواستی به صورت جدی مطرح باشد از یکدیگر توقعاتی دارند. اجرا کننده می‌بایست بتواند بهترین کیفیت را در اجرا داشته باشد و شرکت کننده نیز می‌بایست بتواند بهترین محتوا را تولید کرده و یا اثرگذاری باشد.

 گزارش کامل در ادامه نوشته 

یکی از قدیمی ترین راهنمایان گردشگری ایران درگذشت

کیومرث غفاری، از قدیمی ترین راهنمایان گردشگری ایران درگذشت.

به گزارش ایسنا، کانون انجمن های صنفی راهنمایان گردشگری سراسر کشور خبر درگذشت این راهنمای پیشکسوت را تایید کرد. غفاری متولد سال ۱۳۲۲ در تهران بود که نخستین تور گردشگری خود را در سال ۱۳۳۸ مدیریت کرد و در تمام دوران زندگی اش تنها در این حرفه مشغول بود. او پنجشنبه ۱۲ تیرماه بر اثر عارضه قلبی و پس از تحمل بیماری، درگذشت.

کیومرث غفاری داستان ورودش به حرفه راهنمای گردشگری را چنین روایت کرده بود: «عاشق حرفه‌ام هستم و در زندگی ام تا به‌حال به کار دیگری جز این کار مشغول نبوده‌ام. من در سال ۱۳۳۸ کارمند انجمن ایران و آمریکا بودم. در این انجمن به ایرانی ها انگلیسی و به آمریکایی‌ها فارسی یاد می دادم. یک بار کارمندان این مجموعه از من خواستند که دیدنی های تهران را به آن‌ها نشان بدهم. آن موقع مثل الان، هیچ بروشور، کتابچه و اطلاعات خاصی برای معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران وجود نداشت. به‌ناچار از پدر و مادرم برای این کار کمک گرفتم، آن‌ها هم اطلاعات زیادی به من دادند. گروه را با خود به تماشای تهران بردم. این کار چنان تأثیری بر من گذاشت که از آن سال تاکنون شغل دیگری برای خود انتخاب نکرده‌ام.»

غفاری تاریخچه فعالیت رسمی راهنمای گردشگری در ایران را نیز چنین شرح داده بود: «اولین بار در سال ۱۳۴۳ پیش‌نویش اساسنامه مؤسسه آموزشی «آوای جلب سیاحان» نوشته و این مرکز آموزشی تأسیس شد. من هم به‌عنوان اولین کسی که در زمینه راهنمایی تورها فعالیت می کرد وضمناً کارمند هتل هم بود، به‌عنوان مشاور در این مؤسسه مشغول به‌کار شدم. در سال ۱۳۴۵ اولین دوره آموزش راهنمایان تور در مؤسسه آوای جلب سیاحان برگزار شد و اولین گروه فراگیران، کارت تورلیدری دریافت کردند، دوره‌ای که ما آن را گذراندیم، اسماً دوره‌ای ۹ ماهه بود ولی عملاً تا سال ۱۳۴۸ طول کشید و بعد از آن، شش ماه هم به‌طور رایگان به دور ایران سفر کردیم. با اتوبوس سفر می کردیم و در هر اتوبوس هم شش استاد ما را همراهی می کردند. در همین سال به ما کارت موقت راهنمایان دادند و در سال ۱۳۴۸ اولین کارت‌های رسمی ما صادر شد.»

به منظور رعایت پروتکل های بهداشتی، مراسمی برای درگذشت کیومرث غفاری به صورت عمومی، برگزار نمی شود.

ا

شوش چگونه جهانی شد؟

عضو بنیاد شوش‌شناسی با اشاره به ثبت شوش به عنوان هجدهمین اثر جمهوری اسلامی ایران در فهرست میراث جهانی گفت: میراث جهانی یونسکو به مجموعه مکان‌های فرهنگی و یا طبیعی ثبت ‌شده در سازمان جهانی یونسکو مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه و یا شهر گفته می‌شود که به صورت فهرستی توسط کمیته میراث جهانی یونسکو همه ساله برگزیده شده‌اند.

عضو بنیاد شوش‌شناسی با اشاره به ثبت شوش به عنوان هجدهمین اثر جمهوری اسلامی ایران در فهرست میراث جهانی گفت: میراث جهانی یونسکو به مجموعه مکان‌های فرهنگی و یا طبیعی ثبت ‌شده در سازمان جهانی یونسکو مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه و یا شهر گفته می‌شود که به صورت فهرستی توسط کمیته میراث جهانی یونسکو همه ساله برگزیده شده‌اند.

علی بویری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان بیان کرد: آثار و محوطه‌های باستانی که در این فهرست قرار می‌گیرند بر اساس کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی فرهنگی و طبیعی متعلق به تمام انسان‌های زمین فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص محسوب می‌شوند و دولت‌ها موظف به حفظ و نگه‌داری این آثار هستند.

وی ادامه داد: بر پایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به ‌عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی‌ ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود.

این باستان‌شناس خاطرنشان کرد: ایران در سال ۱۹۷۵ به کنوانسیون میراث جهانی یونسکو پیوست. شوش در آخرین مجمع عمومی یونسکو که در حال حاضر در آلمان تشکیل شده به عنوان هجدهمین اثر جمهوری اسلامی ایران در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.

