اسب اصیل عرب

اسب اصیل عرب قدیمی‌ترین نژاد اسب در جهان است که در استان خوزستان نیز پرورش داده می‌شود.

اسب‌های اصیل عرب علاوه بر برخورداری از خصوصیات ظاهری بسیار خوب همچون اندام ورزیده، چابک، سریع و رنگ مو و یال‌های زیبا، از شجاعت، جرئت، استقامت، هوش و نجابت برخوردار هستند که این ویژگی‌ها آنان را به بهترین گزینه برای مسابقات زیبایی و سوارکاری بدل کرده است.

خاستگاه این اسب‌ها استان خوزستان است که اصطبل‌های پرورش اسب زیادی در شهرستان‌های این استان وجود دارد.

در این اصطبل‌ها مربی‌های آموزش دیده به پرورش، نگه داری، مراقبت و آماده سازی اسب‌ها برای مسابقات می‌پردازند.

اگر چه تاریخ دقیق اسب‌ عرب بسیار اولیه، در زیر شن و ماسه‌های صحرای باستانی پنهان شده است، اما اکثر متخصصان به این نتیجه رسیده‌اند

که اسب‌های عربی از شبه‌جزیره عربستان برخاسته‌اند. قبایل بدوی، ردپای تاریخ مشترک خود با این اسب‌ها را از 3000 سال پیش از میلاد به جای گذاشته‌اند و سوابق دقیق اجداد یا همان شجره‌نامه آن‌ها را حفظ کرده‌اند. مقاومت نژاد امروزی اسب‌ عرب نتیجه آب و هوا و زمین‌های آن‌قدر ارزشمند بودند که برخی از افراد برای گرم نگه داشتن و محافظت از آنها، اسبشان را شب‌ها به چادرهای خانوادگیشان می‌آوردند.

اسب عرب بدون شک یکی از زیباترین نژادهای اسب میباشد. این نژاد برای هزاران سال با دقت و ریزبینی تولید نسل شده و به همین سبب به عنوان خالص ترین نژاد در میان تمامی نژادهای اسب پنداشته میشود. اسب عرب همچنین یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب به شمار میرود و حدود ۵۰۰۰ سال است که به عنوان همراهی برای بشر وجود داشته و یکی از سواری های مورد علاقه ی چهره های تاریخی ای مانند چنگیز خان، ناپلئون و جورج واشینگتن بوده است. در ادامه به بررسی این نژاد میپردازیم.

به طور کلی اسب عرب جزو اسب های کوتاه قد به حساب می آید. قدرت و تعادل این اسب ها ناشی از بدن جمع و جور، سم های محکم، ران های قوی، استخوان های محکم و فاصله ی نسبتا کم بین ران پا و کتف آنهاست. اعضای بدن متناسب با هم، چشم ها و مجراهای تنفسی درشت، پوزه ی کوچک، گردن ظریف و قوس دار، بالا گرفتن دم به هنگام حرکت، گوش های کوچک و رو به جلو و یال و دمی لطیف بعضی از دلایل ظریفی و زیبایی اسب عرب به شمار میروند. بعضی از اسب های عرب نسبت به سایر نژاد ها یک مهره ی کمر (۵ عدد به جای ۶ عدد) و یا یک جفت دنده (۱۷ جفت به جای ۱۸ جفت) کمتر دارند. حرکت این اسب بلند و با سرافرازی است. قدم رفتن اسب عرب متوازن و خوش نما، یورتمه اش بلند و پر انرژی و حرکت چهارنعلش روان و تماشایی است. ظاهر اسب عرب بیانگر زیبایی، قدرت و چابکی آن است.

اسب های عرب برای قرن های متعددی در صحراها و کویر ها و در ارتباط نزدیکی با انسان ها وجود داشته اند. مالکان اسب های مادیان ارزشمند جنگی به منظور جلوگیری از دزدیده شدن مادیان های قیمتی خود، آن ها را درون خیمه های خود و در کنار خانواده و فرزندان خود نگهداری میکردند. تنها اسب هایی که به طور طبیعی از سرشت خوبی برخوردار بودند اجازه ی تکثیر داشتند و نتیجه ی آن، این شد که امروزه اسب های عرب از آنچنان خوی خوبی برخوردارند که جزو یکی از تنها نژادهای اسبی هستند که قوانین فدراسیون سوارکاری آمریکا (United States Equestrian Federation) به افراد زیر ۱۸ سال اجازه ی نمایش دادن نریان های آن ها را در اکثر مسابقات زیبایی میدهد.

عکاس : فاطمه رحیماویان