خوزتوریسم
شهرک شوشتر نو ثبت ملی شد
شهرک شوشتر نو ثبت ملی شد
انتشار تصاویری از تخریب خانه‌‌‌های شوشترنو، بار دیگر دوستداران میراث‌فرهنگی را متاثر و با این واقعیت رو‌به‌رو کرد که روند تخریب در بخش‌هایی از محله شوشترنو شدت گرفته است
این در حالی است که شوشترنو به کوشش کامران دیبا از معماران برجسته ایران با توجه به عناصر میراث‌کهن شوشتر طراحی، معماری و اجرا شده و قرار بود نمونه‌ای متعالی از محله‌ای با ساختار مبتنی بر میراث این شهر کهن باشد.
دوستداران میراث‌فرهنگی در طی این چند روز ابراز نگرانی خود را اعلام داشتند و نگران که این روند همچنان ادامه پیدا کند. محمدحسن طالبیان، معاون میراث‌فرهنگی وزارت میراث فرهنگی در طی مصاحبه ای به میراث خبر اعلام کرد :« به زودی شوشترنو را در فهرست آثار ملی ثبت کشور ثبت می‌کنیم.
پیگیریها مستمرفعالان و میراث دوستان و همکاری مسولین باعث شد شهرک شوشتر نو روز سه‌شنبه در نشست اضطراری شورای ثبت وزارت میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری ثبت ملی شود.
مدیر پایگاه سازه‌های آبی شوشتر که به عنوان نماینده شوشتر در این نشست حضور یافته بود روز سه‌شنبه به خبرنگار ایرنا گفت: پرونده این اثر در نشستی با حضور دکتر محمد حسن طالبیان معاون وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و دیگر اساتید و کارشناسان مربوطه برگزار شد که پس از بحث و بررسی ، این مجموعه به زمره آثار ملی پیوست.
وی افزود : شماره ثبت این اثر نیز پس از انجام مراحل اداری ، به طور رسمی اعلام می‌شود .
بافت شهرک شوشتر نو از بافت‌های ارزشمند کشور است که براساس بافت سنتی شوشتر و استفاده از دانش طراحی روز احداث شده است .
این شهرک توسط دکتر کامران دیبا یکی از اساتید مطرح کشور در سال ۵۳ تا ۵۶ شمسی طراحی و احداث شده است. وی در سال ۲۰۰۰ میلادی موفق به کسب یکی از بهترین جایزه‌های معماری و شهرسازی "جایزه آقا خان" در دنیا شد.
دکتر کامران دیبا خالق آثار فاخری همچون موزه معاصر تهران و بخش های از دانشگاه جندی شاپور است و بارها در مصاحبه‌های خود یکی از بهترین کارهای خود را احداث شهرک کارگری شوشتر نو عنوان کرده است.
شوشتر نو یکی از شهرک های جدید خوزستان است که با هدف اسکان کارگران شرکت کشت و صنعت کارون در کنار شهر قدیم شوشتر بنا شده استپ.ن:آخرین کارهای دیبا در سال‌های حضور در ایران، طراحی شهرک شوشترنو بود که سرانجام این معمار را به آرزوی دیرین طراحی شهر و شهرسازی رساند و او توانست ایده‌های شهرسازی خود را که جسته و گریخته در طرح‌های دیگر معماری‌اش نمود یافته بود، در این پروژه به اجرا درآورد.
به اصرار دیبا محل احداث شهرک شوشترنو از وسط صحرا به مجاورت شوشتر منتقل شد، چرا که می‌خواست شهرک نو به‌نوعی ادامه و گسترش شهر موجود باشد. کامران دیبا گروه بزرگ و مجهزی را در دفترش برای طراحی این شهرک اختصاص داد و خود با عشق و علاقه‌‌ی زیادی، تا جزئیاتی از جمله نام‌گذاری معابر با نام‌‌هایی از ادبیات ایران مانند شیرین و فرهاد و بلوار وصال را زیر نظر داشت.
آن روز که دیبا بر انتقال پروژه‌ی شهرک شوشترنو از میان صحرا به کنار شهر تاریخی شوشتر اصرار ورزید، می‌دانست چه مجموعه‌ی ارزشمندی در این شهر حیات دارد، یعنی همان مجموعه‌ی سازه‌های آبی شوشتر که به‌عنوان بزرگ‌ترین موزه‌ی آبی جهان مطرح است. قرارگیری در کنار چنین مجموعه‌ی عظیمی با تضمین حیات شهرک شوشترنو، عاملی هویت‌ساز برای طرح شوشترنو بوده است.
گزارشی از شوشتر نو
مقاله پی دی اف