بویری یادآوری کرد: شوش با پیشینه شش هزار ساله خود در مجامع علمی و فرهنگی در سطح بین‌المللی با توجه به سوابق طولانی و مطالعات قابل توجهی که در بیش از یک قرن گذشته توسط پژوهشگران داخلی و خارجی در حوزه‌های باستان شناسی آن صورت گرفته به خوبی شناخته شده است. ثبت جهانی شوش گامی است بلند برای تحکیم جایگاه شوش به عنوان میراث ارزشمند بشری و نشان دهنده اهمیت این گهواره تمدن بشری خواهد بود.

عضو بنیاد شوش‌شناسی گفت: در چند سال اخیر اقدامات قابل توجهی در حوزه ساماندهی محوطه باستانی شوش توسط سازمان میراث فرهنگی صورت پذیرفت که در نوع خود بسیار حائز اهمیت است و تلاش‌های صورت گرفته مسؤولان و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی در این زمینه درخور ستایش است.

مشاور شهردار شوش اظهار داشت: در حوزه شهری موانع و مشکلات قابل توجهی در مسیر ثبت جهانی قرار گرفت که به دنبال جلسات کارشناسی و بررسی موضوعات و مسایل مورد نظر در سطح استانی با تشکیل کارگروه شهری و مشارکت مدیریت شهری با محوریت فرمانداری شهرستان و میراث فرهنگی خوشبختانه موانع برطرف و در زمان بازدید ارزیابان یونسکو شوش رسماً در مسیر دستیابی به استانداردهای مورد نظر نزدیک شد.

بویری اضافه کرد: نقش مدیریت منسجم شهری در شوش در امر ساماندهی و فراهم کردن مقدمات و زمینه لازم برای ثبت جهانی شوش قابل تقدیرو ستایش بوده است. در همین راستا جلسات کارگروه شهری با محوریت فرمانداری شهرستان به صورت مستمر و هدفمند برگزار شده بود. شهرداری و اعضای شورای اسلامی شهر همت ویژه‌ای در حمایت و پشتیبانی از مجموعه میراث فرهنگی فرهنگی داشت.

او یادآوری کرد: بسیاری از معضلات موجود در سطح شهر و به‌ویژه عناصری که سبب مخدوش کردن منظر شهری و مسیر گردشگری بودند با همت شهرداری مرتفع و برطرف شدند. نکته قابل توجه این است که کلیه اقدامات صورت گرفته توسط کارگروه شهری و به ویژه شهرداری با اتکا به توان و نیروی موجود در سطح شهرستان صورت پذیرفت .

مشاور شهردار شوش گفت: پیگیری و اقدام آموزش و پرورش شهرستان مبنی بر موافقت با تعدیل ساختمان پیش دانشگاهی که مُشرف به حریم منظری کاخ آپادانا بود و از طرفی حذف دکل مخابراتی توسط شرکت مخابرات که در حریم منظری محوطه واقع شده بود از جمله اقدامات مدیریت شهری بود که در راستای ثبت جهانی و همسو با اقدامات و پیگیری‌های مستمر اداره کل میراث فرهنگی استان و مجموعه اداره و پایگاه میراث فرهنگی شوش صورت گرفت.

وی افزود: حمایت و خواست عمومی اقشار مختلف شهروندان شوش و به ویژه تشکل‌های مردم‌نهاد و به خصوص انجمن‌های دوستدار میراث فرهنگی در سطح شهرستان و استان باعث شد آگاهی و اطلاع‌رسانی افکار عمومی نسبت به مقوله ثبت جهانی شود. در همین زمینه برگزاری چندین همایش فرهنگی توسط تشکل‌های مردم‌نهاد و برپایی المیپاد ورزشی با محوریت حمایت جامعه ورزشی شهرستان و استان از روند ثبت جهانی شوش از دیگر اقداماتی صورت پذیرفته بود.

این باستان‌شناس و کارشناس ارشد میراث فرهنگی شوش خاطرنشان کرد: ارگان‌های مختلفی از جمله شهرداری، شرکت توزیع برق شهرستان، مدیریت راه و شهرسازی و بنیاد شهید و امور ایثارگران و اداره اوقاف و امور خیریه و در کل مجموعه مسؤولان شهری با نظارت میراث فرهنگی همت ویژه‌ای مبنی بر اصلاح مسیرهای دسترسی و ساماندهی محیط شهری پیرامون محوطه باستانی در دستور کار خویش قرار دادند. بدون تردید رسیدن شوش به جایگاه واقعی خویش نیازمند همت و عزم عمومی خواهد بود.

بویری تاکید کرد: نتیجه این هماهنگی‌ها و همدلی عموم مسؤولان و مردم در سطح استان و شهرستان که با هدف ثبت جهانی در سطح شهرستان ایجاد شده بود با ثبت شوش در فهرست آثار جهانی به ثمر نشست و امیدواریم شوش شایسته نام پرآوازه خویش شود.

پ.ن:این گزارش در تاریخ ۲۱تیر ۹۴تهیه شده است