گاهی در طبیعت باشیم 

هریک از ما پس از روزها تلاش و تکاپو  دچار خستگی ، دلتنگی و افسردگی شدید  شده و نیازمند احساس آرامش و آسودگی هستیم .

 

گاهی باید از این چهار چوبی که مثال زندان برای خود ساخته ایم رها شویم.
رها  شویم در طبیعت ؛ طبیعتی که  پر از حس درک خداوندیست خداوندی که با هنرمندی کامل خود تمام اجزای طبیعت را با نظمی خاص در کنار هم قرار داده تا آدمی با ان به آرامش برسد.
طبیعت اطراف ما پر از زیباییهاست که باید آنها را دید درک کرد باور کرد حس کرد و با آن زندگی کرد ..طبیعتی که اگر نبود آدمی نمیدانست در این هیاهو زندگی که  پر شده از ناراحتیها و افسردگیهای که خواسته یا ناخواسته به وجود آمدند چگونه دست و پنجه نرم کندوچگونه به ارامش برسد . طبیعت دوستی و طبیعت گرایی در آدمی غریزیست . همه ما از تماشای سبزه زار و جنگل... کوه...دشتهای بیکران..رودخانه... آسمان لذت می بریم. طبیعت دوستی و طبیعت گرایی و درک زیباشناختی مظاهر گوناگون طبیعت، که ما نقطه ای از کتاب بزرگ آن هستیم ،جذبه ای خاص دارد که باید سکوت کرد و با چشم دل به این زیبایها نگریست.

خوزستان با توجه به اقلیم و موقعیت خود  طبیعتی همراه با دیدنیهای خاص دارد که میتوان در این طبیعت ساعتها در کمال ارامش  به زیبایی.. قدرت  و هنرمندی خداوندی نگریست و خدا رو به خاطر همچین نعمتی که بر ما ارزانی داده شاکر باشیم  و در حفظ و حراست از این میراث گرانبها همانند گذشتگان خود که میراث دار این نعمت خدادادی بودند کوشا باشیم تا آیندگان هم سهمی از این میراث  گرانبها داشته باشند ..
.
نگارش: ابوالفضل مهدی پور .