خوزتوریسم
هندیجان شهر باستانی میان آب‌ها میزبان گردشگران + فیلم
هندیجان شهر باستانی میان آب‌ها میزبان گردشگران + فیلم
شهرستان هندیجان یکی از بنادر تاریخی و کهن ایران در استان خوزستان محسوب می‌شود.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، بندر هندیجان با قدمتی ۳۰۰۰ هزار ساله از مناطق دیدنی ایران است که تاریخ آن به دوران پیش از امپراتوری هخامنشیان بر می‌گردد و در فاصله ۱۷۰ کیلومتری از مرکز استان قرار گرفته است.
این شهرستان با جمعیت حدود ۴۰ هزار نفر در حاشیه خلیج فارس واقع شده است و دارای ۹۰ کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس است. رودخانه زهره که از اردکان فارس سرچشمه می‌گیرد با عبور از شهر هندیجان آن را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم کرده که در نهایت در محل بندر سجافی در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی این شهر به خلیج فارس می‌ریزد. شهرستان هندیجان به دو بخش مرکزی و زهره تقسیم می‌شود.
چشمه‌های بی‌بی بانو، دهنو و بوطاهری از جاذبه های دیدنی هندیجان است همچنین قندیل‌های نمک به وجود آمده در دل این منطقه کوهستانی از زیباترین جلوه‌های طبیعت و بسیار ویژه و منحصربه‌فرد هستند.
ساحل بحرکان و اسکله ماهیگیری آن با طول حدود ۲ کیلومتر، ساحل رودخانه زهره و گشت آبی توسط لنج بر روی آن و محل تجمع لنج‌ها در رودخانه در شهر هندیجان مناظر بدیع و جاذبه‌های طبیعی بی‌نظیری به وجود آورده‌اند.
وجود سد تنظیمی آسک نیز از جاذبه‌های گردشگری آبی دست‌ساز است که هر ساله گردشگران بسیاری را به سمت خود جذب می‌کند. عبور رودخانه زهره از شهر‌ها و روستا‌های شهرستان، مناظر زیبا و بدیعی را به وجود آورده و به همراه نخلستان‌ها بسیاری از روستا‌های هندیجان را به مراکزی جهت طبیعت‌گردی تبدیل کرده است...۱
از گیاهانی که در این منطقه کشت می‌شود و باعث رونق اقتصادی این شهر هستند می‌توان به کنجد و زیتون اشاره کرد که به‌واسطه وجود این مزارع کارگاه تولید روغن زیتون و کنجد تأسیس شده است. از انواع گیاهان بومی که خوراکی با آن‌ها تهیه می‌شود دره، کاکُل، جیکه و توله، گتگتو هستند.
علاوه بر آن کیفیت و مرغوبیت میگو و انواع ماهی، هندیجان را به مرکز مهم گردشگری خرید تبدیل کرده است. از انواع ماهی مرغوب هندیجان که به سایر نقاط ایران و کشور‌های دیگر صادر می‌شود می‌توان به شوریده، میش ماهی، شیر، حلوا سفید و سیاه، زبیدی، شانک، شَهری، همام اشاره کرد.
صنایع دستی هندیجان در حال حاضر شامل حصیربافی، کپوبافی، چرم‌دوزی، نخ‌ریسی، گرگور بافی و صنایع دریایی است. در گذشته عبابافی و جاجیم‌بافی و مشک دوزی نیز رواج داشته که امروزه تقریبا منسوخ شده است. صنعت لنج‌سازی با چوب در این شهر از دیرباز وجود داشته است و یکی از جاذبه‌های این منطقه محسوب می‌شود. صنعت لنج‌سازی هندیجان که به ثبت ملی نیز رسیده است، در حال حاضر به دلیل ممنوعیت استفاده بی‌رویه از چوب درختان، این صنعت با مواد مصنوعی به حیات خود ادامه می‌دهد.
هندیجان در دوره‌های مختلف با نام‌های "اندیگان"، "هندیگان"، "هندیون" نامیده می‌شده و در واقع از دو واژه هند و گان تشکیل شده هند یا اند در زبان سانسکریت به معنای آب است و "گان" یا "جان" پسوند مکان است بنابراین واژه هندیجان به معنای سرزمین آب است.
قدمت این شهرستان براساس آثار و محوطه‌های تاریخی برجای‌مانده که تا کنون به دست آمده به اواخر دوره ایلام (حدود ۳۰۰۰) سال پیش می‌رسد که آثار این دوره به‌صورت پراکنده مشاهده شده، ولی بر اساس آثار موجود به نظر می‌رسد که اوج رونق و شکوفایی این منطقه در دوره اواخر ساسانی - اوایل اشکانی بوده است.
از جمله مهم‌ترین محوطه‌های برجای‌مانده می‌توان به محوطه باستانی آسک در شمال هندیجان در منطقه کوهستانی کلات، بقایای بندر باستانی مهروبان در جنوب هندیجان در روستای شاعبدالله، محوطه‌های تاریخی متعدد در روستای دهملا، محوطه کدوک و محوطه سه‌راه بوزی اشاره کرد.
اماکن مذهبی نیز از مهم‌ترین مراکز جذب گردشگر هستند که می‌توان از مقبره امامزاده عبدالله در روستای شاه عبدالله، امامزاده میرنعمان، امامزاده رحمن، شاه مشهد، امامزاده ابراهیم در ورودی روستای جیری را به‌عنوان بخشی از جاذبه‌های مذهبی هندیجان نام برد.
برای دیدن گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید
