بوریا بافی

ایرنا - اهواز - حسن حیدری معروف به ابوعبدالله سی سال است هزینه های زندگی را از بوریابافی بدست آورده است. بوریابافی نوعی بافته حصیری است که بعنوان زیر انداز یا سقف خانه ها و کپرها استفاده می شود. این هنر قدمتی بالاتر از صنعت پارچه‌بافی دارد. در خوزستان بخاطر نیزارهای اطراف تالاب ها و هورها این هنر بسیار کاربردی است. در بوریابافی ابتدا ریشه و سر نی را می‌زنند،سپس آب روی آن می‌ریزند تا نرم شود.بوریاباف با نی‌کوب ساقه‌ها را می‌کوبد و تخت می‌کند تا خیزران و نی هندی شکافته شود.سپس بر روی زمین نشسته و تعدادی ساقه‌های شکافته و تخت شده را در کنار هم می‌چیند و یک پود خیزران یا نی را با زاویهٔ قائمه می‌بافد و از یک نوع بافت جناغی استفاده می‌کند و ته ساقه پود بافته شده را پیچ می‌دهند تا اینکه لبه‌های آن محکم باشد.اندازه‌های حصیرها عموما در حدود ۴ در ۸ متر است. آنها را لوله کرده و به کسانی که ساختمان می‌سازند، می‌فروشند.

صنایع دستی پس از جنگ جهانی دوم با محتوای هنری و فرهنگی، مورد توجه کشورهای پیشرفته قرار گرفت. در دهم ژوئن/ بیستم خرداد سال ۱۹۶۴ میلادی نخستین همایش‌ جهانی با شرکت مسئولان اجرائی، استادان دانشگاه، هنرمندان و صنعتگران بیش از ۴۰ کشور جهان، در نیویورک برگزارشد. در قطعنامه‌ی پایانی آن همایش، تأسیس«شورای جهانی صنایع دستی» به عنوان نهاد وابسته به یونسکو تصویب‌ شد. سالروز تأسیس این همایش، به عنوان «روز جهانی صنایع دستی» نامگذاری شد