ویترین آرامگاه زن ۶ هزار سالۀ چگاسفلی در موزۀ باستان شناسی شوش تکمیل شد.

محوطۀ باستان‌شناختی چگاسفلی یا تل باستانی چگاسفلی از آثار ملی ایران است که در دشت زهره در جنوب شرقی خوزستان و به فاصلۀ اندکی از خلیج‌فارس قرار دارد. 
این محوطهٔ باستانی یک مکان آیینی بسیار مهم است که در دشت «زیدون» و در حاشیه جنوبی رودخانه زهره شهرستان بهبهان در استان خوزستان قرار  دارد و یکی از وسیع‌ترین محوطه‌های پیش از تاریخی در جنوب غربی ایران است که متعلق به دوران ۴۷۰۰ تا ۳۸۰۰ پیش از میلاد است.
 چگاسفلی یکی از محوطه‌های تاریخی نامزد ثبت در فهرست میراث جهانی است. 
 پیرامون محوطۀ چگاسفلی ناحیه‌ای قرار دارد که ساکنان باستانی محوطه مردگان خود را در آنجا به خاک سپرده‌اند. دریافت‌های اولیه باستان‌شناسان از گورستان این محوطه نشان می‌دهد که سنت تدفین در تل چگاسفلی واقع در جنوب غربی ایران منحصر به فرد بوده و نظیر آن در هیچ مکان دیگری یافته نشده است.

یکی از گورهای منحصر به فرد این محوطه متعلق به زن جوانی است که دکتر عباس مقدم کاوشگر گورستان چگاسفلی، نام آن را خاتون می‌گذارد.
 اشیای داخل گور او و گور اختصاصی‌اش در میان گور نخبگان آن دوره نشان از جایگاه اجتماعی، سیاسی و مذهبی او داشت. همین مسأله باعث شد تا تیم کاوش با همکاری پایگاه میراث جهانی شوش او را به موزۀ شوش انتقال دهند.

با تلاش مدیریت و پرسنل موزه شوش در موزه برای او جایگاه (ویترین) ویژه‌ای ساخته شد تا در معرض دید مردم قرار گیرد. در این جایگاه افزون بر اسکلت اشیایی که درون گور خاتون قرار داده شده بود همانند وضعیت اولیه کشف جانمایی شدند. 
جسد خاتون را در یک چالۀ ساده گذاشته بودند. او را به شیوه چمباتمه‌ای یا جنینی دفن کرده بودند. این تدفین یکی از روش‌های تدفین در جهان باستان است.

در کنار خاتون یک لگن مسی بزرگ، یک کوزۀ مسی، یک سنجاق سر، دو کاسه مرمرین، یک جام سفالی، یک خنجر، یک شمشیر بزرگ و مقدار زیادی قلاب‌های بافندگی قرار داده شده بود.

یک سنگ وزنه هم نزدیک پیشانی خاتون قرار‌ دارد. در جهان باستان اشیای متعلق به فرد به‌همراه او دفن می‌شود تا در دنیای پس از مرگ به‌کار او بیاید.
به همت پایگاه میراث جهانی شوش و اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان گورنهاده های خاتون چگاسفلی به موزۀ شوش منتقل و متخصصان موزه آنها را در کنار اسکلت او قرار داده شدند.