معرفی پروفسور عبدالکریم بهنیا
پدر علم قنات ایران

پروفسور عبدالکریم بهنیا در سال ۱۳۲۲شمسی در شهر شوشتر به دنیا آمد. ایشان دارای مدرک دکترا رشته هیدرولوژی آبهای سطحی از دانشگاه کارولینای شمالی امریکا در سال ۱۳۵۷ می باشد. وی پس از مراجعت به ایران در دانشگاه شهید چمران اهواز مشغول به کار شد که اکنون با رتبه علمی دانشیاری با دانشگاه فوق همکاری می کند.
کتاب ” قنات‌سازی و قنات‌داری ” عبدالکریم بهنیا ، در دوره هفتم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد.
تحصیلات رسمی و حرفه ای: عبدالکریم بهنیا تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاه خود، پنج سال دیگر را در اهواز و سال آخر آن را در تهران و در رشته ریاضی فیزیک گذراند. پس از گذراندن مقطع کارشناسی در رشته مهندسی کشاورزی اهواز، در سال ۱۳۴۹ برای تکمیل تحصیلات دانشگاهی به آمریکا سفرکرد و کارشناسی ارشد و دکترای خود را به ترتیب در رشته‌های «هیدرولوژی آب‌های زمینی» و «هیدرولوژی آب‌های سطحی» در سالهای ۱۳۵۴ و ۱۳۵۷ تکمیل کرد

مشاغل و سمتهای مورد تصدی :
عبدالکریم بهنیا پس از اتمام تحصیلات عالی در سال ۱۳۵۷ به ایران مراجعت نمود و از همان سال تاکنون عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز است.
فعالیتهای آموزشی : استاد بهنیا در حال حاضر در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا به تدریس مشغول است.
برخی جوائز و افتخارات علمی دکتر بهنیا به قرار زیر است:
برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (هفتمین دوره) در علوم عملی در سال ۱۳۶۸ بدلیل تألیف کتاب قنات سازی و قنات داری (از طرف رئیس جمهوری)

برنده جایزه پژوهشگر فعال در سال ۱۳۷۴ شمسی از طرف دانشگاه شهید چمران

لوح تقدیر به دلیل برنده شدن جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف دانشگاه شهید چمران در سال ۱۳۷۸٫

برنده جایزه تجلیل از فعالیتهای تحقیقاتی(چاپ کتاب) در دو سال متوالی (سالهای ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱) از طرف دانشگاه شهید چمران اهواز در هفته پژوهش)

تقدیر به دلیل سالها تلاش و پایداری در عرضه فرهنگ و هنر از طرف وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال ۱۳۸۲٫

چگونگی عرضه آثار : این مدرس دانشگاه تاکنون هفت کتاب در حوزه فنی و علوم انسانی به چاپ رسانده است و ۱۷ اثر دیگر او در مراحل مختلف انتشار قرار دارد. وی در سال ۱۳۶۸ نخستین استاد دانشگاه چمران بود که موفق به دریافت جایزه ویژه کتاب سال از طرف رییس جمهور وقت به خاطر کتاب ارزشمند «قنات سازی و قنات داری» شد.